Wednesday 23 February 2011

စိတ္အေညာင္းေျပ ကမ္းပါးကိုတေခါက္ အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္

ညေနခင္းေလးတခုမွာ အပန္းေျဖဖို႕  က်မနဲ႕ ညီမေလးမ်ား မေကြးျမိဳ႕ရဲ့ ဧရာ၀တီကမ္းပါးကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္က ေန၀င္ခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ့ (အက်ည္းတန္လွခ်ိန္) ေရာက္လုနီးကေလး ေပါ့။
ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေရႊေရာင္၀င္းေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ကို အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္..။ ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ ကင္မရာမရိွေသးေတာ့လည္း ရိွသမ်ွ သံုးမတ္တန္ ကင္မရာကေလးနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္မည္ေအာင္ အားထုတ္လို႕ ရိုက္ခဲ့သည္။ တေန႕ေတာ့ ႏွစ္က်ပ္ခြဲ၀ယ္ျပီး လာရိုက္ဦးမည္လို႕  စိတ္ထဲက ေတးျဖစ္ေအာင္ ေတး ထားလိုက္မိေသးတယ္....။
ေရနည္းခ်ိန္မို႕ ျမစ္လည္ေခါင္မွာ ေသာင္ထြန္းေနျပီေလ။  အဲဒီေသာင္ေပၚမွာ အသီးအႏွံမ်ိဴးစံု စိုက္ၾက၊ ပန္းခင္းကေလးေတြ စိုက္ၾက၊  အေၾကာ္တဲကေလးေတြ ထိုးၾကနဲ႕ေပါ့။
 ကမ္းပါးေစာက္ရဲ့ အေပၚတည့္တည္းက လမ္းနေဘးမွာေတာ့ ပ်ံက်ေစ်းသည္ေတြက ေသာင္ျပင္ကထြက္တဲ့ အသီးအႏွံေတြကို ေစ်းခ်ိဴခ်ိဴနဲ႕ ေရာင္းေနတယ္။
ဘူးသီးကေလးေတြကေတာ့ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားမရိွဘူး။  ေအာ္ဂဲနစ္မို႕ ထင္ပါရဲ့။

Saturday 19 February 2011

အညာဓါတ္ပံုမ်ား (၂)

ပခုကၠဴကေန မနက္ ဆယ္နာရီေလာက္ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ ပခုကၠဴ- က်ြန္းေခ်ာင္း- ဆိပ္ျဖဴ-ေခ်ာက္ လမ္းအတိုင္း သြားပါတယ္။  သဲေခ်ာင္းေတြကို ျဖတ္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ ေမာင္းျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ “ျမစ္ေျခ”ကို ေရာက္ပါတယ္။  ျမစ္ေျခက အိမ္ေျခ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ရိွတဲ့ ရြာၾကီးပါ။  တိုက္နယ္ေဆးရံုလည္း ရိွတာမို႕ ျမိဳ႕အငယ္စားေလး တခုပါပဲ။  စိုက္ပ်ိဴးေရးလည္း ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ ဗာဂ်ီးနီးယား ေဆးရြက္ၾကီး စိုက္ခင္းေတြက စိမ္းစိုလို႕။  ပခုကၠဴ ေဆးေပါင္း စက္ရံုအတြက္ ကုန္ၾကမ္းေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။

ေနာက္တေနရာမွာေတာ့ ငရုပ္သီးေတြ ေနပူလွန္းေနတာ ျမင္ၾကရပါတယ္။  နီနီရဲရဲ အေရာင္ေတြရဲ့ ဆြဲေဆာင္မွဳေၾကာင့္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဓါတ္ပံုဆင္းရိုက္မိပါေတာ့တယ္။  သူတို႕လည္းေပ်ာ္ေအာင္ (ခ်က္မစားေပမဲ့) ငရုပ္သီး တေယာက္ တပိသာစီ၀ယ္လာခဲ့ေသးတယ္။ တပိသာကို ၃၀၀၀ ပါတဲ့။ ဒီႏွစ္ ငရုပ္ အထြက္ေရာ ေစ်းေရာ ေကာင္းတယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။

