Thursday 7 April 2011

ဘန္ေကာက္ နဲ႕ တိုတိုထြာထြာ

ေလယာဥ္အင္ဂ်င္သံ တေ၀ါေ၀ါနဲ႕  ျငိမ့္ကနဲေရွ႕ကိုေျပးထြက္သြားတဲ့ ခံစားမွဳ၊ ေနာက္ျပီးသိမ္႕ကနဲ ေလထဲကို ၾကြတက္သြားေတာ့မွဘဲ ဒီခရီးကိုသြားျဖစ္ပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ ဟင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင္းအထိ စိတ္ေမာပင္ပန္းေနရတုန္း။  စိတ္ေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပါတ္အလိုကို ျပန္ေရာက္ သြားတယ္။  ဒီခရီးထြက္ရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိရခ်ိန္မွာ  အရမ္းနီးကပ္ေနခဲ့ျပီ။  ေမ့ေမ့ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ပစ္ထားမိတဲ့ ပတ္စ္ပို႕ေလးက သက္တမ္းမမီ့တမီ။  အေျပးအလႊား စီစဥ္ရတာ ေမာလြန္းသည္။  ေနာက္ဆံုး D-form က အခ်ိန္မီမထြက္လို႕ ေလဆိပ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရျပန္သည္။  သည္းခံ၊ သည္းခံ။

ခရမ္းေရာင္၊ပန္းေရာင္၊ ေရႊ၀ါေရာင္၀တ္စံုနဲ႕  TG ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြကိုျမင္ေတာ့မွ အေမာေျပ ေတာ့သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားနည္းေနတယ္ထင္လို႕ ၀ိုင္မေသာက္ေတာ့ဘူး။ လိေမၼာ္ရည္ပဲ လည္ေခ်ာင္းထဲကို ေအးကနဲဆင္းသြားေအာင္ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။   ဒီခရီးက တနာရီေတာင္မရိွတာဘဲ။  ေဘးနားက အဂၤလန္သြားမဲ့ သေဘၤာသား အသက္ငယ္ငယ္ ေကာင္ေလးက စကားခပ္မ်ားမ်ား။ သူက ဘန္ေကာက္ကို တခါမွမေရာက္ဖူးဘူးတဲ့။ “ဘန္ေကာက္သူေတြ ေခ်ာလားအစ္မ ” တဲ့။ လာစပ္စုေနေသးတယ္။  “ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ အစံုေရာရာေပါ့၊ သူတို႕ကေတာ့ ပိုစီးပြားေရးေကာင္း၊ ပိုေခတ္မီေတာ့  တို႕ျမန္မာမေတြထက္ အလွပိုျပင္ႏိုင္တာေပါ့”  ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္တယ္။

ခဏေနေတာ့ ေလယာဥ္ေမာင္က ခရီးသည္ အမ်ိဴးသမီးတိုင္းကို ခရမ္းေရာင္သစ္ခြပန္းေလးေတြ  တစ္ခက္စီ လာေပးတယ္။  ရနံ႕မေမႊးေပမဲ့ အဆင္းလွတဲ့ ပန္းကေလး။

