ပန္းျမိဳ႕ေတာ္ သို႕တစ္ေခါက္

".....xxxxx ေမျမိဳ႕ သို႕မဟုတ္ ျပင္ဦးလြင္ xxx ေတာင္ေလွခါးေလးမ်ား ျဖတ္သန္းလာခဲ့လ်ွင္ xxx လွမ္းကာလာရွင္ xxx ပန္းကမၻာေမ်ွာ္စင္ xxxx ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္လမ္းကေလး အေျပးသာလာခဲ့ရွင္ xxxx....."

နားထဲစြဲေနတဲ့ ေရဒီယိုသီခ်င္းသံ ခ်ိဴျမျမကေလး တစ္ပိုဒ္ ပါ .... အစ အဆံုးေတာ့ မရဘူးေပါ့ .:))................။

အဲဒီ " ေမျမိဳ႕" " ျပင္ဦးလြင္" "ေတာင္ေလွခါးျမိဳ႕ေတာ္" "ႏွင္းျမိဳ႕ေတာ္" ""ပန္းျမိဳ႕ေတာ္" စတဲ့ ငါးမည္ရျမိဳ႕ေတာ္ဆီကို ခုတေလာေလးကပဲ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္...။ မႏၱေလး-ေမျမိဳ႕ကားလမ္းကေလးက သီခ်င္းထဲကလို ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ေရာ၊ ခ်ိတ္ယကၠန္းေတြလိုေရာ ေ၀့ကာ၀ိုက္ကာနဲ႕ ေပသံုးေထာင္ေက်ာ္ကို တက္လာၾကပါတယ္။ ေအာက္ကပံုကေတာ့ ေတာင္တက္လမ္းရွဴခင္းတစ္ခုပါ...။

ျပင္ဦးလြင္ (အရင္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ေမ ကို အစြဲျပီး ေမျမိဳ႕လို႕ေခၚပါသတဲ့။ ) ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးက က်ြန္မမ်က္ေစ့ထဲမွာ အျမဲလွပေနတာပါ။  မီးခိုးေခါင္းတိုင္ပါတဲ့၊ ကိုလိုနီေခတ္ အိမ္လွလွကေလးေတြ၊ ရထားလံုး လို႕ေခၚတဲ့ ျမင္းရထားေတြ၊  သန္႕ရွင္းသပ္ယပ္တဲ့ ေ၀့ေ၀့၀ိုက္၀ိုက္ လမ္းကေလးေတြ ... အို..အားလံုး အားလံုးက ခ်စ္စရာေကာင္းေနပါတယ္။  ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ စိန္ပန္းျပာေတြကို ရင္ထဲေအးသြားေအာင္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ မျမင္ခဲ့ရေတာ့ပါဘူး။  ရာသီကုန္ခဲ့ျပီမို႕  မစို႕မပို႕ လက္က်န္ေလးေတြပဲ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္..။

 

သူမ်ားေတြ တူစံုတြဲလို႕ သြားၾကလာၾကတာ ျမင္ရေတာ့လည္း ကိုသေကာင့္သားကို သတိရပါ့ ...။ ဒါနဲ႕ပဲ သူနဲ႕အတူစားခဲ့ဘူးတဲ့ ေအာင္ပတၱျမား ခ်စ္တီးထမင္းဆိုင္ကို တကူးတက သြားျပီး စားပစ္လိုက္တယ္  ဘာရမလဲ.။  စားလို႕ကေတာ့ ေကာင္းသလားမေမးနဲ႕။  အႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႕  ဆိတ္သား၊ ပဲစဥ္းငံုဟင္းရည္၊ မႏုတ္တာနီ ခ်ဥ္ရည္ ေတြကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း။ ဓါတ္ပံုေတာ့ မရိုက္ခဲ့မိဘူး။  သူမ်ားကို သြားရည္ယိုေအာင္ မႏိွပ္စက္ရေတာ့ဘူးေပါ့။

တစ္ဖြဲ႕လံုးရဲ့ ပထမဦးစားေပးျဖစ္တဲ့ အရင္တုန္းက ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္လို႕ေခၚတဲ့ အခု ကန္ေတာ္ၾကီးအမ်ိဴးသားဥယ်ာဥ္္ (အမ်ိဴးသမီးေတြနဲ႕ မဆိုင္ဘူးထင္ပါ့) ကို သြားခဲ့တယ္။      ၀င္ေၾကးက ၁၀၀၀၊ ကင္မရာခြန္က ၁၀၀၀ တဲ့။  ဒီဥယ်ာဥ္မွာ အပန္းေျဖဖို႕က တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စားနဲ႕ သူတို႕သားသမီး ေတြအတြက္ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပါ...။ 

အထဲေရာက္တာနဲံ႕ ျမင္ရပါျပီ  ပန္းလွလွေတြ...။ ေအာက္က ပန္းေလးနာမည္က ေဒါင္းျမီးကြက္ တဲ့..။

ဒီအခ်ိန္က ပန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စိုက္ဆဲေလ..။ ဒါေၾကာင့္ လွတာေလးပဲ နည္းနည္း ရိုက္ခဲ့ရတာ..။ ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ခ်ိန္ဆို ဥယ်ာဥ္ၾကီးက အလွဆံုးပဲ လို႕ထင္တယ္။  ေဟာ ဟို စိမ္းျပာလဲ့လဲ့ ေရကန္ၾကီးကလည္း ေဘးနားက ထီးထီးမားမား အပင္ၾကီးနဲ႕ ပနံရလိုက္တာ....။

