အားနာတတ္သလား

အားနာတတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြးမိရင္ ငယ္ငယ္က ေရဒီယိုဇာတ္လမ္း ေလးတပုဒ္ကို အျမဲသတိရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရဒီယိုေတြပဲ အဓိက နားေထာင္ၾကရတာ ( အမ္- ေျပာရင္းနဲ႕ အသက္ကို ခန္႕မွန္းၾကဦးမယ္)။ ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စရာ ကဏၳမွာ အေျပာေကာင္းတဲ့ ဦးေဇာ္၀င္းက ဒန္႕ဒလြန္သီးသည္ၾကီးေပါ့။ ျခံထြက္ ဒန္႕သလြန္သီးကို တအိမ္တက္ဆင္း ေရာင္းလာလိုက္တာ။ သံုးေတာင့္တဆယ္နဲ႕ ေရာင္းရာကေန၊ ၀ယ္သူေတြက မရမက ဆစ္လို႕ ေလးေတာင့္၊ ငါးေတာင့္၊ ေျခာက္ေတာင့္၊ ခုႏွစ္ေတာင့္နဲ႕ ေပးေပးလာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး အရင္၀ယ္ထားတဲ့သူေတြက သူ႕ေနာက္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာလိုက္ရပါမို႕လားနဲ႕ ကက္ကက္လန္ ၀ိုင္းရန္ေတြ႕ၾကလို႕ မရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး “အကုန္လံုး အလကားသာ ယူၾကပါဗ်ာ၊ ျပန္အမ္းပါ့မယ္ဗ်ာ” ဆိုျပီး ေျဖရွင္းလိုက္ရတဲ့ ဟာသ ဇာတ္လမ္းေလး။ က်မတို႕ အိမ္မွာေတာင္ တခုခုကို အေလ်ွာ့ေပးလြန္းရင္ “ဒန္႕ဒလြန္သီးသည္ ျဖစ္ေနမယ္ေနာ္” လို႕ အခုထိ သတိေပး တတ္ၾကေသးတာ..။

“အားနာတယ္” ဆိုတာ ျမန္မာစကားမွာပဲ ရိွတယ္လို႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဴးကို အမႊန္းတင္ရင္း တျခားလူမ်ိဴးေတြက အားမနာတတ္ဘူး လို႕ အျပစ္ေျပာခ်င္တာေပါ့။ အဲဒီမွာ ျပႆနာ ႏွစ္မ်ိဴး ေတြ႕ရပါတယ္။ (၁) လူမ်ိဴးတိုင္းမွာ အားနာတာ ရိွသလား၊ မရိွဘူးလားနဲ႕ (၂) အားနာတာ ေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား ဆိုတာပါ။

ပထမဆံုး အားနာတာ ရိွမရိွနဲ႕ပါတ္သက္လို႕ကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဴးမွာပဲ အားနာတဲ့စကားရိွတယ္၊ ျမန္မာေတြဘဲ အားနာတတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အဆိုကို က်မက ျငင္းပယ္ပါတယ္။ ဘာသာစကား မ်ားမ်ားမတတ္တဲ့အတြက္ သက္ေသမျပႏိုင္ေပမဲ့ အားနာတယ္ အတိအက် မဟုတ္ရင္ေတာင္ အားနာျခင္းနဲ႕ ဆင္တူတဲ့စကားေတာ့ ရိွမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ေတြ႕ဖူးၾကံဳဖူးတဲ့ လူမ်ိဴးတခ်ိဴ႕ရဲ႕ အမူအက်င့္ကို အေျခခံျပီး ေျပာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပါတ္၀န္းက်င္ နဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳကိုလိုက္လို႕ အားနာတတ္မွဳ အနည္းနဲ႕အမ်ား ဒီဂရီ ေတာ့ ကြာျခားႏိုင္ပါတယ္။

အားနာတာ ေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား ဆိုတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေယဘုယ်ဆန္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသ နဲ႕ အေျခအေနကို လိုက္လို႕ အေျဖေတြ ကြဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ အခုတေလာ တီဗြီမွာေခတ္စားေနတဲ့ စကားနပမ္း လုပ္ၾကည့္ရေအာင္။