၀ါသနာအရ ေလယာဥ္ခံုေနာက္အိတ္ထဲက dutyfree ကက္တေလာက္ကို ဆြဲယူဖတ္တယ္။  ဘာရယ္မဟုတ္ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ၀ယ္ရတာ သေဘာက်မိသည္။  ေစ်းလဲပိုခ်ိဴတယ္။ ေရေမႊးေတြ၊ ဖန္စီ လက္၀တ္ ရတနာေတြ၊ cosmetic ေတြ ၊ တံေတြးကို တဂြပ္ဂြပ္ျမိဳေနရတာေပါ့။  ေနာက္ဆံုး တခုေတာ့ ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။  Esteem Lauder ခရီးေဆာင္ေရေမႊးပုလင္း အေသးေလးေတြ၊  ၅လံုးတဆက္မွ  ၄၅ ေဒၚလာ။
ေရေမႊးပုလင္းေတြနဲ႕အတူ promotion လက္ေဆာင္အျဖစ္ esteem lauder တံဆိပ္ ပိုက္ဆံအိတ္ အနက္ေလးလည္း တြဲလ်က္သား ပါတယ္ဆိုေတာ့  တန္တယ္လို႕ ထင္တာပဲ။ အိတ္ အရြယ္အစား မွန္းလို႕ရေအာင္ ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္ေလးနဲ႕ တြဲရိုက္ထားေပးတယ္။
ေလဆိပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အျပင္ထြက္ခ်င္စိတ္ေစာေနတာနဲ႕  ေငြလဲမလဲခဲ့ရဘူး၊ ဖုန္းကတ္လည္း မ၀ယ္ခဲ့ရဘူး။  တကၠစီခကားဆရာက စကားေရေရလည္လည္ မေျပာတတ္ေပမဲ့ သေဘာေကာင္းပံုရတယ္။ ဒက္ရွ္ဘုတ္ေပၚက လိုင္စင္ကတ္ကိုၾကည့္ျပီး “အာနန္” လို႕ သူ႕ကိုေခၚၾကည့္ေတာ့ သေဘာေတြက်လို႕။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားျပီ။ က်မ နားမလည္မွန္းသိရက္နဲ့ ထိုင္းလိုကြိကြိကြကြ ရွင္းျပေနတယ္။  ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ ျဖစ္မွာပါေလ။  ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြက မိုးရြာတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းမွန္း အမူအယာနဲ႕ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္ျပီး သေဘာေပါက္ လိုက္တယ္။ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပလိုက္တယ္။

ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ငါးညစာၾကိဳတင္ေငြအျပင္ ေနာက္ထပ္အပိုေဆာင္း  deposit ပါ ေတာင္းလို႕ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းဖုသြားတယ္ (ငါ့လို ငတက္ျပားအမ ဥပဓိရုပ္ကို  deposit ေတာင္းစရာလား ဟြင္းဟြင္း) ။
အခန္းထဲေရာက္လို႕ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်ျပီးတာနဲ႕ မွန္ျပဴတင္းကေန အျပင္ဘက္ရွဳခင္းကိုၾကည့္ရင္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံရဲ့ ဖြံ႕ျဖိဴးမွဳကို မုဒိတာပြားမိတယ္။ အဲဒီစိတ္ရဲ့ ေနာက္ကေန မစၦရိယ စိတ္ေတြ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာသလား ထင္ရတာနဲ႕ အေတြးေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။  တီဗြီမွာ ဂ်ပန္ ဆူနာမိ သတင္းက တခ်ိန္လံုး လာေနတယ္။  ေလာေလာဆယ္ ဂ်ပန္မွာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္သူရိွသလဲ အေျပးအလႊား စဥ္းစားရင္း ေဘးလြတ္ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။

Management Workshop/Training
အားလံုးက အလည္အလတ္အဆင့္ မန္ေနဂ်ာေတြ၊ ကိုယ္က ရာထူးအနိမ့္ဆံုးသံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္။  ကိုယ့္နာမည္ခ်ထားတဲ့ စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ၾကေတာ့ ဘယ္ဖက္ ေဘးနားမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံသား၊ ညာဖက္မွာ တရုပ္ႏိုင္ငံက အမ်ိဴးသားနဲ႕ အမ်ိဴးသမီး ၂ေယာက္။ တစ္ဦးခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ၾကေတာ့ ငါတို႕ ႏိုင္ငံေလးကလည္း အိႏၵိယနဲ႕ တရုပ္ၾကားမွာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစားပြဲမွာ ထိုင္ရတာ ကို္ယ့္ကိုယ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံလို ခံစားရတယ္ လို႕ ေျပာေတာ့ တ၀ါး၀ါး ပြဲက်သြားတယ္။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဴးလဲလို႕ တခ်ိဴ႕က စပ္စပ္စုစု ထပ္ေမးေသးတယ္။ အားငယ္တာလား၊ အေရးပါသလိုမ်ိဴးလား တဲ့။