ေရကန္နံေဘးမွာ ငန္းနုက္ၾကီးတစ္ေကာင္ ပို႕စ္ေပးေနေလရဲ့..။ လာေလေရာ့- ခ်ပ္။

စိမ္းစိမ္းစိုစို ေနရာေလးတစ္ခု....။

 တကယ္ေတာ့ ဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးဟာ ကမၻာ့ ရွားပါးအပင္ေတြအပါအ၀င္၊ သစ္ပင္အမ်ိဴးအမည္ေပါင္း ေသာင္းနဲ့ခ်ီျပီး ရိွေနတဲ့  ျမန္မာတို႕ ဂုဏ္ယူစရာ အဖိုးတန္ရတနာေဒသတစ္ခုပါ...။ ေခတ္အဆက္ဆက္လည္း ထိမ္းသိမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒါကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ ေငြရွာတဲ့ေနရာတစ္ခုလိုသာ ျမင္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရင္ေလးစရာပါ။  အခုကိုပဲ ပန္းပြင့္အတုေတြဆြဲလိုဆြဲ ၊  ေျခနင္းေက်ာက္ျပားေတြစီလိုစီ၊ သဘာ၀မဆန္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင့္ က်ြန္မစိတ္ထဲမွာ ပင္ကိုယ္လွတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ အေပါစားမိတ္ကပ္ေတြခ်ယ္၊ မ်က္ေတာင္တုေတြတပ္ထားသလို ခံစားမိပါတယ္။


ျပီးေတာ့ ပိတ္ခ်င္းေျမာင္ ေရတံခြန္ဆီ ေရာက္ခဲ့ၾကေသးတယ္။

 

ေရတံခြန္အဆင့္ဆင့္က်ေနတဲ့ ေက်ာက္ဂူၾကီးပါ။  ဂူအထဲမွာေတာ့ (ပင္းတယဂူလိုပဲ) ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲေတြ အမိုးေပၚက က်ေနတာ ဒီလိုေတြ႕ရပါတယ္..။

ေနာက္ထပ္ေရးျပခ်င္တဲ့ ေနရာလွလွကေလးကေတာ့ ျမိဳ႕အထြက္ (ရွမ္းျပည္ဖက္သြားတဲ့ အျခမ္း)က ဒီဇင္ဘာ စိုက္ပ်ိဴး၊ေမြးျမဴေရးျခံပါ။  ႏို႕စားႏြားေတြေမြးျပီး ႏြားႏို႕စစ္စစ္ေတြကို အသင့္ေသာက္ႏိုင္ေအာင္ ေရာင္းခ်ေပးပါတယ္။  တဲလွလွကေလးထဲမွာ ၀င္ေသာက္ႏိုင္ပါတယ္။  တဲေရွ့က အပြင့္နီနီရဲရဲ ကေလးေတြေတာ့ ေမျမိဳ႕ရဲ့ ပန္းေကရီ (က်ြန္မဘာသာ သတ္မွတ္တာပါ) ပန္းခ်ဥ္ေပါင္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆို သူတို႕က ပန္းေရာင္ ခရမ္းေရာင္ အ၀ါေရာင္ စသျဖင့္ ေရာင္စံုရိွပါတယ္။

ေနာက္ျပီး တဲနားမွာ စေတာ္ဘယ္ရီခင္းေတြ ရိွျပီး ကိုယ္တိုင္ခူး၀ယ္လို႕ ရပါသတဲ့။  ေဟာ္မုန္းေဆးေတြ ျဖန္းထားတာမို႕ စားတဲ့အခါမွာ ေရေဆးျပီးမွစားဖို႕ သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္စာကေလးကပ္ထားပါတယ္။ က်ြန္မတို႕တစ္ဖြဲ႕လံုး ႏြားႏို႕ေသာက္ျပီး စေတာ္ဘယ္ရီသီးနဲ႕ မလိုင္လံုးမုန္႕ေတြ ၀ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ေအးစိမ္႕စိမ့္ရာသီဥတုေလးေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ အေႏြးတည္ေတြနဲ႕မလံုေလာက္ေတာ့ဘဲ ျမိဳ႕ထဲက ပုလဲျဖဴဆြယ္တာဆိုင္မွာ မာဖလာေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္ထည္ ၀ယ္ပတ္ခဲ့ရတာလည္း အမွတ္တရပါ..။ ညေစ်းတန္းေလ်ွာက္လည္ရင္း ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ ၾကက္ေျခေထာက္သုပ္ နဲ႕ ေျမအိုးျမီးရွည္ကလည္း အရသာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။

ျပင္ဦးလြင္က အျပန္မွာ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ဒီခရီးကို စီစဥ္ရက်ိဴးနပ္ခဲ့တယ္လို႕ ဆိုရမွာပါ။  အေပ်ာ္ေလးေတြ မ်ွေ၀လိုက္ရပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ ......ေရာက္ဖူးသူမ်ားအတြက္လည္း အလြမ္းေျပေပါ့ေနာ္။

မိုးစက္ပြင့္