တီဗြီခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ မၾကာမၾကာေတြ႕ရေလ့ရိွတဲ့ “လိုတရ” “ကံပြင့္” “ေအာင္သိဒၵိ္” “ေရႊျပည့္ေငြလ်ွံ“ “၀င္း၀င္း“ ဆိုတဲ့ အေမႊးတိုင္၊ နံ႕သာတိုင္ ေၾကာ္ျငာေတြ .............. .။ ေၾကာ္ျငာ မင္းသမီး ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးက ဧရာမ စိန္လက္စြပ္ ျပဴးျပဴးၾကီး၀တ္ထားတဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္း လွလွေလးေတြနဲ႕ အခိုးအေငြ႕ တလူလူထြက္ေနတဲ့ အေမႊးတိုင္ေခ်ာင္းေတြကို ဘုရားမွာ ကပ္လွဴပူေဇာ္ေနဟန္၊ မစားရ ၀ခမန္း ေၾကာ္ျငာစာသားေတြ၊ လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္၀လို႕ ျပံဳးေပ်ာ္ေနပံု ဟန္ပါပါ လွဳပ္ခါယမ္းျပီး သရုပ္ေဆာင္လိုက္တာမ်ား ၾကည့္ရင္းနဲ႕ အေမႊးတိုင္ထုပ္ေတြ ဒါဇင္လိုက္၀ယ္ျပီး ဆုေတာင္းပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားေစရမယ္။
ဒီ လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းရဲ့ေနာက္မွာ မလွပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြ ရိွေနပါတယ္။
ျမန္မာတျပည္လံုးအတြက္ အေမႊးတိုင္ေတြကို အဓိက ထုတ္လုပ္ေနတာကေတာ့ ေရစၾကိဳျမိဳ႕နယ္ ကပါ။ ေရစၾကိဳက နံမည္ၾကီး ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးထြက္သလို ပါတ္၀န္းက်င္ကရြာေတြမွာလည္း သနပ္ခါးျခံေတြ အမ်ားအျပားရိွၾကပါတယ္။ သဘာ၀ေပါက္ပင္ျဖစ္တဲ့ သနပ္ခါးဟာ ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ရာသီဥတု ကိုမွ အလြန္ပဲ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ရွင္မေတာင္လို ေက်ာက္သားဆန္တဲ့ေျမေပၚမွာဆို ပိုက်စ္ျပီး ပိုေမႊးေတာ့တာဘဲ။ ( လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀-၃၀ ေလာက္အထိ တျခားသီးႏွံစိုက္ဖို႕အတြက္ သဘာ၀ေပါက္ပင္သနပ္ခါးကို တူးေတာင္ထုတ္ပစ္ရပါသတဲ့။ အခုေတာ့ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ အပင္တမ်ိဴးအျဖစ္ စီးပြားျဖစ္ စိုက္လာၾကပါျပီ။) မူလက အဲဒီ သနပ္ခါး ပင္စည္ေတြရဲ့ ၾကိတ္ဖတ္ေတြကေန အေမႊးတိုင္ ထုတ္လုပ္ လာခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း ေတာ့ သနပ္ခါးပင္ေတြ ရွားပါးခဲ့ျပီမို႕ မက်ည္းသားကိုၾကိတ္၊ အေမႊးနံ႕ေရာစပ္ျပီး လုပ္ကိုင္ လာၾကရာကေန အခုေနာက္ဆံုး ရရာသစ္သားကိုၾကိတ္ျပီး ျပဳလုုပ္လာၾကပါျပီ။ အက်ိဴးဆက္ အေနနဲ႕ ပူျပင္းတဲ့ ဒီေဒသမွာ အပင္ေတြ နည္းသထက္နည္းလာလို႕ အပူရိွန္ပိုျပင္းလာ၊ မိုးေတြလည္း ပိုနည္းလာေနပါတယ္။
ေနာက္ အေမႊးတိုင္လိပ္ဖို႕အတြက္ ၀ါးေတြကို ဂန္႔႔ေဂါေဒသကေန ၀ယ္ယူပါတယ္။ တေပေလာက္ရွည္တဲ့ ျဖတ္ျပီးသား ၀ါးပိုင္းကေလးေတြကို အိတ္ထဲသြတ္ျပီး ေရာင္းၾက၀ယ္ၾကတာပါ။ ေအာက္ကလို ပီနံအိတ္တစ္အိတ္မွ တေထာင္ပဲရပါတယ္။ ဒါေတာင္ အစိုအေျခာက္ စိတ္တိုင္းမက်ရင္ မ၀ယ္ပါဘူး။ မတန္တဆ ေစ်းႏွိမ္ထားမွန္းသိသိနဲ႕ လည္း ေရွာင္လႊဲလို႕မရတဲ့ စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ တေန႕တေန႕ ၀ါးပင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခုတ္လွဲေနၾကပါတယ္။