သီအိုရီဆိုေတာ့ နည္းနည္းပ်င္းတယ္။  တခ်ိဴ႕အေၾကာင္းအရာေတြက စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ျပီးသားေတြ။  အဲ Teamwork လက္ေတြ႕ ေလ့က်င့္ခန္းကေလးတခုကိုေတာ့ ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ အရြယ္အစားမ်ိဴးစံု ရိွတဲ့ ေကာ္ျပားေတြကို ၀ကၤပါပံုရေအာင္ တမိနစ္အတြင္းမွာ ဆက္ရတာေလ။ ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ရံွဳးပါတယ္။ အားလံုးျပီးဖို႕ ႏွစ္မိနစ္ နီးနီးၾကာသြားတယ္။  အရံွဴးသင္ခန္းစာေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ “ ရာထူးၾကီးတဲ့ သူေတြက  ရာထူးငယ္တဲ့ သူေတြရဲ့ အၾကံဥာဏ္ေကာင္း တခ်ိဴ႕ကို လ်စ္လ်ွဴရွဳခဲ့လို႕ပါ လို႕ အဖြဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္က တင္ျပေပးတယ္။ ေက်းဇူးပါ မိုင္ရြန္။



သင္တန္းေလးရက္ျပီးေတာ့ အခ်ိန္တန္လို႕ အိမ္ျပန္ဖို႕ျပင္ၾကတယ္။ 

Shopping
Workshop ဆိုတာ work ထက္ shop က ပိုျပီးအဓိကက်တယ္လို႕ ဟာသေျပာၾကသလိုပါဘဲ။  ကိုယ့္ေလယာဥ္က ညမွဆိုေတာ့ (လည္စရာ ေနရာလည္း မက်န္ေတာ့တာမို႕) ေရွာ့ပင္ထြက္ခဲ့တယ္။  သိပ္မ်ားဆႏၵေစာ ေနသလားေတာ့မသိ။ MBK  လို႕ေခၚတဲ့ မာဘြန္ေခါင္း စင္တာၾကီးက ဖြင့္ေတာင္ မဖြင့္ေသး။  ဆယ္နာရီတိတိမွ ဖြင့္မွာဆိုေတာ့ တစ္နာရီတိတိ ေစာေနတယ္။  အင္းေပါ့ေလ နားနားေနေန ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့။ ကိုယ့္လိုဘဲ ေစာင့္ေနတဲ့ သူတခ်ိဴ႕ရိွတယ္။
MBK ေပၚကေန စီးမိုးၾကည့္ေတာ့ ကားေတြဥဒဟိုသြားေနတဲ့  ဆူခြန္ဗစ္ ( ???? ) လမ္းမၾကီး ကိုေတြ႕ရတယ္။  ေနာက္ေတာ့ ပ်င္းလာတာနဲ႕ အကြက္လွလွေလးဆြဲထားတဲ့  ကားပါကင္ကို ပစ္ကြင္း ေရြးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ လက္စြဲေတာ္ကင္မရာကို ခ်ိန္ရြယ္လိုက္တယ္။

ပထမဆံုး၀င္လာတာက အျဖဴမေလးတေယာက္နဲ ထိုင္းမေလး တေယာက္
ေနာက္တေခါက္၀င္လာတာက သက္လတ္ပိုင္း အမ်ိဴးသမီးႏွစ္ဦး။  အရြယ္ကြာသြားတာနဲ႕  ၾကည့္ရတဲ့ သာယာမွဳခ်င္းကြာသြားသလိုဘဲ  :-))))  ။  တရားေတာင္ က်မိပါရဲ့။
ေနာက္တခါေတာ့ တအုပ္ၾကီး ၀င္လာျပန္တယ္။
ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာ ပ်င္းလာတာနဲ႕ ရပ္လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚက ေကာင္ေလးေမးတာ သတိရျပီး  quantitative beauty survey လုပ္ၾကည့္ျပန္တယ္။  ေခ်ာ၊ မေခ်ာ၊ သင့္ ဆိုျပီး ထိုင္းမကေလး ဆယ္ေယာက္တိတိကိုေရပါတယ္။ က်မရဲ့ စံခ်ိန္စံညြန္းအရ  ႏွစ္ေယာက္ဟာေခ်ာျပီး ငါးေယာက္ဟာ မေခ်ာဘူး၊ သံုးေယာက္ကိုေတာ့ သင့္တယ္လို႕ မွတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။ (  ေနာက္မွ ယုဇနပလာဇာမွာ ထပ္သြားေရၾကည့္ဦးမယ္ )