(အဆို) အားနာတာ ေကာင္းတယ္

အားနာတယ္ ဆိုတာ လွပတဲ့ စိတ္ကေလးတခု။ သူမ်ားကို ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစမွာ မလိုခ်င္တဲ့စိတ္။ အႏိုင္ယူဖို႕ထက္၊ ၾကံဳလာရင္ ကိုယ္သာလ်ွင္အနစ္နာခံပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ကေလးပါ။ အလြန္အက်ြံ မသံုးစြဲသေရြ႕ေပါ့ကြယ္။

အားနာတတ္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ား မ်က္ခံုးေမြးေပၚ စၾကံၤမေလွွ်ာက္ဘူး။ မနီဇူလိုင္က သူ႕ကဗ်ာေလးထဲမွာ (မဟာျမတ္မုနိကို အားနာတယ္၊ မႏူဟာကို အားနာတယ္၊ ကေမၻာဇေဟာ္နန္းကို အားနာတယ္) တဲ့။ ကဲ ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ စိတ္ကေလးလဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဴးသာ လူတိုင္းက ေတြးမိရင္ စစ္ပြဲေတြမရိွတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းရာေျမ ျဖစ္ေနမွာပဲေနာ္။

ရခိုင္လူမ်ိဴးေတြက (အားမနာ) ဆိုတဲ့စကားကို ပိုျပီးတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးတတ္ၾကေလရဲ့။ “ဒီေကာင္ႏွယ္ အားမနာ” ဆိုရင္ အလိုက္မသိသူ၊ ရိုင္းျပသူ၊ ေမာက္မာသူ စသျဖင့္ အဓိပၼါယ္အမ်ားၾကီး ထြက္တာ သတိထားမိပါတယ္။

က်မတို႕ လမ္းသြားရင္း မေတာ္တဆ ကိုယ့္ပခံုးနဲ႕ သူမ်ားပခံုး၀င္တိုက္မိျပီ ဆိုပါစို႕။ သာမာန္စိတ္ထားရိွသူေတာင္ အားနာသြားမွာ အမွန္ပဲ။ ျမန္မာဆန္တဲ့ က်မအေမက ဘယ္သူ႕ကိုပဲ မေတာ္တဆ ထိမိတိုက္မိပါေစ- “ကန္ေတာ့”“ကန္ေတာ့”လို႕ ေျပာရမယ္လို႕ ငယ္ငယ္က စြဲေနေအာင္ သင္ထားေပးတယ္။ (ကန္ခိုင္းတာမဟုတ္ပါ၊ ဦးခ်ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၼါယ္ေပါ့) အခုေတာ့လည္း က်မကိုယ္က ကမၻာဆန္လာသလားေတာ့ ငယ္ငယ္ကလို “ကန္ေတာ့” သိပ္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ မေတာ္တဆ ၾကံဳေလတိုင္း “အိုး- မေတာ္လို႕” “ေဆာရီး” စသျဖင့္ ေပါ့ေလ။ ကိုယ္က အားနာမွန္းသိေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ ရန္စြယ္ေငါေငါ မတုန္႕ျပန္ၾကေတာ့ဘူး။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ေအးခ်မ္းလဲ။

က်မတို႕ လူသားဆန္စြာ အားနာတတ္ၾကရေအာင္ေနာ္။

(အေခ်) အားမနာတာ ေကာင္းတယ္

“အားနာလို႕လိုက္ေလ်ာတာ အ တယ္လို႕ထင္”တဲ့။ “အားနာရင္ ခါးပါတယ္”တဲ့။ အဲဒါက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာထားတဲ့ စကားပံုေတြပါ။ က်မတို႕ ငယ္ငယ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာေလ့ရိွတဲ့အိမ္နီးျခင္း အေဒၚၾကီးကေတာ့ သူ႕သမီးကို ဆံုးမပံုက “ဟဲ့- နင္ၾကပ္ၾကပ္ အားနာေန၊ ေတာ္ၾကာ ကေလးေတြ ျခင္းေတာင္းနဲ႕ လိုက္ေကာက္ေနရမယ္”တဲ့ ေလ။ တကယ့္ျပင္ပေလာကမွာလည္း အားနာတတ္သူေတြဟာ လူလည္ေတြ မ်က္ေစ့က်တဲ့ အမဲတမ်ိဴးပါဘဲ။

