မင္းဂံရြာသူေလးရဲ႕ပံုျပင္

(၁)
က်ြန္မ က ေရမေရာတဲ့ အညာသူစစ္စစ္ပါ။ က်ြန္မကို အညာေျမက မေကြးတိုင္း ေခ်ာက္ျမိဳ႕နယ္ မင္းဂံရြာကေလးမွာ ေမြးပါတယ္။ မေကြးတိုင္းနဲ႕ မႏၱေလးတိုင္းရဲ႕ နယ္စပ္ ေညာင္ဦး-မေကြး လမ္းမၾကီးရဲ႕ မနီးမေ၀းမွာ ရိွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဴ႕ကေတာ့ မေကြးတိုင္းက အညာမဟုတ္ပါဘူး..... ေျမလတ္ လို႕လည္း ေျပာၾကပါသရွင့္။ က်ြန္မလဲ စာမသင္္ခဲ့ရတဲ့ ေတာသူဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ ခြဲခြဲျခားျခား မေျပာတတ္ပါဘူးရွင္။ အညာဘဲေျပာေျပာ ေျမလတ္ဘဲဆိုဆို က်ြန္မဇာတိ ေခ်ာက္ျမိဳ႕နယ္ေဒသကေတာ့ အေတာ့္ကို ပူျပင္းေခ်ာက္ေသြ႕တာပါရွင္။ ေရဆိုတာလည္း ရွားမွရွားပဲရွင့္။ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါ ဆိုသလိုမ်ားျဖစ္ေနေရာ့သလားလို႕ ထင္မိပါတယ္။ ေၾသာ္ - ”ေရၾကည္ေသာက္ရင္ .... ျမင္ရမေလာက္ပင္... လည္တိုင္ေသးက်ဥ္.... နေဘးၾကည္႕ကသာလို႕ယဥ္.....” ဆိုတဲ့သီခ်င္းထဲက မႏၱေလးနယ္တစ္၀ိုက္က မင္းဂံဘုတ္ရြာ မဟုတ္ရေပါင္ရွင္။ အဲဒီ မင္းဂံဘုတ္နဲ႕ ကြဲျပားေအာင္ဆိုျပီး က်ြန္မတို႕ရြာကို မင္းဂံစု လို႕လည္း ေခၚပါေသးတယ္။


