သမီးေခ်ာ ့ေတး

; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;
; ; မ်က္ေတာင္ေကာ့စင္း ပုခက္တြင္းမွာ ႏွင္း၀ါခဲႏု ပုလဲဥလို ႏုစို ေရႊေသြး သမီးေလး။ ; ; ဖူးသစ္စပန္း ေနျခည္ျဖန္းသို႕ ႏွဳတ္ခမ္းသႏၱာ ပန္းႏုလႊာက အိမ္မက္ကမၻာထဲ ဘာကို ျမင္၍ ျပံဳးသည္လဲကြယ္..။ ; ; ခ်စ္သမီးရဲ့ ဘ၀ခရီးတေလ်ွာက္ ေရာက္ေလရာရာ စခန္းသာတြင္ လိပ္ျပာခ်ိဴေတး စမ္းေရေအးႏွင့္ ထံုေမႊး ပန္းပြင့္ အရံသင့္ေစလိုပါရဲ့..။	; ; ဒါေပမဲ့ကြယ္.. ဘ၀ဆိုတာ ေရစီးနဲ႕ေရသာ တမာနဲ႕ပ်ား ေရာယွက္ထားသတဲ့ ဘ၀ရဲ့ဇာတ္ဆရာ သူေစစားသမ်ွ လူသားတိုင္း က ခဲ့ရေပါ႕။ ; ; ေမ့သမီးရဲ့ ေရွ႕ခရီးတေလ်ွာက္ ခ်ိဳတဲ့ ပ်ားေတြ မလိုတဲ့ က်ားေတြ ႏွင္းေတာင္တန္းေတြ အဖ်င္းအေမွာင္လမ္းေတြ ခင္သူ ၾကင္သူ   ႏွင္သူ လ်င္သူ  ေတြ ဘ၀င္ျပံဳးခ်ိဴစရာေတြ ရင္ႏွလံုးဖိုစရာေတြ အျပင္ တမင္အမုန္းပိုစရာေတြကိုလည္း ေတြ႕လိ္မ့္မေပါ့…။	; ; ဒီေတာ့ သမီးငယ္ေရ… ေလာက ခရီးရွည္မွာ ေမတၱာ ၀တ္ရံုကို လံုေအာင္ဆင္ျပီး သစၥာ ဆိုတဲ့ ဖိနပ္တရံကိုလည္း  အျမဲသာ စီးထားလိုက္ပါကြဲ႕…. ပညာကို မွန္လိုၾကည့္၊ သတိကို အျမဲယွဥ္ အသိ ဆိုတဲ့ လက္နက္ကိုင္စြဲလို႕ ဇြဲ ရိွရိွသာ ခရီးႏွင္ပါေနာ္….။ ; ; မေမာမပန္း သည္ေတာလမ္းတေလ်ာက္ အစဥ္သာ သမီးဘ၀င္ မညိွဳးရေအာင္ (ေမ အသက္ရွင္သမ်ွ) အၾကင္နာ ထီးလိုမိုးပါလို႕ ေမတၱာကို ဖ်ာခင္း ကရုဏာ ႏွင္းစက္ရည္ဖ်န္းမယ္ေပါ့ ဘ၀ပန္းတိုင္ခရီး  မညည္းစတမ္း နီးေအာင္ပင္ လွမ္းေလေတာ့ ခ်စ္ရပါေသာ သမီးငယ္…။ (ျပာရီမိုးညိဳ - ၂၊၃၊၂၀၁၂)