က်ြန္းေခ်ာင္း ဓါတ္ေျမၾသဇာစက္ရံုက ၀န္ထမ္းအိမ္ယာေတြအမ်ားအျပားကို လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။  က်ြန္းေခ်ာင္းမွာ လွလွပပ ေဆးျပာေရာင္ေလးသုတ္ထားတဲ့ အမ်ားသံုးအိမ္သာကေလးေတြ ေတြ႕လို႕ က်မတို႕အဖြဲ႕ ၀င္ေရာက္ အားေပးလိုက္ၾကပါေသးတယ္။  အတြင္းပိုင္းကေတာ့ သန္႕ရွင္းေရး သိပ္မေကာင္း လွပါဘူး။ ေရရိွလို႕သာ ေတာ္ေသးရဲ့ ဆိုရပါမယ္။  က်မ ေရာက္ဖူးသမ်ွထဲမွာ  မႏၱေလး-လားရိွဳး လမ္းတ၀ိုက္က အမ်ားသံုးအိမ္သာေတြက အသန္႕ရွင္းဆံုးလို႕ ထင္မိတယ္။

Friday 18 February 2011

အညာဓါတ္ပံုမ်ား (၁)

ခရီး ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဓါတ္ပံုကေလးေတြ သတိတရ တင္လိုက္ပါတယ္။  သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း က်မနဲ႕အတူ ခရီးသြားၾကရေအာင္ပါေနာ္။  စာနည္းနည္း ပံုမ်ားမ်ားပဲ တင္ပါေတာ့မယ္။

ထြက္ခ်ိန္အတိအက်မရိွတဲ့ အေစာဆံုးဇက္ေရယာဥ္ကို မွီဖို႕ရာအတြက္ ေညာင္ဦး ဇက္ဆိပ္ကို မနက္ေျခာက္နာရီခြဲအေရာက္ သြားခ်င္တာမို႕ ကားကို သြက္သြက္ေလး ေမာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထြက္ျပဴစ မနက္ခင္းေနလံုးၾကီးကိုျမင္ေတာ့ ၾကံဳခဲဘိျခင္းမို႕ ဆင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္မိပါတယ္။
ရိုက္မိမွေတာ့ တပံုတည္းနဲ႕ မျပီးပါဘူး။ ေန တေျဖးေျဖးျမင့္လာတာကို ရိုက္ရင္း   ဆယ္မိနစ္ေလာက္မ်ား ၾကာသြားမလားဘဲ။  သတိရလို႕ ဇက္ဆိပ္ကို အျမန္လာခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ အခုေလးပဲ ထြက္သြားတာပါတဲ့။ ေစာင့္ေပဦးေတာ့ေပါ့ေနာ္။ ငါးမရရင္ ေရခ်ိဴးတတ္တဲ့ က်မတို႕အဖြဲ႕က ပါလာတဲ့ ထမင္းနဲထုပ္ေတြကို ဖြင့္ျပီး ဆိတ္သားေၾကာ္နဲ႕ မနက္စာေလြးၾကပါတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ဘဲ ေစာင့္လိုက္ရတယ္....။ ဟိုဖက္ကမ္းက ဇက္တစင္း ကူးလာတာမို႕  က်မတို႕အားရ၀မ္းသာ ခရီးဆက္ခဲ့ရပါတယ္။

ကမ္းကခြာျပီ။ ျမင္ေနက် ၾကက္သြန္ခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ႕  အေၾကာ္တဲေလး။
ေရလည္ေခါင္ ေရာက္ေတာ့ လတ္ဆတ္တဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ျမစ္ကူးတံတားစီမံကိန္းကိုျမင္ရတယ္။  ၂၀၁၁ အလယ္ေလာက္မွာ ျပီးမယ္လို႕ ေျပာသံၾကားမိပါရဲ့။

