သူ႕အေတြးမ်ားက ဒိုင္ယာရီထံသို႕ အလိုေလ်ာက္ ေရာက္သြားသည္။ သို႕ျဖင့္ အေပၚဆံုးမွ တစ္အုပ္ကို ယူျပီးေနာက္ ဟိုလွန္ သည္လွန္ လိုက္ဖတ္မိသည္။ စ ဖတ္မိသည္က - “ဂီးလ္ဘတ္ဟာ အေတာ္ကို ခန္႕ေခ်ာ ေခ်ာတာပဲ” ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူ႕စိတ္ထဲမွအေတြးကို သူမက ျပန္ေျဖလိုက္ သလိုပါပဲ။ မိမိသည္ ဆန္႕က်င္ဖက္လိင္မ်ားအေပၚ အေတာ္ဆြဲေဆာင္မွဳရိွသည္ဟု သူမ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္မည္။ စီစီေမလာ၏ စိတ္ထဲ၌လည္း ထိုသို႕ေတြးမိမည္မွာ မလြဲ။ သူ ဆက္ဖတ္သည္။ “သူ႕ရဲ႕ ၾကင္ဖက္သက္ထားျဖစ္ရတာ ငါ အရမ္းဂုဏ္ယူတယ္” သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ၏ ခင္ပြန္းျဖစ္ရသည္ကို အျမဲဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားေနမိသည္။ သူတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသား ရံဖန္ရံခါ ညေနစာကို အျပင္ဆိုင္မ်ားတြင္ ထြက္စားၾကသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ စားပြဲတစ္ဖက္တြင္ ထိုင္ေနေသာ သူမကို ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္မိရင္း သည္ဆိုင္ထဲရိွသမ်ွ မိန္းမေတြထဲမွာ သူႈဇနီးဟာ အလွဆံုးပဲဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္မွာ မၾကာခဏပင္။ စာအုပ္ကို သူဆက္ဖတ္သည္။ သူ ပါလီမန္အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရေသာ ပထမဦးႏွစ္။ သူ၏ မဲဆႏၵနယ္ တနံတလ်ား သူတို႕ႏွစ္ဦး အတူလွည့္လည္ခဲ့စဥ္ကျဖစ္သည္။ “မိန္႕ ခြန္းေျပာျပီးလို႕ ဂီးလ္ဘတ္လည္းထိုင္လိုက္ေရာ လက္ခုပ္သံေတြဟာ အက်ယ္ၾကီးပဲ။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မစဲေတာ့ဘူး။ ပရိသတ္အားလံုး မတ္တပ္ထရပ္ၾကျပီ လူခ်ြန္လူေကာင္းသီခ်င္းကို ဆိုၾကေတာ့ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ကတုန္ကယင္ၾကီးျဖစ္လို႕” ထိုစဥ္ကအျဖစ္ကို သူမွတ္မိသည္။ မိန္႕ခြန္းေျပာ စင္ျမင့္ေပၚ၌ သူတို႕ အတူယွဥ္တြဲေနခဲ့ၾကသည္။ သူ႕ကို ရုတ္တရက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ သူမ။အၾကည့္။ မ်က္လံုးေထာင့္၀ယ္ ပီတိမ်က္ရည္ဥတို႕ တြဲလြဲခိုေနခဲ့သည္။ အဲသည္ေနာက္မွာေရာ - သူစာရြက္မ်ားကို ဆက္လွန္သည္။ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕သို႕ သူတို႕ သြားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲအျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိျပီးသည့္ ထိုအားလပ္ရက္ကို သူ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိသည္။
“ဖေလာရင့္မွာ ငါတို႕ ေရခဲမုန္႕ စားၾကတယ္” သည္စာေလးဖတ္ရေတာ့ သူျပဲံဳးမိသည္။ သူမသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပါေပ။ ေရခဲမုန္႕ကို အငမ္းမရၾကိဳက္သည္။
“ဂီးလ္ဘတ္က ငါ့ကို နားေထာင္ဖူးသမ်ွထဲမွာ အေကာင္းဆံုး ဗင္းနစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ေျပာျပတယ္။ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဴပ္ခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕၀န္ေတြအေၾကာင္းပါ ပါေသးတယ္”
ထိုစဥ္က ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕သမ်ွကို ေက်ာင္းသူမေလးတစ္ေယာက္၏ လက္ေရးမ်ိဴးျဖင့္ သူမ ေရးမွတ္ထားခဲ့သည္။ အင္ဂ်လာႏွင့္အတူ ခရီးသြားရလ်ွင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ သူမသည္ အရာရာကို အလြန္ သိလုိစိတ္ ျပင္းျပျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ဘာကိုမွ မသိနားမလည္သည္မွာလည္း လြန္ပါေရာ။ သူမ၏ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အခ်က္မ်ားထဲတြင္ ယင္းအခ်က္မပါ၀င္ဟု သူမက ေျပာေလ့ရိွသည္။
ေနာက္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ယူ၍ဖတ္္သည္။ သူတို႕ လန္ဒန္ျမိဳ႕သို႕ ျပန္လာေသာကာလ။ “အိမ္အျပန္ခရီးမွာ ငါတို႕စံုတြဲကို သူမ်ားေတြ အရမ္းအထင္ၾကီး အားက်ေစခ်င္မိတယ္။ လက္ထပ္တုန္းက ၀တ္တဲ့ ၀တ္စံုကို ၀တ္ျပန္လာတဲ့အထိပဲ” သူ႕အထက္အရာရိွ အဖိုးၾကီး ဆာအက္ဒ၀ပ္၏နေဘးမွာ သူမ ထိုင္ေနခဲ့သည္ကို ယခုပင္ သူျပန္ျမင္ေယာင္မိေသးသည္။ ေပါင္းသင္းရခက္ေသာ လူၾကီးကို သူမက အဆင္ေျပေျပ ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့သည္။
စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ျမန္ျမန္ထက္ထက္လွန္ကာ သူဆက္ဖတ္သည္။ ဟိုတစ္ပိုင္း သည္တစ္စႏွင့္ ျပန္႕က်ဲေနေသာ သူမ၏ ေရးမွတ္ထားမွဳမ်ားကို ျဖည့္စြက္ေတြးေတာ စဥ္းစားရင္း အတိတ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျပန္ေအာက္ေမ့မိသည္။ “လႊတ္ေတာ္ခန္းမထဲမွာ ညေနစားပြဲ တက္ေရာက္” ၊ ”လပ္ဗ္ဂရုဗ္ တြင္ ညေနခင္းဧည့္ခံပြဲတက္” ၊ “အမတ္ကေတာ္ ေလဒီ အယ္လ္က ဂီးလ္ဘတ္၏ ဇနီးတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာထိန္းသိမ္းရန္ လိုသည္ဟုေျပာ”၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ ကုန္သြားျပန္သည္။ စားပြဲေပၚက စာအုပ္တစ္အုပ္ထပ္ယူသည္။ ထိုကာလမ်ားတြင္ တျဖည္းျဖည္း သူအလုပ္တာ၀န္မ်ားပိုပိလာျပီး အလုပ္ပိုရွဳပ္လာရာ သူမတစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာက်န္ေနရေသာ အခ်ိန္မ်ားက ပိုမ်ားလာသည္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးတြင္ သားသမီး မထြန္းကားႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရေၾကာင္း သူမ ေရးထားသည္။
“ဂီးလ္ဘတ္နဲ႕ ငါ႕မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ လိုခ်င္လိုက္ပါဘိေတာ့” သူ႕အဖို႕ေတာ့ ကေလးမရသည္ကို ေနာင္တ မရပါ။ ထူးဆန္းခ်င္ ထူးဆန္းေနမည္။ သူ႕ဘ၀တြင္ မေတာင့္မတ၊ မေၾကာင့္မၾကလည္း ေနရ၊ ပ်င္းခ်ိန္မရိွေအာင္ အလုပ္တာ၀န္ေတြ မ်ားျပားစြာလည္း ထမ္းေဆာင္ေနရမွေတာ့ ကေလးမရိွလည္း အေရးမၾကီးဟု သူမွတ္ယူထားသည္။ ထိုႏွစ္အတြင္း အစိုးရအဖြဲ႕ ၌ အေရးမပါလွေသာ ရာထူးေနရာတစ္ခုတြင္ သူ႕ကိုခန္႕ထားသည္။ ဘာမွမဟုတ္သည့္ ရာထူးေလးမ်ွသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ ေရးထားခဲ့ပံုကျဖင့္-
“ တစ္ေန႕ေန႕မွာ သူ ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အခုဆို ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္သြားျပီ” ဟူ၏။ ျပီးခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားသာ ယခုႏွင့္အတူ တစ္မ်ိဴးတစ္ဖံုျဖစ္ခဲ့ပါက သူ ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ဒိုင္ယာရီဖတ္ျခင္းကို ေခတၱရပ္တန္႕၍ မည္သို႕မည္ပံု ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွမည္ကို သူ တြက္ဆမိသည္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုသည္မွာလည္း တကယ္ေတာ့ ေလာင္းကစားနည္း တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ကစားပြဲမွာလည္း ျပီးဆံုးျခင္းမရိွေသးပါ။ အသက္ငါးဆယ္အရြယ္မ်ွႏွင့္ သည္ကစားပြဲမွ သူ မထြက္ႏိုင္ေသးပါ။ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားကို သူ ျမန္ျမန္ ဖတ္ပစ္သည္။ သူမ ေန႕စဥ္ၾကံဳေတြ႕ ေနရသည့္ အေသးအဖြဲကိစၥေလးမ်ား၊ အေရးမပါလွသည့္ အေၾကာင္းအရာေလးမ်ား၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ၾကံဳေနက် ကိစၥေလးမ်ားကိုသာ ေရးသားထားေလသည္။
စာအုပ္ ေနာက္ထပ္တစ္အုပ္ ထပ္ယူ၍ သူ ဟိုလွန္သည္လွန္ ဖတ္ျပန္သည္။ “ငါေတာ္ေတာ္ သတၱိနည္းေသးတာပဲ။ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ငါ လက္လႊတ္လိုက္ရျပန္ျပီ။ သူ႕မွာ အလုပ္ဒီေလာက္မ်ားတာ၊ ငါ့ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးနဲ႕ သူ႕ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးရမွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သလို ျဖစ္ေနမလား။ ဒီလုိ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရတဲ့ ညေနခင္းမ်ိဳးကလည္း ၾကံဳရခဲတယ္” သည္ဟာက ဘာကို ဆိုလိုပါလိမ့္မလဲ။ ေဟာ သည္ေနရာမွာ အေျဖေတြ႕ပါျပီ။ လန္ဒန္အေရွ႕ပိုင္း လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ျဖစ္ေသာ အေရွ့ရြာတြင္ သူလုပ္သည့္အလုပ္ကို ဆိုလိုျခင္းပင္။ “ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ငါအရဲစြန္႕ျပီး ဂီးလ္ဘတ္ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ သူဟာလည္း သနားညွာတာတတ္တဲ့သူပဲေလ။ ငါ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို သူ မကန္႕ကြက္ပါဘူး” ထိုစဥ္က သူမ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္မ်ားကို သူမွတ္မိသည္။ အိမ္၌ သူမတစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့ရသည္မွာ အလြန္ျငီးေငြ႕စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ ေလာကၾကီးအတြက္လည္း ဘာမွ အသံုးမ၀င္ေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ သူမ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ခ်င္ေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာခဲ့သည္။ ေျပာေနရင္း ရွက္ေသြးျဖာကာ မ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားပံုမွာ လွပဲလွေသးေတာ့။ မရိွဆင္းရဲသားမ်ားကို ကူညီမည့္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း အလုပ္တစ္ခု လုပ္လိုေၾကာင္း စသျဖင့္ ထို ဆိုဖာထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ေနလ်က္ သူမ ေျပာေနခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္ထိမ္းသိမ္းရေသာအလုပ္၊ သူ႕ကိုကူညီ၍ လုပ္ကိုင္ျပဳစုရေသာအလုပ္တို႕ႏွင့္ မလံုေလာက္ေသးဘူးလားဟု သူက အနည္းငယ္ ေငါ့ေတာ့ေတာ့ႏွင့္ ျပန္ေျပာခဲ့ေသးသည္။ သို႕ေသာ္ သူမ စိတ္ခ်မ္းသာမည္ဆိုလ်ွင္ ကန္႕ကြက္ရန္အေၾကာင္းမရိွေၾကာင္း သူ ေျပာခဲ့သည္။ မည္သည့္ အလုပ္မ်ိဴးနည္း။ ရပ္ကြက္ တစ္ခုခုမွာလား၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ရပ္မွာလား၊ သူမသိပါ။ သူမ၏ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္သည္အထိ အလြန္အက်ြံမလုပ္ရန္ကိုသာ သူ ကတိေတာင္းခဲ့သည္။
ထိုမွစ၍ အပတ္စဥ္ ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္း ၀ိွဳက္ခ်က္ပဲလ္ ရပ္ကြက္သို႕ သူမ အလုပ္ဆင္းေတာ့သည္။ ထိုရက္မ်ားတြင္ သူမ ၀တ္ဆင္သြားေလ့ရိွေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို သူ အေတာ္ မႏွစ္ျမိဳ႕မိျခင္းကို သာ မွတ္မိေနသည္။ သူမကမူ ယင္းအလုပ္ကို အေတာ္ အေလးအနက္ထားပံုရသည္။ စာအုပ္ထဲတြင္ ေအာက္ပါအေရးအသားမ်ိဴးႏွင့္ ျပည့္ေန၍ျဖစ္သည္။
“ေဒၚဂ်ံဴး ႏွင့္ ေတြ႕၊ သူမမွာ ကေလး ဆယ္ေယာက္ရိွ၊ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မွဳ တစ္ခုမွာ သူမခင္ပြန္းဟာ လက္တစ္ဖက္ ဆံုးရံွဳးခဲ့ရသည္”
“လီလီ အလုပ္ရဖို႕ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ငါ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။”
ဆက္မဖတ္ခ်င္ေတာ့၍ သူ ေက်ာ္လႊား ဖတ္ပစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ သူ႕နာမည္ကို မေတြ႕ရသေလာက္ ျဖစ္လာသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆက္ဖတ္ခ်င္စိတ္ပင္ မရိွေတာ့ေခ်။ အခ်ိဴ႕ ေရးသားထားခ်က္မ်ားဆိုလ်ွင္ သူ႕အဖို႕ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရိွေပ။ ဥပမာ- “ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ဘီအမ္ (BM ) ႏွင့္ ျငင္းခုန္ခဲ့ရသည္” ဘီအမ္ ဆိုတာ ဘယ္သူပါလိမ့္။ သည္ အတိုေကာက္နာမည္ကို သူ အမည္မေဖၚႏိုင္ေပ။ သူမ အလုပ္လုပ္ေသာ အဖြဲ႕၀င္ အမ်ိဴးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္မည္မွာ မလြဲ။
“ အထက္တန္းလႊာေတြအေပၚ ဘီအမ္က အျပင္းအထန္ေ၀ဖန္ခဲ့သည္။ အစည္းအေ၀းအျပီးမွာ ဘီအမ္ႏွင့္အတူ လမ္းေလ်ာက္ျပန္လာတုန္း ငါက သူ႕ကို ေျဖာင္းဖ်ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ အေတာ္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ပဲ...။”
သည္လိုဆိုေတာ့ ဘီအမ္ဆိုတာ ေယာက်္ားတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူတို႕သည္ တိုးတက္ေသာ ပညာတတ္မ်ားဟု ေခၚသည့္ အုပ္စုမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္မည္မလြဲ။ အင္ဂ်လာ ေရးထားသကဲ့သို႕ဆိုလ်ွင္ အႏိုင္က်င့္တတ္သူ၊ စိတ္သေဘာထားက်ဥ္းေျမာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္မည္။ အိမ္သို႕လာလည္ျပီး သူမႏွင့္ ေတြ႕ဆံုႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚထားသည္ကိုလည္း ဖတ္ရသည္။
“ ဘီအမ္ ညေနစာလာစား။ အလို သူ မင္နီ(အိမ္ေဖၚ)နဲ႕ေတာင္ တန္းတူထားျပီး လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္တယ္” အင္ဂ်လာ ထိုသို႕ တအံ့တၾသေရးသားထားပံုက ဘီအမ္ဆိုသူ၏ အတြင္းစိတ္ကို တစ္ပိုင္းတစ္စ ေဖၚျပေနသည္။ သည္လူဟာ အိမ္ေဖာ္ေတြကို ဘယ္လို ဆက္ဆံရမည္ ဆိုသည္ကို သိပံုမရေပ။ သို႕မို႕ေၾကာင့္သာ မင္နီကို လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္တာေပါ့။ ဧကႏၱ သည္ေကာင္ဟာ အမ်ိဴးသမီးေတြအိမ္ နားေနခန္းထဲလိုက္ျပီး