ေမာဟ ေ၀ဒနာ

flickr.com

ေအာ္ဂလီဆန္တယ္

လက္ညိွဳးထိုးျပီး အန္ပစ္လိုက္ေတာ့

အစာအိမ္ထဲက ေဆြးေျမ႕ေနတဲ့

 အိမ္မက္ေတြ

အကုန္လံုး ပါသြားေပါ့..။

“သြားေတာ့မယ္” တဲ့

ေၾကြခါနီးသစ္ရြက္က

 ငါ့ကိုႏွဳတ္ဆက္တယ္

သယ္ေဆာင္သူ ေလရူးက

ႏွဳတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ငါ့ကို

 ခနဲ႕ျပံဳးမ်ား ျပံဳးျပသြားခဲ့ေသးသလား

တကယ္ေတာ့ မေသခ်ာ

ငါ့အျမင္အာရံုုေတြ “မွဳန္” ေနတယ္...။

ေသာက္ေနက် စီးကရက္တရိွဳက္

ဘယ္လိုပဲ ဖြာပစ္လိုက္ေပ့ေစ

ဆားမပါတဲ့ ဟင္းလို

အရသာမဲ့ကင္း

ငါ့ရဲ့ ခံတြင္းေတြ “ပ်က္”ေနတယ္။

ကေလာင္ကိုင္ထား

လက္မ်ား တုန္လ်က္

စာရြက္ျဖဴတထပ္ရဲ့

ေလွာင္မဲ့မဲ့အျပံဳး

အို- မုန္းလိုက္တာ

ငါ့ရဲ့ အၾကည္ဓါတ္ေတြ “ ကုန္”ေနတယ္...။ 

ဘ၀ေဖၚ သူ႕အတြက္

ေအးစက္စိမ္းကား

နံရံ၏အျခားတဖက္က ငါ

ရင္ခုန္သံ ကာရံပ်က္

ငါ့ရဲ့ ႏွလံုးသား “ထံု” ေနတယ္...။

အခ်ိန္ေၾကာင့္လား

ျဖတ္သန္းမွဳေၾကာင့္လား

ရိုက္ခတ္မွဳေၾကာင့္လား

ေ၀ဒနာေၾကာင့္လား

------  လား

------- လား

------- လား

ငါ့ရဲ့ ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္တျခမ္းလံုး ”ျမံဳ”  ေနတယ္....။

မိုးစက္ပြင့္

သတို႕သမီးရဲ႕ ငိုရိွဴက္သံ

ဟိုး...ေ၀းေ၀း
အတီေတကာလ
ပ်ဴ၊ ေပါကၠံ၊ အင္း၀၊ အမရပူရ
ေခတ္အဆက္ဆက္မွသည္
ျမန္ျပည္ရဲ႕႕ ရင္ေသြးေတြ
မခ်ိဴ႕့႕ငဲရေအာင္
ေက်ြးခဲ့ ေမြးခဲ့ ေပးခဲ့တဲ့
အားလံုးရဲ႕ အမိ ဧရာ၀တီ ....။

ပိုးဖလံတို႕ရဲ့ည

ေရႊေရာင္ညတည

အေပါင္းအေဖၚတစုနဲ႕ 

အလုအယက္ သူ႕ထက္ငါ

လင္းလက္တဲ့ အဆင္းရိွရာအရပ္ဆီသို႕ .......

အေပ်ာ္လြန္ညတညရဲ့

တိုေတာင္းတဲ့ တခဏ

စူးရွရွ မီးေရာင္ေအာက္ 

အရိုင္းအက နဲ႕ မရဏသံစဥ္ ခ်ိဴခ်ိဳ

ေတးသြားေတြ သီဆိုလို႕

ေျပးတမ္းလုိက္တမ္း

မေမာတမ္းေပါ့

ေနာက္ဆံုးေတာ့

တေကာင္ေျခရင္း တေကာင္၀ပ္စင္းလို႕

ႏုရြတဲ့ ေတာင္ပံေၾကြေလးေတြ ဟိုဒီမွာ ပ်ံ႕ၾကဲလို႕

ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ထာ၀ရအိပ္စက္ျခင္းနဲ႕

နယ္ျခားမဲ့ ၀ိဥာဥ္ကမၻာ ဟိုးေ၀းရာဆီသို႕ .....။

မိုးစက္ပြင့္

မိုးစက္၀ိုင္

မိုးေရဆိုတာ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္း

အေရာင္ အနံ႕ အရသာ ကင္းသတဲ့......

ေဟာ....ၾကည့္ပါ့

ခံစားခ်က္ ေကာင္းကင္ျပာၾကီးကေန ေမြးဖြား

သမုဒယ  မိုးသားျပာေတြကေန ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕

တအိအိ လွ်ံက်လာတဲ့

ရင္ခုန္သံ အျပာေရာင္ မိုးေရစက္မ်ား.....

အေရာင္အနံ႕အရသာမကင္းလို႕

မသန္႕ရွင္းဘူးဘဲဆိုဆို

ခ်စ္ျခင္းတို႕ ေပ်ာ္၀င္ေနခဲ့......

သူ႕လက္ထဲက

အနီေရာင္စပ်စ္္ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ထဲ ဖိတ္က်ေပ်ာ္၀င္ခဲ့တဲ့

အျပာေရာင္မိုးေရစက္ ေတြေၾကာင့္

ခရမ္းေရာင္ အခ်စ္ေဖ်ာ္ရည္တခြက္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသလား ......

ရာသီမဲ့ အခ်စ္

မိေလေျပ
ေႏြြရဲ့ အလွ
အရိုင္းဆန္တဲ့ အပ်ိဴစင္မ

ေမ၀သန္

ေငြမ်ွားတံ ပိုင္စိုးတဲ့
မိုးမင္းသမီးတိမ္ဇာပု၀ါရွင္

မႏွင္းျဖဴ

ေဖြးလြလြ သရဖူနဲ႕
မဟာဆန္တဲ့ ေဆာင္းအလွမယ္

ရာသီစက္၀ိုင္း လည္ပတ္တိုင္း

သူတို႕အလွပံုရိပ္ေဟာင္းကို
အသြင္အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာင္းခဲ့ၾကတယ္....။

တခါတခါ
မာရ္နတ္ရဲဲ့ သမီးပ်ိဴသံုးပါးလို

(မင္းကိုမ်ား ေမ့မလားလို႕)

သူတို႕အလွအပေတြနဲ႕
ကိုယ့္ကိုလာလာ 
ဖ်ားေယာင္းတတ္ၾကေလရဲ့....။

ဒါေပမဲ့
ဒါေပမဲ့ကြယ္

ေႏြ မိုး ေဆာင္း

ရာသီေတြဘယ္လိုေဟာင္းေဟာင္း
နိမိတ္ပံုေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း

ကိုယ့္အထီးက်န္ကမၻာေလးထဲ
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းမလဲ

အျမဲလိုတမ္းတ
လြမ္းေနရတာ
မင္းကိုပါပဲ

ညီမေလး “.....” ရယ္။

(Sweet December ရဲ့ အမွတ္တရ)

☆ ★SWEET ☆ ★

。☆。 。☆。

★。＼｜／。 ★

。 DECEMBER。

★。／｜＼。 ★

。☆。 。☆。

အတၱ ကို တိုက္စားတဲ့ နာရီမ်ား

အခ်ိန္ဟာ အရိွန္နဲ႕ေျပးေနတဲ့ မ်ွားတစင္းလား

တသြင္သြင္စီးေနတဲ့ ျမစ္တစင္းလား

ရပ္နားျခင္း ဘူတာမရိွတဲ့ ရထားတစီးလား

ေနာက္ျပန္မလည္တဲ့ လွည္းတစီးရဲ့ ဘီးလား

မ်ားျပားလွတဲ့ ရူပက အလကၤာေတြ......။

ဒီမွာ 

ေသခ်ာတာက 

စကၠန္႕ေျခာက္ဆယ္ တမိနစ္

မိနစ္ ေျခာက္ဆယ္ တနာရီ

ရာသီမလပ္

မွန္မွန္ၾကီးလည္ပတ္

ဘယ္သူမွ မရပ္ႏိုင္ဘူး..။

စြဲ

ျဖတ္ကနဲ

မွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္ခ်ိန္

္္ တေစၦလို             မင္းအရိပ္

ငါထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္

“ေရာ္-ခက္ျပီကြယ္”

//    //   //    //
 \\  \\   \\  \\

//  //  //  //

\\ \\ \\ \\

ထမင္းစားခ်ိန္  မွာလည္း

ငါ့ပန္းကန္ျပားေပၚရစ္၀ဲ

အိပ္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း

အိမ္မက္ခ်ိဳေတြထဲထိ

အရိပ္လို မခြဲခြာ

သူအျမဲလာ ေႏွာင့္ယွက္တတ္ေလရဲ့

ရုန္းကန္လွဴပ္ရွား
လုပ္ငန္းခြင္ အခ်ိန္မ်ားစြာထဲ

မင္းအနားမခြာဘဲ ငါအျမဲ  ရိွေနခ်င္မိ

စားပြဲေပၚပံုေနတဲ့ ငါ့့အလုပ္ေၾကြး တခ်ိဴ႕အတြက္

   အခမဲ့  နာရီေပါင္းမ်ားစြာကို  ၾကိတ္၀ါး
 ရခဲ့တဲ့ရင္ခုန္မွဳမ်ားကေတာ့ ဆုလာဒ္ေပါ့

မင္းကို ေမ့ပစ္ဖို႕ အလီလီ  ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့လည္း

ျဖတ္ေတာက္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ငါၾကိဳးစားလည္း

ရုန္းထြက္ဖို႕ အခါခါ ငါ ၾကိဳးစားလည္း

မင္းသာပဲ စိုးမိုးလို႕ေန၏

ေၾသာ္္္

မျမင္ရတဲ့ 

ေမွာ္အတတ္နဲ႕ 

လူတကာကို ဖမ္းစား

မင္းမာယာမ်ားလြန္းလွရဲ႕

ထြက္ေပါက္မဲ့ ေထာင္ေျခာက္ထဲ

 ၀ကၤပါလို အဆံုးအစမဲ့ လမ္းမ်ားစြာထဲ
သမုဒ္ျပင္နက္ရိွဳင္း ခရမး္ျပာWeb လိွဳင္းေတြထဲ

ရီေ၀ယစ္မူး ကူးခတ္ေနသူထဲက တေယာက္ေသာ “ငါ“

။။
။။

။။

။။

ဘာ

ဘာရယ္
မဟုတ္

shopaholic

workaholic

alcoholic

chocoholic

အဲဒါေတြ
ဘာတခုမွ
မဟုတ္တဲ့

"blogoholic"

အခုေတာ့ 

ငါကိုယ္တိုင္
ျဖစ္ေနခဲ့ျပီေပါ့

။။
။။
။။
။။

မိုးစက္ပြင့္

(စာၾကြင္း။  ကဗ်ာဖတ္ရင္း  ဒိုးနတ္၊ ေကာ္ဖီ၊ ဘာဂါ၊ ဆင္းဒြစ္၊ ဆာေတး  ၾကိဳက္တာစားသြားေနာ့- အားမနာနဲ႕  )

ဧည့္ဆိုး”ေမာင္”

“ေမာင္”

ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္တဲ့
သန္းေခါင္ေက်ာ္ အခ်ိန္မ်ိဴး

သူ႕ေခၚသံတိုးတိုးေၾကာင့္

လန္႕ျပီးေတာ့ ႏိုးလာခဲ့ .........

အတိတ္ဆိုးေတြ အရိပ္ထိုးေနသလား
မ်က္ရည္စီးသံလား ရြက္ေၾကြညည္းသံလား

ရင္မွာစိုးထိတ္ ဟိုးအေမွာင္ရိပ္က

သူ႕ေျခသံဖြဖြ ၾကားမိရဲ့...။

စံပယ္န႕ံသင္းသင္း

သက္ျပင္းတရိွဳက္
 အျပစ္မကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္

ရင္မွာေမာဟိုက္  
အိုး......ခက္လိုက္တာကြယ္္ .......

မေခၚပဲလာ မႏွင္ပဲေပ်ာက္

ေၾကာက္စရာ ဧည့္ဆိုး

အိမ္မက္တံခါးကိုဖ်က္ခ်ိဴး

အေမွာင္ကိုအားကိုးျပီးမွ လာတတ္တယ္...။

ဒါေၾကာင့္ေလ...

လူေျခတိတ္ဆိတ္

ညေမွာင္ရိပ္ဆို

အိပ္ေငြ႕မျပယ္တျပယ္

အတိတ္ေမ့ေနခ်င္တယ္ ”ေမာင္”..။

ေမွာ္ဆရာမေလး

ကိုယ္သာ
ေမွာ္ဆရာမေလးဆိုရင္
Crystal Ball ေလးထဲမွာ

ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြက္
ၾကိဳတင္ကာ တို႕အနာဂါတ္ကို
ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္........

လွ်ပ္ျပက္သလို Magic Cane ေလး တခ်က္အေ၀ွ႕့မွာ

ကိုယ္တသက္မေမ့တဲ့  လင္းလက္အျပံဳးနဲ႕

မင္းရဲ႕ ပံုတူ ရုပ္ထုေလး 
လက္ေတြ႕ဖန္ဆင္း
ျပီးေတာ့မွ..... အသက္သြင္းလိုက္မယ္........

ေမွာ္ဆံႏြယ္ေတြ ခါအယမ္း
ေစညႊန္ရာ ဒီႏွဳတ္ခမ္းအဖြင့္မွာ
ပန္းကေလးေတြ အလိုလိုပြင့္ေစ

စမ္းကေလးေတြ အလိုလိုစီးပေစ

သင္းပ်ံ႕တဲ့ စံပယ္ရံု ၊ ျမတ္ေလးခတၱာငံု ေတြအျပင္

ႏွင္းဆီ၀ါျခံဳကေလးေတြပါ ဖန္ဆင္းလိုက္မယ္....

ေနာက္ျပီး.....

၀ိုင္ခ်ိဴခ်ိဴေလး တစ္ခြက္
ဂစ္တာအိုကေလးတလက္

ျမက္ခင္းကေလးစိမ္းစိမ္း

ေလယူရာယိမ္းတဲ့ ကိုင္းပင္ျဖဴျဖဴေလးေတြပါ ဖန္ဆင္းလိုက္မယ္...

Magic Power နဲ႕
စကၠန္႕ေတြကို ဖမ္းဆုပ္၊ နာရီေတြကို ထိမ္းခ်ဴပ္
ျပကၡဒိန္ေတြကို ေအးခဲ၊ ငွက္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲ
ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲခိုင္းလိုက္မယ္ဆို

တို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္  ဘာလိုေသးလဲအခ်စ္ရယ္.........

အင္း..ခုေတာ့...

ကိုယ္တေယာက္တည္း  
ေတာ္ရာခဏအေ၀းမွာ ရူးေနေရာ့သလား

ေပ်ာ္စရာဘ၀ကေလးကို  စိတ္ကူးေတြယဥ္လို႕
ကိုယ္ေလ..................

ေမွာ္ဆရာမေလး ျဖစ္ဖူးခ်င္ေနတယ္.......။

မိုးစက္ပြင့္

Photo credit:  http://www.flickr.com 
( အဟဲ- Harry Potter ထဲက စုန္းမၾကီးကိုေတာ့ ျမင္ေယာင္မၾကည့္နဲ႕ေနာ္ ....)

To Eternity

Dear My Love,

When you like this garden to nurture;

I will love to enjoy the flowers.

When you like to play the music;

I will love to listen with my heart to it.

When you like to taste the red wine with a toast of bread;

I will love to prepare candle lights on the table set.

So,

The love and life we share,
The tear and sadness we bear,

The hundred kisses and thousand hugs we take together;

You, being my closest friend and sibling,
Offering firmest shoulder to lean on and warmest hand to hold on;
You, being my dearest husband,  who will be  by my side forever.

Let me whisper, only for your ears,

You know, my dear?  

At every second, I love you more and more....
Please be my lifelong partner in our glorious future;

Moe Sett Pwint

(Dedicated for our 3rd anniversary :P )

ေတြ႕ရိခ်က္ ၂၀၁၀

ငါ့ကိုယ္ငါေပ်ာက္လို႕ရွာ

ငါဘယ္မွာလဲ.............??????

ကမၻာတစ္ပါတ္ ေျခရာထပ္ခဲ့ေပါ့။

..

လူတကာေတြ ၾကားမွာလည္းမရိွ

ျမဴလႊာေတြၾကားမွာလည္းမရိွ

တိမ္ျပာေတြေအာက္မွာလည္းမရိွ

ေရလႊာျပင္ေအာက္မွာလည္းမရိွ

မဟာတံတိုင္းေနာက္မွာလည္းမရိွ

ဘာလင္တံတိုင္းေနာက္မွာလည္းမရိွ

 အေမဇုန္ေတာမွာမရိွ

ေအဒင္ဥယ်ာဥ္မွာမရိွ

အပူေႏြကႏၱာရထဲမွာလည္းမရိွ

ကမာခြံလွလွေတြထဲမွာလည္းမရိွ

စပ်စ္ခိုင္ေတြထဲမွာမရိွ

အႏွစ္မလိုင္ေတြထဲမွာမရိွ

အယုအယေတြထဲမွာမရိွ

သမုဒယေတြထဲမွာမရိွ

အႏုအလွေတြထဲမွာမရိွ

ေၾသာ္- ခက္....ခက္ပါဘိ။

ဒီလိုနဲ႕ ....

အခ်ိန္ရထား

တေရြ႕ေရြ႕သြား

နာရီစကၠန္႕ လိွဳင္းတံပိုးမ်ား

ဘ၀ေက်ာက္ေဆာင္ကို မွန္မွန္တိုက္စား

တေျဖးေျဖး ပါးလာခဲ့ေပါ့။

ေဟာ- အခုေတာ့  ေတြ႕ျပီေလ....

အူတူတူ အတတ 

အညၾတတစ္ေယာက္ရဲ့

(သိုးေဆာင္းအဆိုအရ)

ဘ၀စတဲ့အရြယ္တိုင္ေအာင္

မာနေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္က

အတၱခြံထူထူထဲမွာ

သူတစ္ေယာက္တည္း

တိတ္တိတ္ကေလး ပုန္းေနခဲ့ေပါ့...။

အနက္ေရာင္၀တ္ရံု ျခံဳထားတဲ့ ကဗ်ာ

၂၀၀၈ မွာ ေမႊတဲ့ နာဂစ္

အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြေတာင္မခ်န္ဘူး။

၂၀၀၉မွာ  မိုးမရြာတဲ့ အညာ

ေသာက္စရာေရေတာင္ မက်န္ဘူး။

၂၀၁၀မွာ  ပိေတာက္၀ါေတြေသြးနီစြန္းခဲ့

တူးပို႕  နဲ႕ ေပ်ာ္ေနသူေတြ  အသက္မရွဴ မ်က္ျဖဴဆိုက္

ဘယ္ဆရာၾကိဳက္ဖို႕ရယ္ မသိဘူး။

မီးမလာ ေရမလာ

ေျမလႊာအက္ကြဲ ေသာက္ေရေတာင္မရိွတဲ့အထဲ

”မီး”တဲ့.......”မီး”တဲ့

ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာ သူခိုးေထာင္း

ဘ၀ကံမေကာင္းလိုက္ပံုက

ရာေထာင္ခ်ီတဲ့ ေစ်းဆိုင္ခန္းေတြ ျပာက်

ကူကယ္ရာမဲ့ လက္လုပ္လက္စား ေစ်းအထမ္းသမားေလးရဲ့ ဘ၀

မီးေတာက္ျပင္းျပင္းက ၀ါးမ်ိဴခ်ခဲ့ေပါ့။

ေၾသာ္ - ဆိုးလွပါဘိ

ျမန္မာျပည္အမိရယ္

ရင္မွာ မခ်ိပါျပီေကာ ...ေလ..။


ဘ၀ေတြက အဆင္းခက္တဲ့ တြင္းနက္နက္
(ထမင္းခ်က္ဖို႕ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္....)

သဘာ၀တရားက  မညွာမတာႏွက္

သန္းေကာင္ထက္နက္တဲ့ညဥ့္

ဘယ္မွာ ရွာလို႕ေတြ႕မလဲရွင့္......။

မိုးစက္ပြင့္ 


(၂၄.၅.၁၀  မဂၤလာေစ်း မီးၾကီး ႏွင့္ ေစ်းအလုပ္သမား လက္လုပ္လက္စားတြယ္ရာမဲ့ဘ၀မ်ားအား ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္-) 
"photo credit:  Nyi Lynn Seck.( http://blog.nyilynnseck.com/)

မွာတမ္း

ခ်စ္သူေရ .....ဆင္ျခင္ကြဲ႕႕  

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္
တို႕ေတြြ  ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေစ

ႏွစ္ေတြေျပာင္းလို႕  အခ်စ္ေတြေဟာင္းတဲ့အခါ
ႏွစ္ေတြၾကာလို႕   အျပစ္ေတြရွာတတ္တဲ့အခါ
ရင္နာေစမဲ့စကားလံုး ဘယ္ခါမွ မင္းမသံုးနဲ႕ေနာ္ ....။

ခ်စ္သူေရ ......မထားခဲ့နဲ႕...

ကိုယ္က အားငယ္တတ္သူေလးပါ

ျမစ္ယံေခ်ာင္းပါး ကိုေရႊငါးလို
မင္းကူးခ်င္ရာကူးသြားတဲ့အခါ

အခ်စ္ရြာမွာ ေသြ႕ေျခာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမို႕
လြမ္းလို႕က်န္ရစ္ခဲ့မွာ မင္းအားနာတယ္ဆိုရင္

အၾကင္နာခြန္အားသစ္   ကိုယ့္အတြက္ထာ၀ရျဖစ္ေစေသာ၀္ .....။

ခ်စ္သူေရ.......ေခၚပါလွည့္

မင္းနဲ႕ သာဆို  ကိုယ္ေလ..........
အရပ္ရွစ္္မ်က္ႏွာ ဘယ္ကိုပဲသြားသြား မက်န္ခဲ့ခ်င္ဘူး
တစ္ေလာကလံုးက ဘယ္သူပဲတားတား နားမ၀င္ဘူး

ယုယအနားတိုး အားကိုးယံုၾကည္ ပခံုးစြန္းႏြဲ႕မွီလို႕

ဆယ္ကမၻာဆီ မျငဴစူစတမ္း

ရြယ္ကာအတူတူ ေလ်ာက္လွမ္းရေအာင္ေနာ္ ......။

မိုးစက္ပြင့္

ရထားထြက္ခ်ိန္

ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းရထားက

အင္နားရွားဘူတာမွာထိုးဆို္က္ထားခဲ့။

အပူရိွန္ျပင္းျပင္း

ေနမင္းက ေကာင္းကင္ထက္

ခရီးသည္ေတြကိုႏွိပ္စက္

ေခ်ြးတစ္စက္စက္ယိုစီး

ဤခရီး မနီးဘူးလား...။

 

ရံုပိုင္ကိုမ်က္ႏွာခ်ိဴေသြး သတင္းေမးသူကေမး

ရထားအခ်ိန္မွန္ေစဖို႕ အဓိဌာန္ပုတီး စိပ္သူစိပ္

အိတ္ထဲက၀ီစီထုတ္  မွဳတ္တဲ့သူကမွဳတ္

ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ပိုက္  ငိုက္တဲ့သူကငိုက္

စိတ္အိုက္အၾကံခက္ ေဘးထြက္ရပ္သူကရပ္

စက္မပါတဲ့ နာရီကိုပတ္ထားျပီး အခ်ိန္ေလးစားပါလို႕ ေျပာတဲ့သူေျပာ

အိတ္ထဲက လက္ပ္ေတာ့ကိုထုတ္ ကီးဘုတ္ကိုႏွိပ္

ကမၻာနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္ဦးမတဲ့
စိတ္ပ်က္သြားမလား မိတ္ေဆြ..။

“ေရ...ေရ...ေရမယ္.... ေရရမယ္”

ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းခရီးသည္မ်ားရဲ့အိပ္ကပ္ကို

ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းမ်က္၀န္းနဲ႕ ၾကည့္တတ္တဲ့

ကေလးငယ္ ေစ်းသည္ေလးရဲ့
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းအသံ..။

ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းရထား

စကၠန္႕မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ

နာရီေန႕ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ  

လ ႏွစ္ သကၠရာဇ္ ေပါင္းမ်ားစြာ 

“ဗ်ာ”

ေခါင္းတြဲကို ေသာ့ခတ္ထားသတဲ့လား.......။

မိုးစက္ပြင့္

ခ်စ္သူ႕ ေႏြမွာတမ္း

ေႏြဦးခ်ိန္ခါ  ေလညွင္းလာသည္

ပိေတာက္ႏွံ၀ါ  ယိမ္းကာႏြဲ႕ ...........။

ႏွစ္ဦးအတာ  တို႕ေ၀းကြာသည္

မေထာက္မညွာ  စိမ္းပါနဲ႕.........။

 

 ေရေအးၾကည္သာ  ပက္ျဖန္းလာသည္

တစ္ေယာက္ကညာ ႏြမ္းပါရဲ့..။

 အေ၀းေနရာ  ေမာင္လြမ္းပါေသာ္

အေရာက္ျပန္ကာ  သိမ္းပါလွည္႕ .............။

မိုးစက္ပြင့္

အေတာင္ပါတဲ ့ ကဗ်ာေလးေတြ

ဒီေန႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က facebook မွာ တင္ထားေလရဲ့ ... ဆရာၾကီးတင္မိုးရဲ့ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ကဗ်ာတိုေလး .....။ စာေပ ပညာရွင္ေတြၾကားမွာေတာင္ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ သို႕ေလာ သို႕ေလာ အေတြးပြားစရာ လက္ရာမြန္တစ္ခု..။

ေဆးလိပ္လဲတို

ေနလဲညိဳျပီ

ငါ႕ကို အိမ္ျပန္ပို႕ပါေတာ့ 

(ဧည့္သည္ၾကီး)

သူ႕ကိုေနာက္ခ်င္တာနဲ႕ျပန္ေရးလိုက္တယ္...။

အရက္လဲကုန္

လက္လဲတုန္ျပီ

ငါ့အိမ္ကို ထမ္းပို႕ပါေလာ့..။  

( ယစ္ထုပ္ၾကီး)

သူကလည္း ကိုယ့္ကို ခ်က္ျခင္း ျပန္ခြပ္ပါတယ္...။

မ်က္ေစ့လည္းမြဲ

အျမင္နည္းျပီ

ငါ့ကိုေတာင္ေ၀ွး ေပးပါေတာ့..။

(အမယ္အို)

ေျမြေျမြခ်င္း ေျချမင္တယ္ေလ...။ ျပန္ေဆာ္ရေသးတာပ။

မ်က္ေစ့လည္းေညာင္း

အတြဲေခ်ာင္းသည္

ငါ႕အား မွန္ေျပာင္း ေပးပါေလာ့..။

(ႏွာဘူးၾကီး) 

အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာ တုန္႕ျပန္ခ်က္က အျပင္းစား...။

အဆီေတြထပ္ ၍

အေခါက္ထူျပီ

ငါ့ကို လစ္ပို*စုပ္ၾကပါေတာ့...။

(ဗိုက္ပူမ)

*Liposuction
အဲဒီမွာ ေကာ္မန္႕တစ္ခု ရလာတယ္။ ဒီကဗ်ာေတြကိုျမင္ရင္ ဆရာၾကီးက ႏွစ္ခါျပန္ေသခ်င္သြားလိမ့္မယ္- တဲ့။  ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက ေတာင္းပန္ျပီး ကဗ်ာ အားလံုးကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါတယ္။


ကိုယ္ဇေ၀ဇ၀ါစဥ္းစားမိတာက ကိုယ္တို႕ရဲ့ကဗ်ာေတြက ဆရာၾကီးကို ”အဂါရ၀“ ျဖစ္သြားေစသလား လို႕ေပါ့ေလ။  ဆရာၾကီးရဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႕ၾကီးျပင္းခဲ့တာမို႕ ဆရာၾကီးကိုေလးစားပါတယ္။  သူ႕ရဲျပံဳးခ်ိဴေနတဲ့ ပံုစံၾကီးကိုလည္း အရမ္းခ်စ္တယ္။  သူ႕ရဲရပ္တည္ခ်က္ကိုလည္း ဦးညႊတ္တယ္။  တစ္ခုဘဲ- စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး ဥာဏ္ပြင့္ေနခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးရဲ့ ကဗ်ာရစ္သမ္ေလးကိုယူျပီး သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ စကားလံုးေဘာလီေဘာ ပုတ္ၾကတယ္။ ကဗ်ာေလးေတြက အေတာင္ပါတဲ့ပ်ားကေလးလို ဟိုဟိုဒီဒီ ပ်ံ၀ဲလို႕ မူလေနရာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားတယ္။

ေကာ္မန္႕ေပးသူကလည္း ဆရာၾကီးကို သိပ္ေလးစားသူ ျဖစ္မွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွ႕ဆက္မေရးၾကဖို႕ ၀င္ျပီးဟန္႕တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။


သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ- အျမင္ေလးေတြ ေရးေပးပါလား။ တကယ္လို႕  အမွန္ပဲ “အဂါရ၀”ျဖစ္ေစတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ ဒီပို႕စ္ေလးကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါေတာ့မယ္...။


ေလးစားစြာျဖင့္-

မိုးစက္ပြင့္
(photo credit:  fotosearch.com)

ေနာက္ဆံုးႏွုတ္ဆက္ျခင္း

 

ကႏၱာရႏွင္းဆီေလး .....ေရ

ခဏ ေနပါဦးလားကြယ္....


                   တခဏဆိုမွ အဲဒီ တခဏ
                   ႏြမ္းလ် မြန္းသိပ္  လရိပ္ျပာရဲ့ ဟိုးအေ၀းဆီ...


ျမက္ဖ်ားမွာသီးတဲ့ ႏွင္းရည္စက္
ေျမရင္ခြင္  မေၾကြသက္မီ....

                 အုန္းလက္္ဖ်ားက လမင္း၀ါ

                 ပင္လယ္ျပာထဲ မအိပ္စက္မီ........
ရြက္၀ါငယ္တြဲေလာင္း
ေျမလႊာထက္ မလဲေလ်ာင္းမီ.......

                 ဓါးသြားရွတ 

                 ခ်ိဴျမျမပ်ားရည္စက္ေတြ မေျခာက္ခန္းမီ .....
ခ်စ္သူ မ်က္၀န္းက ပုလဲဥ
ႏုပါးျပင္သြယ္တန္း သူလမ္းမေဖါက္မီ.....

                ဆံုမွတ္လမ္းခြဲမွာ

                အလြမ္းသက္ရင့္ေက်ာက္ေတြ မအက္ကြဲမီ......

ေလေျပငယ္ေသြး
ခ်စ္သူရနံ႕ ေဆာင္ယူမေျပးမီ

                ယုယပိုက္ေထြး

                တခဏေလး မကြယ္ေပ်ာက္မီ.....

ရင္ထဲကသစၥာစကား
ခ်စ္သူၾကားေအာင္ေျပာခ်င္သည္.....

            ”....    အျမတ္ႏိုးဆံုးအခ်စ္နဲ႕

               ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့မိသည္.....” 
ညီမေလး....ေရ

              ” မင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္

               ကႏၱာရေတာက

               တစ္ပြင့္တည္းေသာ

                ဆူးႏွင္းဆီ.....”.။

မိုးစက္ပြင့္

တားျမစ္နယ္ေျမ

ပြင့္ဦးေၾကြ

ပြင့္္သစ္ေတြေ၀ခါမွ

ပြင့္ဖူးေျမ  ျပန္ကာမလွည့္ပါနဲ႕့့့့

ပြင့့္္ေျခြသူရဲ့.....။

 မိုးစက္ပြင့္