ဆယ္နာရီအတိမွာ MBK တံခါး အမွန္အကန္ဖြင့္ပါတယ္။  လိုခ်င္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပါ။  ပစၥည္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ၅၀% ေလာက္ ေစ်းခ်ထားပါတယ္ (တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိ)၊  ပါရင္ပါသေလာက္ ၀ယ္တတ္တဲ့ ကိုယ့္အက်င့္ကိုသိလို႕ အိမ္ကေန ပိုက္ဆံ အရမ္းနည္းနည္းေလး ယူလာမိတာ ခုမွေနာင္တရသလိုလို၊ ၀မ္းနည္းသလိုလို။  ေျခတိုေအာင္ပတ္ၾကည့္၊ ဦးစားေပး အဆင့္ ၁၊၂ ခြဲျပီး ၀ယ္ရေတာ့တာပဲ။  အိတ္တစ္လံုး၊ ဖိနပ္တစ္ရံ၊ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္။  အိမ္ရွင္ထီးအတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံ။ ေနာက္ျပီး ဟိုလူဒီလူအတြက္ တိုတိုထြာထြာကေလးေတြ။ အိတ္ကေလးကေတာ့ အေရာင္စိုစို ေတာက္ေတာက္။ သၾကၤန္အၾကိဳ ပိေတာက္ေရာင္ေပါ့။  (အေမကေတာ့ ဘာေရာင္ၾကီးမွန္းမသိဘူး ဆိုျပီး အားေပးပါတယ္)။  အသက္ၾကီးမွ အေရာင္ေတာက္ေတာက္ေတြ မ်က္ေစ့က်ေနသလိုဘဲ။ 
ေလဆိပ္ထဲက ရင္ခုန္သံမ်ား
ေနာက္ဆံုးေျပာျပခ်င္တာက ေလဆိပ္ထဲက မာရသြန္ရင္ခုန္သံအေၾကာင္း။  တကယ္ေတာ့  ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ကိုယ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းမွာတဲ့ Kanebo  Moisturizer ကို  မွာ MBK ၀ယ္လာမိျပီး  baggage ထဲ ဖြင့္မထည့္ဘဲ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ထားမိတယ္။ အိတ္စေရးျဖတ္ေတာ့ မုတ္ဆိတ္ေမြးစစနဲ႕  တာ၀န္ခံလူငယ္ေလးက အိတ္ဖြင့္ရွာပါတယ္။  က်မကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲေလ။  ရွာေပါ့။  သူက ဘူးကိုဆြဲထုတ္ျပီး နင့္ဗူးကို အမိွဳက္ေတာင္းထဲ ပစ္ထည့္ရလိမ့္မယ္တဲ့။ သတ္မွတ္ထားတာက အမ်ားဆံုး 100ml တဲ့။ အခုဘူးက 130 ml  ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။  က်မလည္း ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္။  ဘတ္ ၁၇၀၀ ေတာင္မို႕ အဆံုးမခံႏိုင္ဘူးေလ။ နင္တို႕သိမ္းထားေပးမလား၊ ေနာက္မွ တေယာက္ေယာက္ကို လာယူခိုင္းရင္ေကာလို႕ အေမာတေကာ ေမးမိတယ္။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက အၾကံတခုေပးတယ္။  ပုလင္းလြတ္ ေသးေသးေလးေတြ ရွာ၀ယ္လိုက္ တဲ့။ ငါသိမ္းထားေပးမယ္တဲ့။  က်မ အသားကုန္ ေျပးလႊားျပီး ပုလင္းရွာရပါတယ္။  ေလဆိပ္ထဲမွာ  ပုလင္းခြံ ရွာရတာ ဘုရားေခတ္က လူမေသတဲ့အိမ္က မုန္ညွင္းေစ့ ရွာရတာလိုဘဲ ခက္ခဲလွပါတယ္။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘတ္၃၅၀ တန္ ေကာ္ဗူးတစံုကို Boots ဆိုင္က ရခဲ့ပါတယ္။  ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကို အေျပးျပန္ရွာျပီး  ပုလင္းခ်င္းလဲထည့္ရပါတယ္။  ကိစၥ၀ိစၥ အားလံုးျပီးေတာ့  check in ၀င္ရမဲ့ ဂိတ္ေရွ႕မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်မိပါတယ္။ အဲကြန္းခန္းထဲမွာေပမဲ့ ေခ်ြးေတြမ်ားေတာင္ ျပန္လို႕။

