သူငယ္ခ်င္း(၂)

ကိုယ္သူ႕ကို စသိတာက (၇)တန္း။

တေန႕မွာ စိတ္ကူးေပါက္ေပါက္နဲ႕  ကိုယ့္ပံုကိုကိုယ္ ျပန္ဆြဲထားတဲ့ မလွမပ ပန္းခ်ီပံုကေလးက အတန္းထဲမွာ က်ေပ်ာက္သြားတယ္။ စာအုပ္ထဲက ေလ်ွာက်သြားတာကို မသိလိုက္တာပဲ ျဖစ္မွာ။  ကိုယ္သိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆရာ၀န္မပံုေလးကို ဂ်ဴတီကုတ္၀တ္ျပီး လည္ပင္းမွာ နားၾကပ္ေလး ဆြဲထားတယ္။  ေအာက္မွာ ကိုယ့္နာမည္နဲ႕   ဘြဲ႕ေတြ ေရးထားတယ္။  ေနာက္ေန႕မွာ ေကာက္ရတဲ့ အထဲက အစ အေနာက္သန္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက သင္ပုန္းၾကီးမွာ ကိုယ့္ပံုကို ကပ္ထားျပီး ရယ္ပြဲဖြဲ႕ၾကတယ္။   ရွက္လိုက္တာ အရမ္းပါဘဲ။  ဆရာ၀င္လာရင္ ပိုေတာင္ ရွက္ရဦးမယ္ထင္ပါရဲ့။  ကိုယ္သြားခြာဖို႕ၾကိဳးစားတယ္။ အတန္းထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးလဲျဖစ္၊ နဂိုရ္က ခပ္ပုပု ကိုယ့္အရပ္နဲ႕ မမီဘူးျဖစ္ေနျပန္ေရာ။  ေက်ာင္းသားေတြ ပိုရယ္ၾကတယ္။  စားပြဲေပၚေမွာက္ျပီး ငိုေနတုန္း -  “ေဟ့၊ေဟ့ ဘာလုပ္တာလဲကြ” လို႕   ရယ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ  ေအာ္တာေမးတာ ၾကားရေတာ့ ကိုယ္ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။  နင္ရယ္ေလ။  သင္ပုန္းက အရုပ္ကို ခြာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ကေန ပစ္ခ်လိုက္ပါေရာလား။  အက်ီစားသန္တဲ့ ေက်ာင္းသားၾကီးေတြရဲ့ ပစ္မွတ္က နင္ျဖစ္သြားတယ္။  ေဟ့ေကာင္  A မင္းက သူ႕ကို ၾကိဳက္ေနတာကိုး တဲ့။ နင္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ။ အတန္းေဖၚ  မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ့ အခက္အခဲကို ကူညီလိုက္ရတဲ့ အတြက္ ဘာေျပာေျပာ ဂရုမစိုက္ဖူးေပါ့။  ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ A ရယ္။  ႏွဳတ္က ထုတ္ေဖၚခြင့္မရေပမဲ့ ရင္ထဲကပဲေပါ့ေနာ္။

၈တန္းမွာ ကိုယ္တိုု႕  ပိုခင္လာၾကတယ္။  နင္ေက်ာင္းပ်က္ရင္ တို႕ဆီကပဲ စာအုပ္အျမဲငွားတာေလ။    ဒါေပမဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္ကိူို ေၾကာက္လြန္းလို႕  သိပ္အေခၚအေျပာမလုပ္ရဲပါဘူးဟာ။  မွတ္မွတ္ရရ နင့္ေျခေထာက္ကို သစ္ငုတ္စူးေတာ့ ေထာ့နဲ႕နဲျဖစ္ေနတဲ့ နင့္ကို သနားလိုက္တာ။  ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းက  “ပိုးမ၀င္ေစနဲ႕ေနာ္၊ ႏို႕မို႕ဆို ေျချဖတ္ပစ္ရမွာ” လို႕   ညင္ညင္သာသာ ေဖးေဖးမမ အားေပးေတာ့ ရင္မွာ နင့္ကနဲျဖစ္ျပီး ကိုယ့္မ်က္ရည္ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ခဲ့ရတာ ကိုယ့္ဖာသာေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။  ငယ္ဘ၀ သံေယာဇဥ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း ထက္ စြန္းစြန္းေလးေတာ့ ပိုခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ညအတူတူအိပ္တဲ့ အစ္မ၀မ္းကြဲက “ဟဲ့ - နင္ညက ထ ေယာင္ေသးတယ္ သိလား။ A ရယ္-  နင့္ အမွတ္ေတြနည္းလိုက္တာ တဲ့”။  အစ္မက ေနာက္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ မယံုခ်င္ပါဘူးေလ။  ၈တန္း စာေမးပြဲ ေတြေျဖခါနီးေတာ့   အတန္းပိုင္ဆရာမက နင့္ကိုေခၚျပီး ငါ့အေပၚ ေမာင္လို ႏွမလို သေဘာထားဘို႕    ိိိိဆံုးမေသးတယ္လို႕   ေနာက္မွ ျပန္ၾကားရတယ္။ ဆရာမကို ငါ မတိုင္ရပါဘူး A ရယ္။  ဆရာမက သူမ်ားေျပာစကားနဲ႕  အထင္လြဲျပီး ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ့္ပညာေရးအေပၚ ပူပန္စိတ္ကို နားလည္ႏိုင္ေပမဲ့ နင္က ခပ္စိမ္းစိမ္းျဖစ္သြားေတာ့ ၀မ္းနည္းမိတာေပါ့။

ကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ တို႕ေတြ ျမိဳ႕ေက်ာင္းကို တူတူတက္ရျပီေပါ့။  ငါတို႕   စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႕   ျမိဳ႕ကို ေက်ာင္းတူတူသြားၾကတယ္ေလ။  ငါတို႕ မိန္းကေလး ေတြရဲ့ ေနာက္မွာ နင္တို႕  ေယာက်္ားေလးေတြက ခပ္ခြာခြာနင္းရင္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကတာေပါ့။  တကယ္ဆို ျမိဳ႕ေက်ာင္းက လမ္းသရဲလိုလို ေကာင္ေတြကလည္း ထိခလုပ္ပါးခလုပ္ လုပ္တတ္ၾကလြန္းလို႕ေလ။  ျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ   နင္က ေကာင္ေခ်ာေလးတေယာက္အျဖစ္နဲ႕  မိန္းကေလးေတြရဲ့ စိတ္၀င္စားျခင္းခံရသူျဖစ္လာတယ္။    နင့္ရဲ့ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ငါ့ကို တကူးတက အခန္း၀မွာ လာလာၾကည့္ၾကျပီး  သူတို႕ထင္ထားတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာပံုစံမ်ိဴး မဟုတ္ဘဲ သာမာန္ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဴ မိန္းကေလးပံုပဲဆိုတာ ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသသြားၾကတယ္။  အဲဒီတုန္းက ငါတကယ္စိတ္၀င္စားတာကလည္း ေက်ာင္းစာပဲ။  တေျဖးေျဖး   နင္ တို႕အဖြဲ႕နဲ႕ တူတူမျပန္ဘဲ ေနာက္က်တတ္လာတယ္။  နင္ ေက်ာင္းေျပးေနသလား၊ အျပင္မွာ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ငါမသိဘူး။ နင္ စိတ္ေလမွာ ငါတကယ္စိုးရိမ္ပါတယ္။   “ေက်ာင္းစာေတြ လြတ္ကုန္မယ္ေနာ္” လို႕   သတိေပးေတာ့ နင္က “စိတ္ပူလို႕လား” တဲ့။   ဘာသေဘာနဲ႕ ေျပာမွန္းမသိေပမဲ့  “မပူပါဘူး” လို႕   မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕  ျပန္ေျပာမိေသးခဲ့တယ္ေလ။   

ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ နင္စာေမးပြဲက်တယ္။   ငါဆယ္တန္းတက္ေတာ့ နင္က ကိုးတန္းပဲထပ္တက္ရတာေပါ့။  ရွက္စိတ္ေၾကာင့္လားမသိ- နင္ ေက်ာင္းအတူတူ မသြားေတာ့။  ငါကလည္း သြားရေအာင္လို႕ မေခၚပါ။  နင့္ကို ေနာင္က်ဥ္ေစခ်င္တယ္။  ေနာက္ျပီး ငါ့ကိုခင္ရင္ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့။    နင္က ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕  တြဲတယ္၊ ေနာက္တေယာက္ ေျပာင္းသြားတယ္။  ငါစိတ္မေကာင္းေပမဲ့ ေျပာပိုင္ခြင့္မရိွပါဘူး။  ဟုတ္တယ္- တို႕က သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။  ျပီးေတာ့ နင့္လမ္းကို နင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရိွတယ္။  တို႕ေတြ ပိုလို႕  ပိုလို႕  ေ၀းသြားခဲ့ျပီ။

ငါ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ နင္ဆယ္တန္းက်ျပန္တယ္။  ေနာက္ ေက်ာင္းထြက္ျပီး မိဘ အလုပ္ေတြ ၀င္ကူတယ္။ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ၾကာေတာ့ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ သတင္းသာၾကားေပမဲ့ လူခ်င္းတခါမွ မဆံုျဖစ္ေတာ့ပါ။  နင္အရင္လို ၾကည့္ေကာင္းတုန္းပဲလား။ ရင့္ေရာ္တဲ့ ေယာက်္ားၾကီး တေယာက္ျဖစ္ေနျပီလား။  တခါေလာက္ေတာ့ ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ျပီးေတာ့ အသက္ေတြလည္းရလာျပီဆိုေတာ့ ဘာခံစားခ်က္မွမရိွဘဲ  ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕ ေမးခ်င္ေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာၾကသလို ကြယ္ရာမွာ ငါ့ကို “က်ြန္ေတာ့္ မိုးမင္းသမီးေလး” လို႕  နင္ေခၚခဲ့ေသးသလား ဆိုတာကိုေလ.......။

မိုးစက္ပြင့္