သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဴ႕က တစ္ပါတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေပ်ာက္ေနလို႕ေမးၾကတယ္။ ဘယ္သြားေနလဲ တဲ့ ။ မဂၤလာႏွစ္ပါတ္္လည္အတြက္ သြားမွာလို႕ၾကိဳေျပာထားျပီးသားပါေနာ္ ........ ။ေသာၾကာေန႕ည ၈နာရီမွာ စီးေတာ္ယာဥ္ ဖုတ္သြင္းရထားၾကီးထြက္ပါတယ္။ စေနေန႕မနက္ ၃နာရီမွာ အခ်စ္ရိွေသာ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းျမိဳ႕ၾကီးရဲ့ မုခ္၀ကို ဆိုက္ေရာက္ပါတယ္။ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဂိတ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လာၾကိဳတာမေတြ႕လို႕ ဘူးသီးလံုးေလာက္ ဖရံုသီးလံုးေလာက္ ေဒါသေတြထြက္လာပါေသးတယ္။ လိုက္မလား လိုက္မလားအစ္မ ဆိုျပီးဆိုင္ကယ္ တကၠစီလာစပ္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြကိုပဲ မဲျပီး ဂ်ိဴၾကည္႕ၾကည္႕မိေသးတယ္။ ခဏေနေတာ့မွ ကိုယ္ေတာ္ေရာက္လာပါတယ္။ လမ္းမွာ ကားျမင္တယ္တဲ့။ စီးလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္အရိွန္ျမွင့္ျပီး အျမန္လာခဲ့တာတဲ႕။ ဒါနဲ႕ပဲ ဘူးသီးလံုးေဒါသေတြ ထန္းသီးလံုး ဇီးသီးလံုး မုန္ညွင္းေစ့ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ႕။ ေနလာ ႏွင္းေပ်ာက္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေ၀လီေ၀လင္းျဖစ္ေနပါျပီ။ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးၾကိဳခ်က္ထားလို႕ တစ္မွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
သူရံုးတက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္က ကြန္ျပဴတာဂိမ္းေဆာ့ေနတာ (ထမင္း ဟင္းေတာ့ အရင္ခ်က္ရေသးတာေပါ႕)။ ညေနေစာင္းရံုးျပန္လာတာနဲ႕ ေရမိုးခ်ိဴးျပီး ဆိုင္ကယ္တစ္စင္းနဲ႕ ေလ်ွာက္လည္ၾကရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ပစ္ကနစ္ထြက္သလိုမ်ိဴး ဖ်ာေတြ၊ ေရေႏြးဓါတ္ဘူးေတြ အေၾကာ္အေလွာ္နဲ႕ အသီးအႏွံေတြ သယ္သြားတာ။ ျပီးေတာ့ လမ္းေဘး မာၾကဴရီမီးတိုင္ေအာက္က ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာ ဖ်ာေလးခင္းလို႕။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ဆိုင္ကယ္ေတြ ကားေတြက ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို စပ္စပ္စုစုအၾကည္႕နဲ႕။ ရည္းစားအတြဲမွတ္လို႕လား မသိ။ အတြဲဆိုရင္ ဒီမွာ ဒီလိုေနပါ႕မလား ပန္းျခံတို႕ရုပ္ရွင္ရံုတို႕ သြားမွာေပါ. - ေနာ့။
မဂၤလာ ႏွစ္ပါတ္လည္ေန႕မွာေတာ႕ ယူသြားတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးႏွစ္အုပ္ကို တစ္ျပန္ တစ္လဲလက္မွတ္ထိုးျပီး တစ္ေယာက္တစ္အုပ္ယူတယ္။ သူ႕ကို swiss knife အစစ္ေလး လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ကိုယ္က ဒါမေပးရ ဟိုဟာမေပးရဆိုျပီး အယူမသည္းတတ္ပါ။ ဘုရားပန္းအတူလဲတယ္။ ေသာက္ေတာ္ေရကပ္တယ္။ တူတူရိွခိုးဆုေတာင္းတယ္။ ဒါဆို ရိုမန္႕တစ္ျဖစ္ျပီမို႕လား။
အခ်စ္နဲ႕ အတူရိွေနတဲ့ ကိုးရက္ဟာ ကုန္လြယ္လြန္းလွတယ္။ အခ်ိန္တန္လို႕ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္- ေလ။ အျပန္ကားဂိတ္မွာ ရပ္ျပီးက်န္ခဲ့တဲ့ သူ႕ကို ခုထိျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါ။ ေနာင္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆံုခ်ိန္အထိ တို႕ေတြ ခြဲ.....ၾက.....ရ......ဦး.......မယ္........ေနာ္..................
မိုးစက္ပြင့္
No comments:
Post a Comment
ပဲ့တင္သံေလးေတြ .......