အခ်စ္ ႏွင့္ ေမႊးေသာလွေသာပန္းကေလးမ်ား

ခြင့္ရတဲ့ ဧပရယ္တစ္လလံုးနီးပါး  သူနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကေလးတစ္စီး စီးလို႕ေနရာစံု ေလ်ွာက္လည္ခဲ့ရပါတယ္။  ေျမလတ္ျမိဳ႕ကေလးတစ္ျမိဳ႕မွာေပါ့ေလ..။ ကိုယ္က စိတ္ကူးယဥ္တတ္သေလာက္ လက္ေတြ႕႕က်တဲ့ သူက  ပန္းေပးဖို႕မ်ား တစ္ခါမွ စိတ္ကူးခဲ့ပံုမေပၚပါဘူး။  ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို႕ ထိုင္ေနခဲ့တဲ့ ခေရပင္ကေလးမွာ ပြင့္ေနတဲ့  ဖူးရြေနတဲ့ ခေရပန္းကေလးေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့  ခံုေပၚတက္ျပီး ခေရပြင့္ကေလးေတြ ခူးေပးပါတယ္။ မေၾကြခင္ခူးမိလို႕ ပန္းကေလးေတြက စိတ္ဆိုးေနေလမလား ေတာ့မသိ..   ။ 

ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ သူ႕ဆီက ပထမဆံုးရဖူးတဲ့ပန္းဆိုေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး သိမ္းထား လိုက္ပါ တယ္။ 

ေနာက္ျပီး အနားက သစ္ရြက္ရိုးတံကေလးနဲ႕ သီကံုးမိျပန္တယ္။  ေခါင္းမွာ ေတာ့မပန္ခဲ့ဘူး။ ေမႊးရနံ႕ကို နမ္းရိွဳက္ရံုဘဲေလ။

တစ္ရက္မွာ ျမိဳ႕ထဲသြားရင္း ေနေရာင္ၾကိဳက္တဲ့ စကၠဴပန္းကေလးေတြ သိပ္လွေနလို႕  မွတ္တမ္းတင္လိုက္ ျပန္ပါတယ္။

 

တကယ္ေတာ့ မေမႊးတဲ့ပန္းကေလးေတြကို ကိုယ္က ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မၾကိဳက္တတ္ပါဘူး။  သူတို႕ရဲ႕ အေရာင္လွလွကေလးေတြကို မ်က္ေစ့အာရံု ခံစားလိုက္ျခင္းသာပါ။ 

  ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ျမိဳ႕လည္က စိမ္းလဲ့ေ၀ဆာေနတဲ့ ၾကာကန္ၾကီးေရွ့ကိုအေရာက္  “ဟင္၊ဟယ္၊ အို” ဆိုျပီး အာေမ႗ိတ္ေတြ မ်ိဴးစံုရြတ္လိုက္ေတာ့ စီးေတာ္ယာဥ္ေလးက အလိုက္တသိ တံု႕ခနဲရပ္...။

ၾကာရြက္ေအာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ အဖူးကေလးကို အနီးကပ္ ဆြဲရိုက္မိသလို ၾကာကန္ေဘးက ေ၀ေ၀ဆာဆာပြင့္ေနတဲ့ ငုခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကိုလည္း အလြတ္မေပးခဲ့ပါဘူး.....။

 ေနာက္ဆံုးမ်ွေ၀ခ်င္တာ ပန္းမမည္တဲ့ ပန္းပါ။ သူကေလးနဲ႕ကိုယ္ အတူတူစိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေကာက္ရိုးမိွဳပြင့္ကေလးေတြက ႏွစ္ပါတ္အတြင္းမွာ အခုလို ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြား  ငြင့္ငြင့္စြားစြား။ အငံုဘ၀ပဲ ရိွပါေသးတယ္။  စားလို႕ကေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္း။  မိွဳရတဲ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္သာၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕ကိုလည္း ရာသီေပၚ အခ်စ္ပန္းကေလးအျဖစ္ စာရင္းသြင္း လိုက္ပါတယ္။

 သူငယ္ခ်င္းတို႕နဲ႕ မ်ွေ၀ခ်င္တဲ့ ၾကည္ႏူးစရာကေလးတစ္ခ်ိဴ႕ပါ....။

မိုးစက္ပြင့္