လက္လုပ္လက္စားေတြက အဲဒီ ၀ါးဆစ္ပိုင္းကေလးေတြကို အေမႊးတိုင္ေခ်ာင္းအရြယ္ အေနေတာ္ အစိတ္ေသးေသးကေလးေတြ ခြဲျပီး ကြန္ကရစ္ သို႕မဟုတ္ ကတၱရာလမ္းလို မ်က္ႏွာျပင္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမွာ ၀ါးစိတ္ရဲ့အနားေစာင္းေတြ ေခ်ာသြားေအာင္ လွိမ့္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အစည္းကေလးေတြစည္းျပီး ကုမၼၼဏီကို သြင္းရပါတယ္။
အေမႊးတိုင္လက္ခစားလုပ္တဲ့ ကေလးမေလးမ်ားက်ေတာ့ အေမႊးတိုင္ကုမၼၼဏီကေပးတဲ့ ၾကိတ္သားအႏွစ္ေတြနဲ႕ ၀ါးေခ်ာင္းစည္းကေလးေတြကို ယူျပီး အေမႊးတိုင္ “လိွမ့္”ၾကပါတယ္။ လက္ခအေနနဲ႕ အေခ်ာင္း ၂၀၀ ျပီးရင္ ၁၅၀ က်ပ္ရပါတယ္။ လက္ျမန္ရင္ျမန္သလို တေန႕လံုးကို အေခ်ာင္း ၆၀၀ ကေန ၈၀၀ အထိ ျပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကတာမို႕ တေန႕၀င္ေငြက ၅၀၀-၆၀၀ က်ပ္ပါ။ တေနကုန္ ခါးခ်ိေအာင္လုပ္ရေပမဲ့ ၀င္ေငြက ျမိဳ႕ေပၚက ကေလးမုန္႕ဖိုးေလာက္ပဲ ရၾကရွာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္မရိွတဲ့ ေတာသူေတာင္သား ေတြအတြက္ ေကာက္ရိုးတမ်ွင္ပါဘဲ။ ရြာေတြမွာရိွတဲ့ အဲဒီလို အလုပ္မရိွၾကတဲ့ ကေလးမေလးေတြအတြက္ ဘယ္လို၀င္ေငြရမဲ့လုပ္ငန္းေတြ ထူေထာင္ေပးၾကမလဲ ဆိုတာ လူတိုင္း စဥ္းစားအေျဖရွာသင့္တဲ့ ပုစၦာတပုဒ္ပါ။
ကဲ- ကုမၼၼဏီၾကီးမ်ားအေနနဲ႕ကေတာ့ လုပ္ျပီးသား အေမႊးတိုင္ေခ်ာင္းေတြကို အဆင္သင့္ လွလွပပ တံဆိပ္ရိုက္ထားတဲ့ အိတ္ေတြထဲကိုသြတ္၊ ကားၾကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႕ အရပ္ရပ္ကို ျဖန္႕ျဖဴးေရာင္းခ်ရံုပါဘဲ။ သူတို႕က လူၾကားေကာင္းေအာင္ သစ္ပင္ျပန္စိုက္တယ္ ဆုိျပီး ေျမေတြ၀ယ္၊ သနပ္ခါးျခံေတြ ခ်ၾကပါတယ္။ ဒါဟာလဲ သူတို႕ၾကြယ္၀ဖို႕ ႏွစ္ရွည္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳတခုသာပါ။ ဟိုမွာဒီမွာ လွဴၾကတန္းၾကတာေတြလဲ ၾကားပါတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႕ ျပည့္စံုျပီလို႕ ဆိုႏိုင္မလား။ တကယ္ဆို အမ်ားပိုင္ေျမမွာ တမာ၊ ထေနာင္း၊ ဇီး၊ ရွား ေတြကိုေရာ စိုက္ေပးရမွာ မဟုတ္လား။
က်မရဲ့ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ က်မတို႕ နယ္ျမိဳ႕ကေလးရဲ့ သၾကၤန္မွာ မံု႕လံုးေရေပၚ ရိွသည္။ စတုဒီသာ ရိွသည္။ ပိေတာက္၀ါနဲ႕အတူ တူးပို႕သီခ်င္း ရိွသည္။ သေျပခက္နဲ႕ ေရပက္တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေပမဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ အံုးလက္မ႑ပ္နဲ႕ ေရပံုးနဲ႕ ဖလားခြက္ေတြနဲ႕ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေစာင့္ပက္သူေတြ ရိွသည္။ လူၾကီးသူမေတြကို ေခါင္းေလ်ွာ္၊ လက္သည္းညွပ္ ၾကတာ ရိွသည္။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ ရိွသည္။ ဥပုသ္သီလ ယူသူ အမ်ားအျပားရိွသည္။ လြန္လြန္ကဲကဲ ေျပာစရာ ဆိုလို႕ ခပ္ရဲရဲ မိန္းမၾကီးေတြက ကာလသားေတြကို ဖမ္းျပီး အိုးမဲသုတ္၊ ေမ်ာက္က က ခိုင္းတာ ပဲ ရိွသည္။ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားတယ္လို႕ မၾကားမိသေလာက္ပင္။ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးေတြမွာ ပိုလို႕စည္ကားေပမဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳ အသြင္ေဆာင္ ေသးသည္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဆုဖလားကို မွန္းၾကတဲ့ အလွျပယာဥ္ေတြ ကလည္း သူ႕ထက္ငါ အျပိဳင္အဆိုင္နဲ႕ ေပါ့။