(၂)
က်ြန္မက အေဖအေမတို႕ရဲ့ သားသမီးအရင္းေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ က်ြန္မမွတ္မိတတ္စအရြယ္မွာ ရြာနဲ႕မနီးမေ၀းက မင္းဂံေတာင္ေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း အေဖက ေတြ႕ျပီး ေခၚယူခဲ့တာပါ။ က်ြန္မအေဖရဲ့ ပခံုးေပၚက ညႊတ္ပဲ့ပဲ့ ဆိုင္းထမ္းထဲမွာ လိုက္ပါလာရာကေန က်ြန္မ အေမ႕အိမ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမ႕လက္ထဲကို စေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်ြန္မဟာ ပံုမက် ပန္းမက် ရုပ္ဆိုးမေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနဆဲပါ။ အေမ႕ရဲ႕ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ က်ြမ္းက်င္တဲ့ လက္ေအာက္မွာ ျပဳျပင္သြန္သင္မွဳကိုခံယူရင္း က်ြန္မဟာ အခ်ိန္နဲ႕အမ်ွ သိမ္ေမြ႕ လွပ လာခဲ့တယ္။ က်ြန္မရဲ႕ေဘးမွာလည္း မမၾကီး မမလတ္ မမငယ္ေတြ ၀ိုင္းေနတာပါပဲ။ ေမြးလဲ ေမြးႏိုင္တဲ့ အေဖနဲ႕အေမပါ။ တစ္ညေနမွာေတာ့ အေမက သူ႕လက္ ၾကမ္းၾကမ္း ေႏြးေႏြး ေထြးေထြးေလးနဲ႕ က်ြန္မတို႕ညီအမ တစ္ေတြကို တစ္ေယာက္စီ ပြတ္သပ္တယ္။ ေပြ႕ပိုက္တယ္။ နွဳတ္ကလည္း တစ္ဖြဖြေျပာေနေလရဲ႕။ ကဲ ငါ႕သမီးတို႕ကို အေဖနဲ႕အေမက မခ်စ္လို႕မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ အေမတို႕ တစ္ေန႕လုပ္မွ တစ္ေန႕စားရတာ သိတယ္မဟုတ္လား။ တို႕နဲ႕ေနလို႕ နင္တို႕လဲဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး ။ ငါ႕သမီးတို႕ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ သယ္ပိုးၾကေတာ့လို႕ ေျပာရင္း အေဖ႕လက္ထဲကို မမသံုးေယာက္ ထည္႕လိုက္တယ္။ က်ြန္မနဲ႕ ညီမေထြးေလးကို အေမက ပိုက္ျပီး ရြာစြန္က အိမ္ၾကီးၾကီးကို သြားၾကတယ္။ ေရနံ၀ေနတဲ႕ သစ္သားအိမ္အၾကီးၾကီးရဲ့ ၀ရံတာမွာ ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ၾကီးကိုဖြာေနတဲ့ မိ္န္းမ၀၀ၾကီးက အေမ႕ကို လွမ္းႏွဳတ္ဆက္တယ္။ မိစိန္တို႕ လာၾကျပီလား- ေနာက္က်လိုက္တာေအ လို႕ အသံမာမာနဲ႕ နွူတ္ဆက္ပါတယ္။ အေမက ဟုတ္ကဲ့ မမၾကည္၊ ကိုေငြ ေတာင္ေပၚကျပန္လာတာ နဲနဲေနာက္က်သြားလို႕ ဆိုျပီး အေမက ေလေျပထိုးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အေဒၚ၀၀က စိတ္ေျပသြားျပီး က်ြန္မတို႕ဘက္ကိုလွည္႕ၾကည္႕ပါတယ္။ သူတို႕အတြက္ရတဲ့ေငြကို အေၾကြးစာရင္းထဲက ႏွဳတ္လိုက္မယ္ေနာ္လို႕ ေျပာလဲေျပာ၊ စာရင္းမွတ္လဲမွတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေမ႕လက္ထဲကို ဆန္ထုပ္ေသးေသးတစ္ခု၊ ဆီ၊ဆား၊ၾကက္သြန္ တစ္ခ်ိဴ႕ေပးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဖေတာင္ေပၚတက္ရင္ မပါမျဖစ္တဲ့ ၀ါဆို ဖေယာင္းတိုင္ထုပ္။ ဟဲ့ ေက်ာက္က်င္းဆင္းတာ မိုးရိပ္ေလရိပ္ၾကည္႕အံုးေနာ္- ဖိုးေငြ၊ ဟိုတစ္ေလာက သံေခ်ာင္းကိစၥ ငါ႕ျဖင့္ ခုထိစိတ္မေကာင္းဘူး၊ ေကာင္ေလးႏွယ္ ရွင္ေတာင္မျပဳရေသးဘူးတဲ႕။ အေဖက ဟုတ္ကဲ႕ က်ြန္ေတာ္လဲ သတိေပးပါတယ္။ သူ႕က်င္းက အေတာင္၁၀၀ေလာက္ နက္ေနျပီ။ ေက်ာက္ေတြကလည္း ခပ္မြမြဆိုေတာ့....။ အေဖက စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႕ စကား ဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ သူ႕အေၾကြးေတြ အေဒၚ၀၀ဆီမွာ မ်ားမ်ားလာတာကိုလည္း သိခ်င္ၾကားခ်င္ပံုမေပၚပါဘူး။ က်ြန္မတို႕ ညီအစ္မကိုတစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည္႕ျပီး အိမ္ေပၚကဆင္းသြားပါတယ္။ အေဖနဲ႕အေမ ညစာ မခ်က္ရေသးတာ က်ြန္မတို႕သိပါတယ္။ ညစာနဲ႕ အေဖ ေတာင္ေပၚမတက္ခင္စားဖို႕ မနက္ထမင္းၾကမ္းကို ေပါင္းခ်က္ေလ႕ရိွပါတယ္။ အေဖအေမတို႕မွာ နာမည္မွာသာ စိန္ေတြ ေငြေတြ ပါေနေပမယ့္ စားဖို႕ ၀တ္ဖို႕ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္ပါ။ တစ္ရြာလံုးမွာ ေဒၚေဒၚၾကည္တို႕လို ေျပလည္တာ ၄-၅ဦးသာရိွျပီး အမ်ားစုက က်ြန္မတို႕မိဘေတြလို မင္းဂန္ေတာင္ရိုးကို မွီခိုစားေသာက္ရတဲ့ ေက်ာက္လုပ္သားေတြခ်ည္းပါပဲ။