တခါတေလ အားနာတာက ျပႆနာတခုကို ပိုျပီးၾကီးထြားေစတယ္။ ဆိုပါစို႕- လူတေယာက္ဆီက ေငြတရာေခ်းထားတယ္။ ျပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ မေပးႏိုင္ေသးဘူး။ သူ႕ကို ရင္ဆိုင္ရမွာ အားနာေနတယ္၊ မရဲဘူး၊ ဒါနဲ႕ပဲ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ ေရွာင္ေနမယ္ ဆိုရင္ တဖက္လူက ဘယ္လိုထင္မလဲ။ မိန္းကေလးတေယာက္က ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေရးဆိုတဲ့သူကို ျငင္းလိုက္ရမွာ အားနာေနတယ္။ သူေပးတဲ့ ပန္းတို႕ ဘာတို႕လဲ အားနာနာနဲ႕ ယူထားမိတယ္ ဆိုပါစို႕။ ၾကာလာရင္ ဘာျဖစ္သြားႏိုင္လဲ။ အဲဒီအျဖစ္မ်ိဴးေတြ အားလံုး ျမင္ဖူးၾကားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။

အားနာတာက မပြင့္လင္းတဲ့ သေဘာကို ဦးေဆာင္သြားတယ္။ တခါတရံ မရိုးသားတဲ့ဘက္ကိုေတာင္ ေရာက္သြား တတ္ေသးတယ္။ ကိုယ္ဖက္က တတ္ႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္တာက တဖက္သားကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဖို႕ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစတယ္။ စိတ္မပါဘဲ ကိုယ္မတတ္ႏိုင္ဘဲ ကူညီမဲ့အစား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း No  လို႕ ေျပာလိုက္တာ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို မရွင္ေလးက ဒီပို႕စ္ မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေနာက္တိုင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီလိုမ်ိဴး က်င့္သံုးႏိုင္ၾကတာ အတုယူ အားက်စရာပါ။  အေလာ့ဂါေဇာင္းကလည္း သူ႕ရဲ့ ပို႕စ္ေလးတခုမွာ “အားနာတာဟာ အားနည္းခ်က္တခုပဲ၊ အားနာတာဟာ အရံွဴးတ၀က္ ေရာက္ေနတယ္။ အားနာတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပါ မြဲျပာက်သြားေစႏိုင္တယ္တဲ့”.။ အမွန္ေတြ ကိုယ့္ေရွ့မွာရပ္ေျပာေနသလိုပါဘဲကြယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ငယ္ငယ္တုန္းက အားနာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးတေယာက္ ရိွတယ္။  အတန္းေဖၚေတြက သူ႕ဆီက ခဲတံေပတံ ငွားျပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေပးဘူး။ သူကလည္း အားနာေတာ့ ျပန္မေတာင္းဘူး။ အေဖအေမကို ခဏခဏ ပူဆာေနရေတာ့ သူ႕ ကိုမိဘက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ မၾကာမၾကာ အဆူခံေနရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။  ငါ- ေနာက္ခါ အားမနာေတာ့ဘူး။ ျပန္ေတာင္းမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အားနာတဲ့အက်င့္က ေတာ္ေတာ္ ေဖ်ာက္ရခက္တာမ်ိဴးကလား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ တြန္းအား တခု ထည့္လိုက္တယ္။ ပစၥည္းတခုငွားျပီးတိုင္း ဒီတခါ ငါ့ပစၥည္း ျပန္မေတာင္းျဖစ္ရင္ ငါစာေမးပြဲက်ပါေစ လို႕ က်ိန္လိုက္တယ္တဲ့။ အ့ဲလိုက် သူေၾကာက္တယ္ေလ။ (စာေမးပြဲက်မွာေၾကာက္လို႕) သူ႕ပစၥည္းေလးေတြ မျဖစ္မေန ျပန္ေတာင္းရေတာ့တာပဲ။

အားနာတတ္သူကို လူေတြက ပိုျပီး ခ်စ္ခင္ၾကမယ္၊ ေလးစားၾကမယ္ ထင္ေနပါသလား။ အေျဖကေတာ့ No Way ပါ။ ကဲ- က်မတို႕ကိုယ္ထဲမွာ ကပ္ပါးပိုးလို တြယ္ေနတဲ့ အားနာမွဳေတြကို ေဖ်ာက္ၾကပါစို႕။

ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတို႕ ဘယ္အဆိုဖက္ကို အေလးသာသလဲဆိုတာ-

- အားနာရင္လည္း တခုခု ေရးသြားလိုက္ပါ

- ဒါမွမဟုတ္ အားမနာတမ္း လွည့္ျပန္သြားလို႕ရပါတယ္ လို႕...။   (အဟဲ-ေနာက္တာပါ)

မိုးစက္ပြင့္