Thursday 10 February 2011

အိမ္မက္ေတြရဲ့ အေၾကာင္း

(တကယ့္ စာလံုးေပါင္းအမွန္က အိပ္မက္လား အိမ္မက္လားေတာ့မသိ။) ညက ရယ္ခ်င္စရာ အိမ္မက္ေလးတခု နည္းနည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းမက္လို႕ ဒီအေၾကာင္းေလး ခ်ေရးမိတာပါ။ အိမ္မက္ထဲမွာ- က်မက ကိုယ့္ဘယ္လက္ လက္ေကာက္၀တ္ကို ကိုယ့္ညာလက္ကဒါးနဲ႕ ခုတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။  ေၾကာက္လဲမေၾကာက္ဖူး၊ နာလဲမနာဘူး (အင္းေလ- အိမ္မက္ထဲဘဲ ဘယ္ နာက်င္ ပါ့မလဲေနာ့၊ ဒါေပမဲ့ ဆူးစူးတာေတာင္ ေၾကာက္တတ္တဲ့ မိုးစက္က အိမ္မက္ထဲမွာ မေၾကာက္လိုက္ပံုမ်ား။ ဆန္းပါ့။ ) မၾကာခင္ပဲ ဘယ္လက္က မူလအတိုင္းျပန္ထြက္လာတယ္၊ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ဒန္႕တန္တန္ ေပါ့ေလ။ အဲဒါကိုပဲ ေဘးနားကလူကို သံုးေလးခါ ျဖတ္ျဖတ္ျပေနတာ ။ ျဖတ္တိုင္းလည္း ျပန္ထြက္လာတာခ်ည္းပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆန္းပါတယ္လို႕ ေျပာတာပါ။ ညက တရုတ္သိုင္းကားလည္း မၾကည့္မိပါဘူး။

ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္မက္ဆန္းဆန္းမက္ျပီဆို  မိုးလင္းတာနဲ႕ “အိမ္မက္တိတၳံဳက်မ္း” ဆိုတာၾကီးကို ဖြင့္ဖြင့္ဖတ္တာ။  အခုထိ တခ်ိဴ႕ေတာင္ မွတ္မိေသးတယ္။  ေျမြျမင္ရင္ လာဘ္လာဘ ရမယ္တဲ့၊ မီးကိုျမင္ရင္ ဘုန္းၾကီးမယ္၊ ေရၾကည္ကိုျမင္ရင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ရမယ္၊ ေရေနာက္ကိုျမင္ရင္ စိတ္ညစ္ညဴးရမယ္ တဲ့။  အမ်ားၾကီးပါပဲ။ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အသက္ၾကီးလာေတာ့လည္း အိမ္မက္က အနာဂတ္ကို ေဟာတယ္လို႕ မယံုေတာ့တာနဲ႕  စာအုပ္ၾကီးလဲ ေခ်ာင္ထဲေရာက္သြားပါျပီ။

”အိမ္မက္ေကာင္းစဥ္ မိုးမလင္းခ်င္” ဆိုတဲ့ စာသားလိုဘဲ။ တခါတေလ အိမ္မက္ေတြက သိပ္ေကာင္းတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ခရီးေတြ၊ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ စားေနတဲ့အခ်ိန္  သူမ်ားႏိွဴးလို႕ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ဖာသာ ႏိုးလာလို႕ဘဲျဖစ္ျဖစ္ သိတ္စိတ္ဆိုးတယ္။ ငယ္ငယ္က အေမအိပ္ယာလာႏိွဴးရင္  “ဟင္- သမီးအိမ္မက္ ေကာင္းေကာင္းေလး ပ်က္သြားျပီ ” ဆိုျပီး ဂ်ီက်တတ္ပါေသးတယ္။ တခါတရံ အေမက “ျပန္အိပ္၊ ျပန္အိပ္ ” တဲ့။  က်မလဲ ျပန္အိပ္ျပီး ျပန္ဆက္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မရေတာ့ပါဘူး။


