ဒုတိယအၾကိမ္ အသည္းခြဲခံရျခင္း

သူငယ္ခ်င္းတို႕ ေရ.......မိုးစက္ကို တမ်ိဴးေတာ့ မထင္ၾကပါနဲ႕ ေနာ္....( ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မရွင္းမရွင္း ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီးခါမွ) 

ေယာကၡမ ေမေမ ခြဲစိတ္ခံရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ဒီမွာ ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကင္ဆာက်ိတ္ရိွတဲ့ အသည္းကို သံုးပံုတပံုေလာက္ ျဖတ္ျပီးလွီးထုတ္လိုက္တာပါ။ ေသြးတပုလင္းသြင္းရတဲ့ တနာရီခြဲၾကာ ခြဲစိတ္မွဳက ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္။ ခြဲျပီးတာနဲ႕ ေဆးရံုမွာ တပါတ္နားျပီး နယ္ကိုျပန္သြားလိုက္တာ အခု ႏွစ္လျပည္ေ့တာ့ check-up တေခါက္ ျပန္လာျပရပါတယ္။

လက္ရိွ အေမ့ အေျခအေနကေတာ့ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ သြားႏိုင္ လာႏိုင္ ထူထူေထာင္ေထာင္ပါဘဲ။

“တခ်က္တခ်က္ေတာ့ စစ္ကနဲ စစ္ကနဲ နာေသးတယ္ သမီးရဲ့”  “ေအာ္- အေမကလဲ အသည္းၾကီးတခုလံုး ခြဲထားတာ ခ်ဴပ္ရိုးက နာဦးမွာေပါ့” “အင္း၊ အေမလဲ အရင္ဘ၀က ငါးအရွင္ေတြ အမ်ားၾကီး ဗိုက္ခြဲခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ့ကြယ္၊ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ငါးဆိုရင္ အေသပဲ ၀ယ္စားတယ္ သမီးရယ္”   တဲ့။

ေဆးခန္းမွာ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ၾကီး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေသြးစစ္ရတယ္၊ အာထရာေဆာင္း ရိုက္ရတယ္။

ကိုယ္ဖတ္တတ္သေလာက္ ေသြးအေျဖေတြက အကုန္ normal range ထဲ ၀င္ေနတယ္။  အာထရာေဆာင္းအေျဖမွာ အားလံုးကို  normal လို႕ပဲ မွတ္ခ်က္ေပးထားတာျမင္ရေတာ့ အားလံုးက ေပ်ာ္ေနတယ္။  အေျဖစာရြက္ရဲ့ ေဒါင့္နားမွာေတာ့  မဖတ္တတ္ေသာ လက္ေရးစာလံုးတခ်ိဴ႕ကို ( ???? ) ေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲကေတာ့ ထင့္ကနဲ။

ပင္လံုေဆးရံုမွာ အသည္းဆရာ၀န္ၾကီးဆီ အေျဖစာရြက္ေတြ သြားျပေတာ့ သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕။ အနားက training ဆင္းေနတဲ့ ဆရာ၀န္ကေလးေတြကို ရွင္းျပေနေသးတယ္။ “အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ၾကီးေပမဲ့ အခြဲခံမဲ့သူ ကလည္း ရဲရဲရင့္ရင့္၊ ခြဲမဲ့သူကလဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ ဆိုေတာ့ ေကာင္းသြားတာပဲေပါ့။  ဒီ အေျဖ စာရြက္ထဲက အညႊန္းကိန္း (Index) ေတြကလည္း အားလံုးေကာင္းတယ္” တဲ့။  ကိုယ္တို႕  တေတြ အားတက္လိုက္ရတာ။

ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာေအာင္ CT Scan ရိုက္လိုက္ပါဦး  တဲ့။ ေလးၾကိမ္ေျမာက္ ရိုက္ရတာမို႕  အေမ့အတြက္ မထူးဆန္းပါ။  လက္ဖမိုး ေသြးေၾကာထဲကို ေဆးစမ္းျပီး ထိုင္ေစာင့္ေတာ့ ေျပာျပေနေသးတယ္။

“ အေမ ပထမဆံုးအၾကိမ္ CT Scan ရိုက္ေတာ့ ပရိတ္ရြတ္ေနတာ၊  ေမာလိုက္တာ အရမ္းပဲ။  ေနာက္အၾကိမ္က်ေတာ့  ၀င္ေလထြက္ေလ စိပ္စိပ္္ မွတ္လိုက္ေတာ့မွ  ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းသြားတာ။ ခြဲစိတ္ေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ ၊ တရား အမွတ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ သိပ္မခံစားရဘူး” တဲ့။   ျပီးေတာ့ သူ႕ေရွ႕က ပထမဆံုး ရိုက္မဲ့သူမ်ားကို တရားမွတ္ဖို႕  ၊ အထဲမွာ ေသာက္ရမဲ့ ဆိုးေဆးရည္ေတြကို  ခြက္လိုက္ငံုေသာက္တာထက္၊  ပိုက္နဲ႕ စုပ္ေသာက္တာ ပိုအဆင္ေျပေၾကာင္း ဗဟုသုတ မ်ွေ၀ေနေသးသည္။  သူမ နာမည္ေခၚေတာ့ အခန္း၀အထိ က်မက လိုက္ပို႕  ျပီး အခန္းအျပင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ရင္း  အေမ့ေရာဂါ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္ပါေစလို႕   အခါခါ ဆုေတာင္းေနမိေသးတယ္။

မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာျပီး ခြဲစိတ္ခန္း၀တ္ရံုေလးနဲ႕  ျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရႊင္ရႊင္ျပျပ။  “အံမယ္- ဒီတေခါက္ ေဘးက ဆလိုက္ မီးလံုးေတြ ဘာေတြနဲ႕  စက္ကပိုျပီး တိုးတက္လာတယ္” တဲ့။  “အေမကေတာ့  CT Scan expert  ျဖစ္ေနပါျပီ ” လို႕ေတာင္ က်မက ေနာက္လိုက္ေသးတယ္။

ေနာက္တေန႕   Result ကိုဖတ္ရတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ ဆရာၾကီး မရႊင္ပ်ႏိုင္ေတာ့ပါ။  ခ်ဴပ္ရိုးေဘးမွာ အရည္ၾကည္အိတ္ကေလး တခု ေနာက္ထပ္ ရိွေနျပန္သတဲ့။    ခြဲစိတ္အထူးကုဆရာၾကီးထံ ျပန္ျပေစပါတယ္။ ခြဲစိတ္ဆရာၾကီးကလည္း  အေမ့က်န္းမာေရးအေျခအေန (ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ဴိ၊ ႏွလံုး၊ ဘီပိုး၊ စီပိုး ကင္း)  ေကာင္းတာေၾကာင့္ အျမန္ဆံုး ျပန္ခြဲသင့္တယ္လို႕  အၾကံျပဳပါတယ္။  မိသားစုနဲ႕   တိုင္ပင္ပါဦးတဲ့။

ကိုယ္တို႕  အားလံုး ငိုင္သြားၾကပါတယ္။  မခြဲခဲ့ရင္ ဒီအက်ိတ္က ၾကီးထြားျပီး ဒုကၡေပးလာမွာလား။  ဒီလုိပဲ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း လက္ပိုက္ အရံွဴးေပးေနရမလား။  ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ တစံုတရာေၾကာင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ ၾကိဳးစား မၾကည့္သင့္ေပဘူးလား။  တဖက္ကလည္း  ခြဲခဲ့ရင္ မက်က္ေသးတဲ့ အနာက ပိုဆိုးလာမလား။  ဒီတၾကိမ္ အေမ ခံႏိုင္ရည္ ရိွပါ့မလား။  ႏွစ္လခြဲ အတြင္း ေမဂ်ာ ေအာ္ပေရးရွင္း ႏွစ္ခါလုပ္ရတယ္ဆိုတာ လြယ္တဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။  ျပီးေတာ့ ရိုးရိုးအဖုအက်ိတ္လို႕ သိထားရာက ကင္ဆာ ဆိုတာ အေမမ်ား ရိ္ပ္မိသြားျပီလား။ စိတ္ဓါတ္ေတြ ခ်ံဴးခ်ံဴးက်သြားမလား။ 

ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ေရရာတဲ့ အေျဖမထြက္ခဲ့ပါဘူး။  ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ခ်က္ခ်င္း ခ်ရပါေတာ့မယ္။  အေမကေတာ့ သားသမီးေတြရဲ့ သေဘာပါဘဲ တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္အားတင္းလိုက္ပါတယ္။ အသည္းဆိုတာ ရွစ္ပံုတပံုက်န္တဲ့အထိ ပံုမွန္အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့။  ပထမတၾကိမ္ထဲက မာဂ်င္ မ်ားမ်ားယူျပီး မျဖတ္ေတာက္ရေကာင္းလားလို႕  ဆရာၾကီးအေပၚလည္း ျငိဳျငင္စိတ္ မေမြးေတာ့ပါဘူး။  ႏွစ္ခါခြဲရတာကေတာ့ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကံနဲ႕  ကံ၏အက်ိဴးလို႕ဘဲ မွတ္ယူလိုက္ေတာ့တယ္။  လာမဲ့ ႏို၀င္ဘာ ႏွစ္ရက္ေန႕ မွာ အေမ့ကို ဒုုတိယအၾကိမ္အသည္းခြဲမယ္ လို႕   စီစဥ္လိုက္ၾကတယ္။  အဲဒါဟာ အေမ့အတြက္  ပိုေကာင္းသြားႏိုင္သလို၊ ပိုဆိုးသြားႏိုင္တာလည္း က်မတို႕အားလံုး သိပါတယ္။ လက္ထဲက က်န္သမ်ွ ဖဲခ်ပ္ေတြကို ပံုေအာ ေလာင္းလိုက္ပါျပီ။ အသက္နဲ႕  အလဲအထပ္လုပ္ထားတဲ့ အေလ်ာ္အစား သိပ္ၾကီးတဲ့ ပြဲပါ။ အေမကေတာ့ သူ အိမ္မက္ေတြ မေကာင္းဘူး လို႕ဘဲ ေျပာ ေျပာေနတယ္။  အေမ့ကို ဘယ္လို အားေပးစကား ဆိုရမလဲ ဆိုတာ က်မ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါဘဲ။ သနားတဲ့ စိတ္က လ်ွာဖ်ားမွာ ခဲဆြဲထားသလို ေလးလံလို႕သာ ေနပါတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္တဲ့အေနနဲ႕ ဒီဘေလာ့ေလးထဲမွာ ကိုယ္စိတ္မေပ်ာ္ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ခ်ျပီး ေရးမိပါေတာ့တယ္။

မိုးစက္ပြင့္

( ပံုကို ဒီက ယူပါတယ္)