ေၾသာ္.... ဘန္ေကာက္...ဘန္ေကာက္..။ အသြားေမာ အျပန္ေမာ၊ အမွတ္တရပါလားေနာ္..။

မိုးစက္ပြင့္


6 comments:

  1. ရက္တိုသင္တန္းေလးက ေ႐ွာ႔ပင္နဲ႔တဲြလို႔ရေတာ႔ ေပ်ာ္စရာပဲ။
    တို႔လည္း MBK မွာ မနက္ေစာေစာ ေစာင္႔ခဲ႔ရဖူးပါ႔။ ဒီမွာဆိုအ၀တ္ေတြကႀကီးေနလို႔၀ယ္ရတာသိပ္အဆင္မေျပဘူး။ ထိုင္းမွာက ပိုအဆင္ေျပတယ္။ MBK က Tokyu Center မွာအျမဲေမႊတယ္။ ေနာက္ဆိုၾကံဳရင္ၾကံဳမွာ သတိထားၾကည့္မယ္ေနာ္ ဟိ။
    Siam Square က်ေတာ႔လည္းေစ်းႀကီးလြန္းလို႔ :)
    ဒီႏွစ္အ၀ါေရာင္ဖက္႐ွင္က်ေနၾကတာမို႔ မိုးစက္မ်က္ေစ႔က်လာတာေနမွာ ေကာင္းပါတယ္။
    ဟုတ္တယ္ 100 ml မို႔ တို႔လည္း မေမ႔မေလ်ာ႔ သတိထားၿပီး အပ္တဲ႔ေသတၱာထဲ ထည့္ရတယ္။

    စူးႏြယ္ေလး

    ReplyDelete
  2. ညီမေလးလဲ ဘန္ေကာက္ေရာက္တုန္း ပစၥည္းအစစ္ ေလးေတြလိုခ်င္လို႕ အဲလိုပဲ အလွၿပင္ပစၥည္းေတြ ဝယ္ခဲ႕တာ အကုန္လံုး အသိမ္းခံလိုက္ရတာ ေဒါသေတြထြက္လို႕ အခုထိတနုံ႕နုံ႕နဲ႕..ပဲ.. ေတာ္ေတာ္ဆိုးပ..

    ReplyDelete
  3. အီးတီ7 April 2011 at 15:25

    မိုးစက္တေယာက္ ေလဆိပ္မွာေျပးေနတာျမင္ေရာင္မိေသးတယ္။
    ေျဖးေျဖးညီမေလး။.....

    ReplyDelete
  4. စူးႏြယ္...တို႕လည္း Tokyu center က အမ်ားဆံုး ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ Siam square ကို အခ်ိန္မရလို႕ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘ့ူး။ Central ကိုေရာက္ေပမဲ့ ေစ်းၾကီးလြန္းလို႕ မ၀ယ္ခဲ့ဘူး။ ဒီႏွစ္ အ၀ါေရာင္ ဖက္ရွင္ဆိုတာ ခုမွသိတယ္။ ေပ်ာ္သြားျပီ။

    ညီမအိန္ဂ်ယ္..... ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္လို႕ ၀ယ္လာတာေလးေတြကို အမိွဳက္ပံုးၾကီးထဲ ဘုတ္ကနဲပစ္ထည့္လိုက္တဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲရလြန္းလို႕ ( ဆြစ္စ္ဒါးေလးတေခ်ာင္း ဆံုးဖူးတယ္)

    မမအီးတီ...... ျမင္ေယာင္တယ္မဟုတ္လား မမ၊ သတိလက္လြတ္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္၊ ျပီးမွ ျပသနာေတြတက္၊ ျပာျပာျပာျပာနဲ႕လိုက္ ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ မိုးစက္စတိုင္ကို.....

    ReplyDelete
  5. ထိုင္းမေလးေတြက ေခ်ာပါဘူးဗ်ာ....၊ဒို့ျမန္မာမေလးေတြကို ဘယ္မွီလိမ့္မလဲ...:)
    (တစ္ျခားေနရာမွာ မ်ိုးခ်စ္စိတ္မရွိေတာင္ ဒီေနရာမွာေတာ့ မ်ိုးခ်စ္စိတ္အျပည့္..:D)

    ReplyDelete
  6. ညီမ Estee Lauder မဟုတ္လား n တလံုး ပိုေနတယ္

    ReplyDelete

ပဲ့တင္သံေလးေတြ .......