Friday 4 February 2011

ဆံရစ္၀ိုင္း

ဆံရစ္၀ိုင္းဆိုသည္မွာ အားလံုးသိၾကသည့္အတိုင္း ေရွးက ျမန္မာ လံုမငယ္တို႕ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕ေလ့ရိွေသာ ဆံပင္ ပံုစံတမ်ိဴးကို ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ နဖူးဆံစ ဦးေခါင္း ပါတ္ပါတ္လည္ စက္၀ိုင္းသဏၠာန္ ရစ္ထားေသာဆံပင္မ်ားကို ေအာက္သို႕ အတန္းလိုက္ ခ်တာကခ်၊ အေပၚသို႕စုထံုးဖို႕ လွန္တင္တာက တင္ထားရသည္။ ပန္းကံုးညီမွလွသည္။ ဆံရစ္၀ိုင္းပံုစံမွာ အရိုးရွင္းဆံုးႏွင့္ အေၾကာ့ရွင္းဆံုးျဖစ္ျပီး ကေလးဆန္ျခင္းကို ျပသည့္သေဘာလည္းျဖစ္သည္။ အသက္ ေလးငါးႏွစ္သမီး အရြယ္ ဆံပင္စထားျပီ ဆိုကတည္းက ဆံရစ္၀ိုင္းပံုကို စတင္ထားတတ္ၾကသည္မွာ ေရွးျမန္မာတို႕ဓေလ့ပဲ ျဖစ္သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ေရာက္လ်ွင္ေတာ့ ဆံပင္ကို အုပ္လံုးသံုးျပီး ဆံထံုး၊ ဆံေတာက္ စသျဖင့္ အလွအပ အဆင္တန္ဆာေတြ စိတ္ၾကိဳက္ျပဳျပင္ၾကေတာ့သည္။
(ခင္ခင္ထူး - ဆံရစ္၀ိုင္း ၀တၱဳတိုမ်ား မွ)

ဆံရစ္၀ိုင္းေလးေတြက ျမန္မာရိုးရာစစ္စစ္ျဖစ္ျပီး ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာေသာ ေခတ္နဲ႕အညီ ဆံရစ္၀ိုင္းဟာ ရာဇ၀င္ထဲမွာ က်န္ခဲ့ျပီမို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ေ၀းလံတဲ့ ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွာဘဲ ေတြ႕ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။  တေလာက ေရစၾကိဳျမိဳ႕နယ္က “အညာေတာ” ဆိုတဲ့ ေက်းရြာေလးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။   အတူပါလာတဲ့ ညီမေလးက “အစ္မ ဒီရြာမွာ ဆံရစ္၀ိုင္းေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”  လို႕ ဆိုလာပါတယ္။  ဒီေန႕ေခတ္အခါမွာ ျမင္ေတြ႕ဖို႕ ရွားသြားျပီျဖစ္တဲ့ ဒီဆံပင္ပံုစံေလးေတြကို က်မလည္း တအားစိတ္၀င္စားသြားပါတယ္။ ဒါကို အရိပ္အကဲ သိတဲ႕ ရြာက ဘၾကီးတေယာက္က သူတို႕ကို တစုုတေ၀းထဲ ေတြ႕ရမဲ့ စာသင္ေက်ာင္းကေလး ဆီသို႕ က်မကို ဦးေဆာင္ျပီးေခၚသြားပါတယ္။  ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္မို႕  အေတာ္ပင္။ ဘၾကီးက “ဆံရစ္၀ိုင္းေလးေတြ ဒီကိုလာဦးေဟ့” လို႕ လူစုေပးတာနဲ႕ ခ်စ္စရာကေလးငယ္ကေလးေတြကို မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ ရလိုက္ပါတယ္။