သူတို႕အျမင္ကို အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေျပာတတ္သည့္ ယဥ္ေက်းေသာ အလုပ္သမားလူတန္းစား ဆိုသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္။ သည္လို လူစားမ်ိဴးေတြအေၾကာင္း ဂီးလ္ဘတ္ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘီအမ္သည္ ဘယ္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဴး ျဖစ္ေနပေစ၊ သူ မႏွစ္ျမိဳ႕ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သည္ေနရာတြင္လည္း ေတြ႕ျပန္ျပီ။
“လန္ဒန္ေမ်ွာ္စင္သို႕ ဘီအမ္ႏွင့္အတူသြား၊ လူမွဳေတာ္လွန္ေရးၾကီး မလြဲမေသြ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ငါတို႕ ယခုေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးသည္ အရူးမ်ား၏ ေကာင္းကင္ဘံုဟု သူက ရွင္းျပသည္။” ဘီအမ္ ေျပာသမ်ွ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ဤသို႕ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ သူႈအသံကိုပင္ ဂီးလ္ဘတ္ နားထဲ ၾကားေယာင္လာသည္။ သူ႕ပံုစံကိုလည္း မ်က္ေစ့ထဲ ထင္ထင္ရွားရွား ပံုေဖၚ၍ ရသည္။ လူပံုက ပုကြကြ ဂင္တိုတို၊ မုတ္ဆိတ္ေမြးက တိုနံ႕နံ႕ ၊ ဂ်င္းဖ်င္ၾကမ္း ၀တ္စံုေတြ၀တ္၊ လည္စည္းအနီေရာင္ဆြဲ ႏွင့္ ၊ သူတို႕တစ္သက္ တစ္ေန႕စာအလုပ္ကိုပင္ မည္မည္ရရ လုပ္ဖူးမည္မဟုတ္ေသာ ေကာင္စားမ်ိဴးေတြ ျဖစ္မည္။ အင္ဂ်လာဟာ ဘာလို႕ မ်ား သည္ေကာင့္အတြင္းစိတ္ကို နားမလည္ရပါသလဲ။ သူဆက္ဖတ္သည္။
“ ..............ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘီအမ္က ငါ လံုး၀ သေဘာမတူႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြ ေျပာျပတယ္” ............နာမည္ကို ေ႕ရးျပီးမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ဖ်က္ထားသည္။ “............... အေၾကာင္း သားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာတာေတြ ငါ လံုး၀ နားမေထာင္ႏိုင္ဘူးလို႕ သူ႕ကိုေျပာခဲ့တယ္။” သည္တစ္ခါမွာလည္း ထိုနံမည္ကို မင္ျဖင့္ျခစ္ျပီး ဖ်က္ထားျပန္သည္။ သည္ဟာ သူ႕နံမည္မ်ားျဖစ္ေနမလား။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ အခန္းထဲသို႕ သူ၀င္လာလ်ွင္ အင္ဂ်လာက ေရးလက္စစာအုပ္ကို ကမန္းကတန္း လက္ႏွင့္ ဖံုးကြယ္လုိက္တာလား။ ဒီလုိ ေတြးမိေလေလ ဘီအမ္ကို ရြံရွာစိတ္တို႕ ပိုမ်ားလာေလေလ ျဖစ္သည္။ သူ႕အိမ္အထိလာျပီး သူ႕မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာ၀ံ့သည္အထိ မိုက္ရိုင္းေသာ လူစားမ်ိဴးပါေပ။ အင္ဂ်လာတစ္ေယာက္က ေကာ သူ႕ကိုမည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပန္မတိုင္ခဲ့သည္ကို သူ မသိေခ်။ အင္ဂ်လာ၏ ပင္ကိုယ္စိတ္ထားမွာ အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုကို လ်ိဴ႕၀ွက္ဖံုးကြယ္ထားေလ့မရိွ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ေျပာတတ္သူျဖစ္သည္။ စာမ်က္ႏွာမ်ားကို လွန္ပစ္ျပီး ဘီအမ္ စာလံုးပါေသာ စာမ်က္ႏွာတိုင္းကို ေရြးဖတ္သည္။
(အပိုင္း ၃- နိဂံုး -ဆက္ရန္)
မိုးစက္ပြင့္
(ေရးသူ- ဗာဂ်ီးနီးယား၀ုဖ္) (The Legacy) ဘာသာျပန္- လူခ်ိဴ { ဟန္သစ္၊ အမွတ္(၉၇) ဧျပီ ၂၀၀၂)
No comments:
Post a Comment
ပဲ့တင္သံေလးေတြ .......