Bottle Art

Bottle art ဆိုတဲ့ ပုလင္းပန္းခ်ီကို မႏွစ္က ေညာင္ဦး ေရာက္မွျမင္ဖူးတာပါ။ အျဖဴေရာင္ ပုလင္းအလြတ္ကေလးရဲ႕အထဲကို စုတ္တံ ရွည္ရွည္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြထည့္ျပီး အတြင္းကေန ပံုေဖၚရတာပါ။ ေဘးလိုင္း ( frame ) အရင္ေဖၚရတယ္၊ ျပီးမွ ေဆးေရာင္ျဖည္႕ရတယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ အေျခာက္ခံရေသးတယ္။ ျပီးရင္ေတာ့ ေရေတာင္ထည္႕ထားလို႕ရပါတယ္ လို႕ ေညာင္ဦးျမိဳ႕က ပန္းခ်ီဆရာ ေယာနသံညိဳက ရွင္းျပပါတယ္။ ျမင္ေနက် ကင္းဗတ္ေပၚက ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ ပုလင္းလံုးလံုးေလးထဲက ပန္းခ်ီကားေလးက အျမင္ဆန္းလို႕ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနပါတယ္။

ဒီဇိုင္းေလးေတြက မ်ိဴးစံုရိွပါတယ္။ Life ....Life လို႕အမည္ေပးထားတဲ႕ (ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္ရြက္)က လူၾကိဳက္အမ်ားဆံုးပါ။ ေနာက္ျပီး (ဦးေရႊရိုးနဲ႕ေဒၚမိုး) ( ထန္းတက္သမား မိသားစု) (အုန္းသီးသည္၊ ဇီးေဖ်ာ္ရည္သည္) ( သီတင္းက်ြတ္မီးပံုးေလးေတြ) (ခရစ္စမတ္ဘိုးဘိုး) (ပုဂံဘုရား ျမင္ကြင္း) (ဆင္သားအမိ) စသျဖင့္ စံုလင္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲဲ႕ကိုယ္ စဥ္းစားျပီးမွာလို႕လည္းရပါတယ္။ ပံုတူေတြေရာ မဆြဲဘူးလားလို႕ က်ြန္မကေမးေတာ့နာမည္ၾကီးဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ပံုေတြနဲ႕၊ ေဒးဗစ္ေကာ့ပါးဖီး တို႕လို ျမင္ေနက်ပံုေတြပဲ ဆြဲႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ေျဖပါတယ္။ ဟိုတစ္ေလာကေတာ့ ရမ္ပုလင္းျပားေတြထဲမွာ ဗန္ဂိုးရဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကို ဆြဲေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ျပင္သစ္က ျပတိုက္ကို လွဴမလို႕တဲ့။ ပန္းခ်ီကုန္ၾကမ္းျဖစ္တဲ့ ပုလင္းခြံေတြကိုေတာ့ ေဆးရံုၾကီးက ၀န္ထမ္းေတြဆီက ရယူပါတယ္တဲ့။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၾကိဳက္တဲ့ပုလင္းခြံရွာလာရင္လည္း ရပါတယ္လို႕ ပန္းခ်ီဆရာက ေျပာပါတယ္။ သေဘာအက်ဆံုးက ဆရာေရႊစိုးဟန္ လက္ရာပန္းခ်ီကားေလးေတြထဲကလို အားရပါးရရယ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ျပဲျပဲလွလွေလးေတြကိုပါ။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးမွာ ပါးစပ္ေလးေတြကို အသားေပးဆြဲထားတယ္လို႕ ထင္ရသလို ၾကည္႕မိသူပါ ရယ္ခ်င္ ျပံဳးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ က်ြန္မ ၀ယ္ထားတဲ့ (ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္) ဒီဇိုင္းေလး ၾကည္႕ပါဦး။

အိမ္သစ္ကေလး

Wordpress မွာ ဒီမွာ ေရးရာကေန Blogspot ကိုအိမ္ေျပာင္းလာတယ္ဆိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ေလးက က်ြန္မရဲ႕ အိမ္သစ္ကေလးေပါ႕ရွင္။ အိမ္အေဟာင္းက ပို႕စ္ေလးေတြလည္း သယ္လာပါတယ္။ ခင္မင္စြာ အလည္လာသူမ်ားကို ေကာ္ဖီေတြ၊ မုန္႕ေတြနဲ႕ ဧည့္ခံပါရေစဦး။ အားရပါးရ သံုးေဆာင္ၾကပါေနာ္.......






မိုးစက္ပြင့္

World Humanitarian Day

ကမၻာ့အထိမ္းအမွတ္ေန႕ေတြဟာ ျပကၡဒိန္မွာ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ တိုးလာလိုက္တာ ေနရာလြတ္ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူကို ဂုဏ္ျပဳရမယ္၊ အဲဒါဟာ မဂၤလာတစ္ပါး မဟုတ္ပါလား။ အဲဒီလိုနဲ႕ မၾကာေသးခင္ကမွ ဂုဏ္ျပဳသတ္မွတ္လိုက္တဲ႕ ေန႕ကေတာ့ ဒီေန႕ ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႕ ” World Humanitarian Day ” ျဖစ္လာပါတယ္။


ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႕ကို ေရြးခ်ယ္ရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႕မွာ အီရတ္ႏိုင္ငံ ဘဂၢဒက္ျမိဳ႕မွာ ထရပ္ကားတစ္စီးနဲ႕ဗံုးေတြတင္လာျပီး ေပါက္ကြဲေစခဲ႕လို႕ ကုလသမဂၢရံုးစိုက္တဲ့ Canal Hotel အေဆာက္အဦၾကီး ျပိဳက်ပ်က္စီးတာနဲ႕အတူ လူ ၂၂ဦး ေသဆံုးခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီအထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့ High Commissioner for Human Right and Special Representative of Secretary General for Iraq ျဖစ္တဲ့ Mr. Sergio Viera de Mello ပါ။ တစ္ကမၻာလံုးသိမ့္သိမ့္တုန္ခါသြားေစတဲ့ အဲဒီျဖစ္ရပ္ဟာ Humanitarian Worker ေတြရဲ့ ေန႕တစ္ဓူ၀ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အသက္အႏၱရာယ္ေဘးေတြကို ကိုယ္စားျပဳ မီးေမာင္းထိုးျပေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံက resolution A/RES/63/139 ကို ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ထုတ္ျပန္ျပီး ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႕ကို ” World Humanitarian Day ” အေနနဲ႕ သတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။ Key mesage ထဲမွာလဲ "............ the dedication of the many thousands of aid workers who have devoted their lives to humanitarian work, matching idealism with action, and principles with practice. Their selfless and non-political endeavours are vital for the necessary acceptance by all concerned that assistance to the needy should be provided impartially and neutrally, without reference to religion, gender, or race." လို႕ေဖၚျပထားပါတယ္။

ခဲျခစ္ပန္းခ်ီဆြဲျခင္း

က်ြန္မက ဘာမွမည္မည္ရရမတတ္တဲ့ Jack of all Trade သမား ဆိုေတာ့ ပန္းခ်ီဆိုလည္း ၀ါသနာက နည္းနည္းပါလိုက္ေသးတာ... အြန္လိုင္းေပၚက ပန္းခ်ီသမားေတြရဲ့ လက္ရာေတြမ်ားဆို ၾကိဳက္လိုက္တာ .... အျဖစ္မရိွတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ အားငယ္မိပါရဲ႕.....။
ဟိုတစ္ေလာကေတာ့ အင္း၀စာအုပ္တိုက္မွာ ေရေဆးပန္းခ်ီဆြဲနည္း စာအုပ္ေလးေတြ ေတြ႕တာနဲ႕ ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္၀ယ္လိုက္မိပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒါကိုေတြ႕တဲ့သူငယ္ခ်င္း မမ K က သူ႕မွာရိွတဲ့ အိႏၵိယ ပန္းခ်ီဆရာ Aditya N. Chari ျပဳစုထားတဲ့ ပန္းခ်ီဆြဲနည္းစာအုပ္ေလးနဲ႕ တျခားပန္းခ်ီ စာအုပ္ေတြကို လက္ေဆာင္ ေပးလာပါတယ္။
တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ပ်င္းေနတာနဲ႕ ပန္းခ်ီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ရံုသာဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႕ အသံုးမခ် ျဖစ္ပါဘူး။ ၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္ ငယ္ငယ္ထဲက ေယာက်္ားပံု မဆြဲတတ္ပါဘူး။ ၾကိဳးစားျပီး ဆြဲလိုက္ရင္လည္း အေျခာက္ပံုပဲထြက္ထြက္လာတာ။ က်က်နန ဆရာနဲ႕သင္ခ်င္ေပမယ့္ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ ဘယ္လိုမွ သင္ယူခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသက္ၾကီးလို႕ အနားယူရင္ ပန္းခ်ီဆြဲဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္မက္ တစ္ခုျဖစ္ေနဆဲ။ လူမ်ားကိုမျပရဲရင္ေတာင္ ပန္းခ်ီဆြဲတာက စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ေစတယ္လို႕ က်ြန္မယံုၾကည္တယ္။

မေန႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိၾကိမ္ေဆာ္ျပီး စာအုပ္ထဲက ေခါင္းပံုစံ၊ မ်က္ႏွာပံုစံေတြ နည္းနည္းဆြဲက်င့္ပါတယ္။ ဦးေခါင္းဖြဲ့စည္းပံု၊ ၾကြက္သား အရိုး တို႕ရဲ့အေနအထား၊ မ်က္လံုး ႏွာေခါင္း ပါးစပ္ပံုစံ မ်ိဴးစံုနဲ႕ အခန္း(၁)ကိုစထားပါတယ္။ တစ္ပိုင္းခ်င္းဆြဲၾကည္႕ေနရင္း ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ခဲျခစ္ပံုတူကို စ ကိုင္ပါတယ္။ စိတ္မရွည္တတ္တဲ့ အားနည္းခ်က္က ေပၚလာတာေလ။ 2B ခဲတံနဲ႕ A4 စကၠဴအျဖဴ အေခ်ာ ကိုပဲသံုးပါတယ္။

ခဲျခစ္ (၁)

ျပံဳး၍လည္း…..

စာအုပ္အမည္ ျပံဳး၍လည္းကန္ေတာ့ခံေတာ္မူပါ ရယ္၍လည္းကန္ေတာ့ခံေတာ္မူပါ
စာေရးဆရာ ႏုႏုရည္(အင္း၀)
ထုတ္ေ၀ ခုႏွစ္ ၂၀၀၇ ေမ (ဒုတိယအၾကိမ္)
ဆရာမႏုႏုရည္ (အင္း၀)ရဲ့ ”ျံပဳံး၍လည္း …..” စာအုပ္ေလးကို စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွာ အမွတ္မထင္ ငွားဖတ္မိခဲ့တာပါ။ ေန႕ဘက္ရံုးတက္ရျပီး ညဖက္မွာ မီးမလာတာမ်ားေနတာမို႕ စာဖတ္စရာ အခ်ိန္ရွားပါးလြန္းလို႕ စာဖတ္က်ဲေနတဲ့ကိုယ့္ကို ဒီစာအုပ္ေလးက ေကာင္းေကာင္း ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို ေနာက္ခံထားျပီး နတ္ကေတာ္ေတြရဲ့ဘ၀ေတြကို ႏိွဳက္ႏိွဳက္ခ်ြတ္ခ်ြတ္ ေလ့လာတင္ျပထားတဲ့ ဒီ၀တၱဳေလးမွာ အဓိကမီးေမာင္းထိုးျပထားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ကေတာ့ နတ္ကေတာ္ၾကီး ေဒစီဂ်ိန္း သူ႕ရဲ့ အေဖၚေကာင္ေလး မင္းမင္း နဲ့ သူေတာင္းစားမေလး ပန္းညိဳ တို႕ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒစီဂ်ိန္းက အသက္၅၀ေက်ာ္ နံမည္ၾကီး နတ္ကေတာ္။ တစ္ေခါတ္တစ္ခါက နတ္ကေတာ္ေလာကမွာ လ်ွမ္းလ်ွမ္းေတာက္ခဲ့သလို လက္ရိွမွာလည္း အဲဒီအရိွန္အ၀ါကို ထိမ္းသိမ္းထားႏိုင္ဆဲ။ သူ႕ထက္အသက္အမ်ားၾကီးငယ္တဲ့ ေကာင္ေလး မင္းမင္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ႏွစ္ (မင္းမင္း ၁၆ ႏွစ္)မွာ မိဘမ်ားထံက ေငြေၾကးေပးျပီး အပိုင္ေခၚခဲ့တာ။ သူ႕စကားနဲ႕ေျပာရရင္ ”၀ယ္”ခဲ့တာေပါ႕။ နတ္ပြဲမွာကူဖို႕ လက္တိုလက္ေတာင္းဆိုေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ ”ေကာက္စား”လိုက္တာပါ။

ဲၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေၾကာ္ျငာေတြ

စိတ္တင္းၾကပ္မွဳေတြ ေျပေလ်ာ့ဖို႕ အီးေမးထဲက ေရာက္လာတဲ့ ဟာသေလးေတြ ဘာသာျပန္ျပီး မ်ွေ၀လိုက္ပါတယ္။

• ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ေၾကာ္ျငာထားပံုမွာ ”ဂစ္တာမ်ားေလ်ွာ့ေစ်းျဖင့္ သက္သက္သာသာေရာင္းခ်ေပးေနသည္။ ဂစ္တာၾကိဳးတပ္ဆင္မထား” ဟူလို-
• ေဆးရံုုဧည့္ခန္းမမွေၾကာ္ျငာ - ”ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ ခႏၵာကိုယ္အေလးခ်ိန္ေလ်ွာ့ရာတြင္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္။ အဆုတ္တစ္ဖက္ေလ်ာ့သြားေသာေၾကာင့္”
• အရက္ေသာက္ျခင္း၏ အျပစ္မ်ားကို စာထဲတြင္ဖတ္လိုက္ရေသာအခါ ….. စာဖတ္ျခင္းကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။
• အရက္ဘားတစ္ခု၏ ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားေသာစာ – ” ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေစျခင္းအလို႕ငွာ အရက္ေသာက္ၾကကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႕သည္ အရက္ဖိုးကို အရင္ၾကိဳရွင္းထားပါရန္”
• သင္ရယ္ေမာေနခ်ိန္တြင္ တစ္ေလာကလံုးသင္ႏွင့္အတူ လိုက္ရယ္ၾကလိမ့္မည္။ သင္ေဟာက္ေနခ်ိန္တြင္မူ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရလိမ့္မည္။
• ဒက္ထရိြုဳက္ျမိဳ႕က ဆံသဆိုင္ေၾကာ္ျငာ – ”က်ြႏု္ပ္တို႕ စီးပြားေရးအလို႕ငွာ သင့္ဦးေခါင္းကိုအလိုရိွသည္”
• ကားလမ္းေပၚမွ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခု- ”(အသက္မျပည့္ေသာ)သင့္သားသမီးငယ္မ်ားကို ကားမေမာင္းပါေစႏွင့္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူတို႕ဘယ္ေတာ့မွအသက္ျပည္႕ခြင့္ရေတာ့မွာမဟုတ္”
• နံမည္ၾကီး အလွျပင္ဆိုင္တစ္ခု၏ မွန္ျပဴတင္းေပါက္မွစာ - ”ဒီဆိုင္ကထြက္လာတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ေလခ်ြန္ျပီး စတာ ေနာက္တာ ေတြမလုပ္ပါနဲ႕…. သူက မင္းအိမ္ကအဖြား ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမွာ..”

ဟာသပဲေနာ္……………..
မမဆူဇီေမ

ထိျခင္းေျခာက္ပါး (ၾကိဳက္တဲ့ကဗ်ာ)

ႏွလံုးသားနဲ႔ပါ
ညႊတ္ညႊတ္ႏူးႏူး ဦးခ်မိ
အာဇာနည္သရဏံ ဂစာၦမိ ။ ။
ညိဳထက္ညိဳ
(http://smsy.mmwordpress.com/?p=1082 မွ)

ဂ်ဴး ရဲ႕ အမွတ္တရ

August 14, 2009

အင္ၾကင္းျမိဳင္စာေပ
၁၉၈၇ စက္တင္ဘာလ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ကစာအုပ္ကေလး၊ ပထမဆံုးထုတ္ေ၀တဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာင္းသူဘ၀က ဖတ္ျပီး သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့ ခံစားခဲ့ မ်က္ရည္က်ခဲ႕ရသလို အခု လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အေနၾကာျပီး ရင့္က်က္ေနတဲ့အရြယ္မွာ ျပန္ဖတ္ေတာ့လဲ ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားရဆဲ မ်က္ရည္က်ရဆဲပင္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က သိပ္ကို အေရျပားပါးလြန္းတာလားလို႕ အျပစ္တင္ခ်င္စရာေပ….။
စာအုပ္ကပါးပါးေသးေသးေလး။ ဇာတ္လမ္းက ဘာမွထူးထူးျခားျခားမရိွ။ စုစုေထြးဆိုေသာ ေဆးေက်ာင္းသူေလးနဲ႕ သူ႕ခ်စ္သူ ေဆးေက်ာင္းသား”ေမာင္” တို႕ရဲ႕ ေၾကကြဲဇာတ္လမ္း။ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ေနာက္ခံျမင္ကြင္းမွာ ရုပ္ရည္သိပ္မလွတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသူမေလးနဲ႕ သူႈမရဲ႕ေမာင္တို႕ စတင္ဆံုစည္းခဲ့ၾကသည္။ ေမာင့္ရဲ႕ျမိဳ႕မွာ လွပတဲ့ ငယ္ခ်စ္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ က်န္ေနခဲ့တာ မသိပါဘဲ ရူးရူးမူးမူးခ်စ္ခဲ့မိသည္။ ေနာက္ပိုင္း တဆင့္စကားနဲ႕သိလာရခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူမႏွလံုးသားက ေမာင့္ကို ဖယ္ထုတ္မရေအာင္ စြဲလမ္းေနမိခဲ့ျပီ။

လိပ္ျပာလူဆိုး

ပန္းကေလးရိွရာ၊  ေရႊလိပ္ျပာ ၊  ၀ဲတာ သဘာ၀..။

နားေတာ့မလိုလို၊  လိပ္ျပာအကို၊ ပြင့္ပ်ိဴရင္ဖိုလွ….။

ေလေျပညႊွတ္သယ္၊ ေခါင္းခါဖယ္၊  ေရွာင္လည္းမလြယ္လွ….။

နားျပီးပ်ံသြား၊ ျပန္လာမလား၊  ပြင့္ပ်ိဴေမ်ွာ္ခဲ့ရ…။

၀တ္မွဴန္ေတာလည္္္၊ လိပ္ျပာငယ္၊  စိတ္၀ယ္မွတ္ရ ရိွပါစ…။

My Photos(4)- ပန္းတို႕ရဲ့အလွ

သဘာ၀မွာ အလွတရားရိွသတဲ့.......ဒါကေတာ့ ပန္းကေလးေတြကို အနီးကပ္ရိုက္ၾကည့္ထားတာပါ။ က်မ က ပန္းကိုခ်စ္သူမို႕ပါ... ပန္းခ်စ္သူအားလံုးအတြက္လည္းရည္ရြယ္ပါတယ္....

မမဆူဇီေမ

wild flower 9

wild flower 7

wild flower 12

yellow leave

garden flower

Rose

My Photos (3) အညာေျမအလွ-၂

တစ္ေလာက ခရီးသြားရင္းရိုက္လာတဲ့ ပံုေလးေတြပါ။ ခံစားၾကည့္ဖို႕ပါေနာ္ :-)

မမဆူဇီဗမ

pebblish soil- Pauk

colorful hill- Pauk

ploughing -kalay

sunset- Htilin

After sunset- Htilin

Match-making Hill-Yenanchaung

ခ်င္းေျမသို႕ ေနာက္ထပ္ အလည္တစ္ေခါက္

ခ်င္းျပည္နယ္ကို ပထမဆံုးေရာက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ဒီမွာ ေရးခဲ့ျပီးပါျပီ။ အခု တတိယအၾကိမ္သြားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ခ်င္္းျပည္နယ္ ခရီးသြားပို႕စ္တစ္ခု ေနာက္ထပ္ေရးခ်င္လာမိပါတယ္။

ေညာင္ဦး- ဂန္႕ေဂါ- ဟားခါး

ေညာင္ဦးကေန မနက္၆နာရီ ထြက္လာေတာ့ ေန႕လည္၁နာရီေက်ာ္မွာ ဂန္႕ေဂါေရာက္ပါတယ္။  ေမာင္းခ်ိန္ ၇နာရီၾကာပါတယ္။  လမ္းေတာက္ေလ်ာက္မွာ ပြင့္ေနတဲ့ ၀ါးပင္ေတြ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။  လဒငွက္ၾကီးတေကာင္လဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဂန္႕ေဂါမွာ ထမင္းစားျပီး သိပ္မနားႏိုင္ပဲ ခရီးဆက္ၾကရတယ္။  ဟားခါးကို ေန႕ခ်င္းအမီ ေရာက္ခ်င္တာကိုး။

ဂန္႕ေဂါ ကေန မိနစ္အနည္းငယ္ေမာင္းျပီးတာနဲ႕   ခ်င္းျပည္နယ္မွ ၾကိဳဆိုပါ၏ ဆိုတဲ့ ေအာက္ခ်င္းငွက္နဲ႕  ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ၾကရေတာ့တယ္။  ဟားခါးသို႕   (  --) မိုင္ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ကေလးကိုလဲ စိုက္ထားတယ္။  ထူးျခားတာက အဂၤလိ္ပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာ ေရးထားတာမွာ မိုင္အရွည္ႏွစ္ခုက  တမ်ိဴးစီ ကြာျခားေနတာပါပဲ၊ ေပၾကိဳးမတူလို႕  ေနမွာေပါ့ေနာ္  :-)

ဟားခါး ေတာင္ေပၚလမ္းပိုင္းမွာေတာ့ ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းနဲ႕ ခ်စ္စရာ ေတာပန္းလွလွေလးေတြကို ျမင္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ တခါတရံ ေရတံခြန္ အေသးစားေလးေတြကိုလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ၀ါဂြမ္းစိုင္လို တိမ္ျဖဴျဖဴေတြ၊ မီးခိုးေရာင္ သိုးေမြးခ်ည္ပံုလို တိမ္စိုင္ အလိပ္လိပ္ေတြက ေတာင္ေတြရဲ့ ခါးပန္းကို ရစ္သီဖြဲ႕သိုင္းလို႕။ ေတာင္ကိုပတ္ျပီး ေဖါက္ထားတဲ့ ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ လမ္းေလးမွာ ကိုယ္တို႕ကားေလးက တရိပ္ရိပ္ေျပးလို႕။ တစ္ဖက္ကေတာင္၊ တစ္ဖက္က ေခ်ာက္ကမ္းပါး၊ ငံု႕ၾကည္႕ရင္အသည္းယားစရာ။ ကားလမ္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ အေကြ႕ကေန ကားတို႕ ဆိုင္ကယ္တို႕ ဘြားကနဲ ေပၚမလာတတ္လြန္းလို႕   ယာဥ္တိုက္မွဳမျဖစ္ရေအာင္ ကားဟြန္းကို တတီတီ ေပးလို႕ ေမာင္းၾကရတယ္။  ဒါေပမယ့္ ရွဴခင္းလွလွေတြရယ္၊ ကားေပၚက ေရာင္းရင္းေတြရဲ့  ဟာသ စကားေတြရယ္က ေၾကာက္ရမွန္း မသိေအာင္ ဖန္တိးျပီး ဒီခရီးမွာ ကိုယ္တု႕ိအားလံုးကိုု အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့တယ္။