ဂ်ပန္ဆံေတာက္လို႕ ေခၚတဲ့ ကုပ္၀ဲဆံပင္ေလးေတြ၊ ခပ္တိုတို ဘိုေကေလးေတြနဲ႕  ေက်ာင္းသူ မိန္းကေလး တခ်ိဴ႕ရိွေပမဲ့ အမ်ားစုက ဆံရစ္၀ိုင္း ကေလးေတြနဲ႕ပါ။  ၾကည့္ပါဦး ပါးကြက္ေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာ- ရိုးသားတဲ့ ဖိုးသခြား အဲ အဲ  မိသခြားေလး။

Thursday 3 February 2011

အ၀တ္အထည္ပံု နဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေရး၊ သင္ၾကိဳက္ရာေရြး

အေမရိကန္တေယာက္ဟာ ပ်မ္းမ်ွ တႏွစ္ကို အ၀တ္အထည္ ၆၂ေပါင္ လႊင့္ပစ္ေနပါသတဲ့။  ေရႊျပည္ၾကီးက ေရႊျမန္မာအမ်ားစုကေတာ့ ဒီေလာက္ တတ္ႏိုင္မယ္မထင္။ သို႕ေသာ္လည္း လူလတ္တန္းစား အမ်ိဴးသမီး အမ်ားစုရဲ့ ေသတၱာထဲမွာ အသံုးမ၀င္ အသံုးမတည့္ေတာ့တဲ့ အ၀တ္အစားေတြ  တပံုၾကီး ရိွေနမွာကေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာရဲပါတယ္။

ေအာက္ပါ အဆိုအမိန္႕ကေလးကလည္း မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
Know, first, who you are; and then adorn yourself accordingly.” – Epictetus
စာေရးသူ Joshua Becker က ဒီလိုေျပာပါတယ္။
က်မတို႕ဟာ အ၀တ္အစားေတြ နည္းနည္းပဲ ရိွမယ္ဆိုရင္-
  • ေငြေတြ ဒီ့ထက္ပိုစုမိမယ္။
  • ဘ၀မွာ အခ်ိန္ေတြ ပိုရလာမယ္။
  • မနက္တိုင္း (ဘာ၀တ္ရမလဲဆိုတဲ့) ေခါင္းစားမွဳက ကင္းေ၀းေစမယ္။
  • ဘီရိုဟာ သန္႕ရွင္းျပီး စံနစ္တက် ရိွေနမယ္။
  • ခရီးသြားလို႕ ထုပ္ပိုးရတိုင္း အခ်ိန္ကုန္သက္သာ လြယ္ကူမယ္။
  • အ၀တ္ေလ်ွာ္ရတာ ပိုလြယ္ကူမယ္ (နည္းသြားမယ္လို႕ မဆိုလိုပါ)

Wednesday 2 February 2011

Minimalist ျဖစ္ခ်င္တယ္

ရုပ္၀တၱဳေတြ အလ်ံပယ္ေပါမ်ားေနတဲ့ ဒီေန႕ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ဆရာၾကီးေကြးရဲ့ ဖြတ္ကလိဒဂၤါးသာ အရွာခက္ေပမဲ့ လူ႕အသံုးအေဆာင္ ေတြကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္က ဒီေရလိွဳင္းလံုးၾကီးေတြအလား ။  မီနီ မားကက္ထဲ တပါတ္ေလာက္ေလ်ွာက္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕  ပစၥည္းအဖံုဖံုက အေရာင္စံု အေသြးစံု ဒီဇိုင္းစံုနဲ႕  ျမင္သူတကာကို လိုခ်င္စိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လာေအာင္ မ်က္စပစ္ ဆြဲေဆာင္ ေနၾကပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ေတြ႕ရပါဦမယ္။ သြားရည္ယိုစရာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္ေတြ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က လူတိုင္းကိုေတာ့ မဖမ္းစားႏိုင္ၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ေတာ့  Minimalist ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဴးေတြကိုပါ။