Wednesday 23 February 2011

စိတ္အေညာင္းေျပ ကမ္းပါးကိုတေခါက္ အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္

ညေနခင္းေလးတခုမွာ အပန္းေျဖဖို႕  က်မနဲ႕ ညီမေလးမ်ား မေကြးျမိဳ႕ရဲ့ ဧရာ၀တီကမ္းပါးကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္က ေန၀င္ခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ့ (အက်ည္းတန္လွခ်ိန္) ေရာက္လုနီးကေလး ေပါ့။
ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေရႊေရာင္၀င္းေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ကို အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္..။ ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ ကင္မရာမရိွေသးေတာ့လည္း ရိွသမ်ွ သံုးမတ္တန္ ကင္မရာကေလးနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္မည္ေအာင္ အားထုတ္လို႕ ရိုက္ခဲ့သည္။ တေန႕ေတာ့ ႏွစ္က်ပ္ခြဲ၀ယ္ျပီး လာရိုက္ဦးမည္လို႕  စိတ္ထဲက ေတးျဖစ္ေအာင္ ေတး ထားလိုက္မိေသးတယ္....။
ေရနည္းခ်ိန္မို႕ ျမစ္လည္ေခါင္မွာ ေသာင္ထြန္းေနျပီေလ။  အဲဒီေသာင္ေပၚမွာ အသီးအႏွံမ်ိဴးစံု စိုက္ၾက၊ ပန္းခင္းကေလးေတြ စိုက္ၾက၊  အေၾကာ္တဲကေလးေတြ ထိုးၾကနဲ႕ေပါ့။
 ကမ္းပါးေစာက္ရဲ့ အေပၚတည့္တည္းက လမ္းနေဘးမွာေတာ့ ပ်ံက်ေစ်းသည္ေတြက ေသာင္ျပင္ကထြက္တဲ့ အသီးအႏွံေတြကို ေစ်းခ်ိဴခ်ိဴနဲ႕ ေရာင္းေနတယ္။
ဘူးသီးကေလးေတြကေတာ့ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားမရိွဘူး။  ေအာ္ဂဲနစ္မို႕ ထင္ပါရဲ့။
ခရမ္းသီးေလးေတြ မီးဖုတ္ျပီးသုပ္စားဖို႕ ၀ယ္ခဲ့တယ္။  သံုးလံုးကိုမွ ၂၀၀ က်ပ္ ထဲပါ။
က်မတို႕ စိတ္အ၀င္စားဆံုးက ဖရဲသီး။  အလံုးအၾကီးၾကီးကို ၁၅၀၀ တဲ့။  မွည့္မမွည့္ အစမ္း ေဖါက္ခိုင္းျပီး တစ္လံုး၀ယ္ခဲ့တယ္။  ေစ်းသည္က မေဖါက္ခင္ ဖရဲသီးကို လက္နဲ႕ ေခါက္ၾကည့္တယ္။ “ဘုတ္၊ ဘုတ္” ဆိုျပီး လိုဏ္သံေပါက္ေနရင္ မွည့္တယ္၊ “ဘတ္၊ဘတ္” ဆိုျပီး အထဲက မာဆတ္ဆတ္တုန္႕ျပန္ရင္ မမွည့္ဘူး။ ခ်က္ခ်င္းခြဲစားလိုက္ေတာ့ ဖရဲသီး အသားက  နီရဲျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးခ်ိဴပါတယ္။
အစားငမ္းတာနဲ႕  ေနက ၀င္လုလုျဖစ္ေနျပီ။  မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေသာင္ျပင္ေပၚက ပန္းခင္း ၀ါ၀ါ ကေလးဆီ အေျပးတပိုင္းနဲ႕ လွမ္းၾကတယ္။  ေသာင္စပ္က မေျခာက္တေျခာက္ ရႊံ႕ေျမေတြေၾကာင့္ ခရီးတြင္သင့္သေလာက္ မတြင္။  ဒါေပမဲ့လည္း ပန္းခင္းေတြဆီ အခ်ိန္မီ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။


ကဲ- စိတ္တိုင္းက် ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကေလျပီ။ တေယာက္တည္းတမ်ိဴး အုပ္စုလိုက္တဖံု။ မေမာႏိုင္ၾကဘူးေပါ့။ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနၾကတဲ့ က်မတို႕တဖြဲ႕လံုးၾကည့္ျပီး ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ “ဘီလူသြားကို လျဖဲတည္း” ဆိုတဲ့ ေရွးကဗ်ာတပုဒ္ကို သတိရမိျပန္သည္။

ပန္းခင္းနဲ႕ တံတားကိုလည္း ဒီလို အမွတ္တရ။
ပန္းကေလးေတြရဲ့အမည္ကို  ေသခ်ာမသိပါ။  “ေရႊဒဂၤါး” ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ဆည္းဆာခ်ိန္ဟာ (လူ႕ဘ၀ရဲ့ ဇရာအိုခ်ိန္လိုဘဲ) တိုေတာင္းလွသည္။  ညီအကို မသိတသိအခ်ိန္ ျဖစ္လာေတာ့ ပန္းခင္းကေလးဆီက ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာျပီး အေၾကာ္တဲေတြဆီ ေရြ႕လ်ားၾကသည္။  ဆိုင္ သံုးေလးဆိုင္ အနက္မွာ အစြန္ဆံုးက လူရွင္းတဲ့တဲမွာဘဲ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။   စားပြဲေလးခ်၊ ဖ်ာေလးခင္းထားသည္မို႕ အဆင္ေျပမွေျပပါဘဲ။  အေၾကာ္ကလည္းေစ်းခ်ိဴပါသည္။   အခုႏွစ္ဆယ္ မွ တစ္ေထာင္သာ။  ေျပာင္းဖူးေၾကာ္၊ ပဲကပ္ေၾကာ္၊ အာလူးေၾကာ္၊ ဘူးသီးေၾကာ္။
အေၾကာ္စားရင္းေလကန္ၾကသည္။  မေကြး ဟာ ေဘာေသာနဲ႕ ေဘာေက်ာ္ဆိုတဲ့ ဘီလူးႏွစ္ေကာင္တည္တဲ့ ျမိဳ႕  တဲ့။  ဖန္ခါးသီးေတြ အရမ္းေပါတဲ့ျမိဳ႕မို႕ ဖန္ခါးသီးနဲ႕ ျမသလြန္ကို အလဲအလွယ္ျပဳခဲ့ၾကသည္ဆိုလား။  ေနာက္ျပီး ျမိဳ႕နာမည္ကလည္း ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး ေကြ႕ပတ္စီးေနတာကို အစြဲျပဳျပီး “ျမစ္ေကြ႕” ျမိဳ႕ကေန ကာလေရြ႕ေလ်ာ “မေကြး” ျဖစ္လာတာလို႕ တေယာက္က ေျပာသည္။  “သိပါဘူး၊ ငါၾကားဖူးတာက ......”  ေနာက္တေယာက္က ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႕ ဆိုသည္။  အားလံုးက ပြဲေတာင္းၾကေတာ့ သူကဆက္ေျပာသည္။  “ဟိုေလ...ဘီလူးၾကီးႏွစ္ေကာင္ က မင္းဘူးဖက္ကမ္းကေန  ဒီဖက္ကမ္းကို ေရတိမ္တိမ္ ျဖတ္ကူးလာၾကေရာ....... သူတို႕လဲ ေရစိုမွာစိုးေတာ့ သူတို႕ပုဆိုးကို ခပ္တိုတို “မ” လာၾကတာကြာ...ဘာကိုေရာျပီး “မ”လာသလဲဆိုေတာ့ .”  အားလံုးက သူ႕စကားမဆံုးခင္ သေဘာေပါက္ျပီး တေ၀ါေ၀ါရယ္ၾကသည္။

အေၾကာ္ဆိုင္တ၀ုိက္မွာ စည္ကားေနသည္။ ပ်ိဴငယ္ရြယ္ေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ကေလးေတြကို ေတြ႕ရသည္။ ေပ်ာ္ပြဲစား ပံုစံမ်ိဴးလာၾကတဲ့ မိန္းကေလးအုပ္စု၊ ေယာက်ာ္းကေလးအုပ္စု၊ ေနာက္ျပီး ဒြိယံ ဒြိယံ ကေလးေတြ။ ကိုယ္ေတြ တကၠသိုလ္တက္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္ကနဲ ျပန္လည္ တမ္းတ မိေစခဲ့သည္။ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ၾကီးကိုေတာ့ အေၾကာ္စားရင္း လွမ္းျပီး ဖူးေျမာ္ၾကရသည္။
“ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္၊ ၾကည့္ပါဦး၊ ေရႊေတြကို ၀င္းအိေနတာပဲ” ဟု တေယာက္က မခ်င့္မရဲ ဆိုေလလ်ွင္ “အံမယ္၊ ဒါဆို ဘုရားကိုၾကည္ညိဳတာလား၊ ေရႊကို ၾကည္ညိဳတာလား” ဟု တေယာက္က ႏွက္လိုက္ျပန္သည္။  ဘာပဲ ေျပာေျပာ ေပ်ာ္ေနေတာ့ စကားအားလံုးက ရယ္စရာ ေကာင္းေနသည္။ က်မတို႕အတြက္ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ကေလးမ်ားပါဘဲ။
“အယ္- အစ္မ ေသာက္ေနတာ ျမစ္ေရနဲ႕ က်ိဴတဲ့ေရေႏြးေတြလား”
“ဟမ္”
ေရေႏြး ေလးခြက္ေလာက္ အားပါးတရ ေသာက္ျပီးမွ ညီမေလးတေယာက္က သတိေပးသျဖင့္ က်မ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည္။   မေန႕ကဘဲ ျမစ္ေရမေသာက္ေတာ့ဘူး ေျပာခဲ့မိေသးသည္။  အေၾကာင္းကေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း ေရစပ္မွာ “ေပါေလာေပၚျခင္း နိယာမ”ကို သက္ေသျပေနေသာ အရာ၀တၱဳ အစုအပံံု ကေလးမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ပင္။  အခုေတာ့ ေျခလြန္လက္လြန္၊ အဲေလ ပါးစပ္လြန္ လက္လြန္ျဖစ္ခဲ့ျပီမို႕ ရိွေစေတာ့ေလ။

“ ဒါေၾကာင့္ အရသာ ေလးေလးပင္ပင္ ရိွပါတယ္လို႕ ထင္သား”

ရယ္သံမစဲတစဲနဲ႕ ေမွာင္နက္မည္းမည္းမွာ ေသာင္ျပင္မွ ကမ္းပါးကို စမ္းတ၀ါး၀ါး တြားတက္ျပီး  ခရီးစဥ္ကို အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္...။  ပင္ပန္းေနတဲ့ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး အေညာင္းေျပသြားတာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ..။

မိုးစက္ပြင့္
( ဒီရက္ထဲမွာ မေကြးကို လာလည္ရင္ အေၾကာ္လိုက္ေက်ြးပါမယ္)


20 comments:

  1. ေဟး..အရင္ဆံုးဖတ္လိုက္ရတယ္။
    မုန္႔ေကၽြးမယ္႔အေၾကာင္းေရးထားတဲ႔စာလံုးေလးကေသးလိုက္တာ။
    ဗမာခရမ္းခ်ဥ္ေခၚလား အဲလိုေသးေသးေလးေတြႀကိဳက္တယ္
    အသီးအ႐ြက္ေတြအားလံုးႀကိဳက္။
    အက်ည္းတန္လွခ်ိန္မွ အျပင္ထြက္ၾကတာေပါ႔ေနာ္ :P
    (စၾကည့္တာ)

    စူးႏြယ္ေလး

    ReplyDelete
  2. တကယ္ေက်ြးရမွာစိုးလို႕ ေသးေသးေလးေရးထားတာေလ စူးႏြယ္၊
    အက်ည္းတန္ လွခ်ိ္န္ဆိုမွေတာ့ကြယ္... ေခ်ာျပီးသား သူဆိုရင္ေတာ့လား ..ဟိုသီခ်င္းထဲကလို (အတိုင္းထက္အလြန္ဘဲ ~~~~~~~~) :D

    ReplyDelete
  3. မေကြးကို လြမ္းလာျပီ..။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အခ်ိန္ေတြ... စာေမးပဲြေျဖခ်ိန္ေတာင္ ညဘက္ ဘုရားေပၚသြားတယ္။ ဘုရားဖူးတာနည္းနည္း.. အတဲြသြားေခ်ာင္းတာ မ်ားတယ္ း))

    ေပါေလာေပါျခင္း နိယာမဆိုလို႔ ရယ္လိုက္ရတာ... း)))
    ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္.. ေပါေလာေပၚတိုင္း အဲဒါမဟုတ္ဖူးတဲ့ ဒိုက္နဲ႔ ေရာေနတဲ့ ေရေမွာ္ဆိုပဲ (သူေျပာတာ ..)
    ျမစ္ေရ ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေကာင္းတယ္ဟုတ္??? ((^^))

    ReplyDelete
  4. မေကြးကို ညပဲ ေရာက္ဖူးတယ္၊
    ျမသလြန္ဘုရားဖူးေတာ့ ညၾကီးပဲ၊

    အသီးေတြ လတ္ဆတ္လိုက္တာ၊ ဖရုံသီးႏုႏုေတြ၊

    ဧၿပီလဆန္းမွာ ပုဂံကို လာဖို႕ ရွိလား၊

    ReplyDelete
  5. ႏွမ္းခင္း ထင္ေနတာ၊
    ပန္းခင္းလမ္း၊

    ဆည္းဆာက လွမွလွ

    အလွတရားေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲ

    ReplyDelete
  6. စိတ္က အေညာင္းေျပသြားလား

    ReplyDelete
  7. မေကြးကို ျဖတ္ပဲျဖတ္ဖူးတာ..။
    လည္ခ်င္စရာ..။
    အေၾကာ္ဆိုင္လဲ ထိုင္ခ်င္စရာ..။

    ReplyDelete
  8. လာခဲ့မယ္... အေၾကာ္တင္မက ေနရာအႏွံ ့လိုက္ျပေပးရမယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  9. ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)23 February 2011 at 22:39

    ၾကည္ႏူးစရာ ရႈခင္းေလးပါဘဲ
    ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္းမယ္ေနာ္
    ဧရာ၀တီျမစ္ေရနဲ႔ က်ိဳထားတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းက အားလံုးကို ျပီးျပည္႔စံုသြားေစတယ္ ထင္တယ္ း)

    ReplyDelete
  10. စာေတြလိုက္ဖတ္ရင္း တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ေရာက္ဖူးလိုက္ခ်င္တယ္ မမေရ။ခရီးသြားအေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ မွ်ေဝေပးတဲ႕အတြက္ေက်းဇူးပါ။ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။

    ReplyDelete
  11. ဒီရက္အတြင္း လာမွ ေကၽြးမွာေပါ႔။
    ရက္ နည္းနည္း တိုးေပးပါ။

    ReplyDelete
  12. ေက်ာက္ေကြး24 February 2011 at 09:37

    ေနဝင္ခ်န္ေရာက္မွ လွတဲ့သူေတြရဲ့ ပုံလဲ တင္မထားပါလား..

    ReplyDelete
  13. ဖရဲသီးနဲ့သီးနွံေတြစားခ်င္စရာၾကီးေနာ္ ပံုေလးေတြလွလိုက္တာ

    သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
    မိုး

    ReplyDelete
  14. လသာညေလး.... တို႕လည္း ငယ္ငယ္က အင္းလ်ားမွာ အတြဲေတြကို လိုက္ေနာက္ခဲ့ဘူး၏... အခုေတာ့ အရြယ္ေၾကာင့္ ထိန္းေနရတယ္။ ေပါေလာေပၚပစၥည္းက အေရာင္နဲ႕ခြဲလို႕ရတယ္၊ အခုျမင္ခဲ့တာ ေရေမွာ္လို ညိဳပုပ္ပုပ္ မဟုတ္ဘူး၊ ၀ါဖန္႕ဖန္႕ေလး ... ေရေႏြးကေတာ့ ခ်ိဴမွခ်ိဴ .. PH 11 ထင္တယ္။

    အျပံဳးပန္း ... သၾကၤန္ရက္ပါတ္လည္ကလြဲရင္ ရိွေလာက္တယ္။ စာပို႕ထားေလ...။ ဆံုခ်င္ပါတယ္။ စူးႏြယ္လို တိတ္တိတ္ေလး လာမသြားနဲ႕ေနာ္ :-)

    ေပါက္ ...... ေႏြရာသီေတာ့ မလည္နဲ႕ေနာ္၊ ငိုခ်င္သြားမယ္။

    မမရွင္ေလး ... အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေတြက ႏို၀င္ဘာကေန ေဖေဖၚ၀ါရီ လကုန္အထိလို႕ ထင္တယ္၊ လိုက္ပို႕မွာ စိတ္ခ် မမ

    ေခ်ာေရ.... ကြက္တိဘဲ။

    May~~~~~~~..... ဆုေတာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူး :-)

    ကိုေဇာ္.... ေနာက္က်လို႕ အေၾကာ္မရိွလည္း ၊ တို႕ ရိွလို႕ကေတာ့ အာပူလ်ွာပူ လိုက္ေက်ြးမွာေပါ႕

    ကိုၾကီးေက်ာက္...... သရဲေျခာက္တယ္ ထင္မွာစိုးလို႕။

    မိုး .... ဖရဲသီးက တကယ္ေကာင္းတာ၊ ခုထိေတာင္ မကုန္ေသးဘူး၊ တူညီစြာ ျပန္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္..။

    ReplyDelete
  15. ဇြန္လေလာက္ လာဖို့ရွိတယ္....အေျကာ္လိုက္ေက်ြး....:)

    ReplyDelete
  16. ဟားဟားဟား ၀ါဖန္႔ဖန္႔ေလးအေၾကာင္းကို ဖတ္ျပီး ရယ္လိုက္ရတာ..။ ေျပာရင္းနဲ႔ ျမင္ေယာင္လာျပီ...ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ မမိုးေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ (^^*)//

    ReplyDelete
  17. I miss those watermelons. Honey Dew also very good when it is in the season.When we were young....we use to go there with friends after exam.

    ReplyDelete
  18. အရမ္းလွတဲ့ သဘာ၀ပံုေလးေတြကို အေသအခ်ာခံစားသြားပါတယ္။

    ReplyDelete
  19. ရႈခင္းေတြ အသီးအႏွံေတြ ပန္းခင္းေတြ လြမ္းဆြတ္စြာၾကည္႔ရင္း အေၾကာ္ေတြၿမင္ေတာ႔ သြားရည္ေတြက်သြားတယ္...

    ReplyDelete
  20. အသီးေတြက လတ္ဆတ္လုိက္တာ ဓါတုေဆးမပါတဲ့ အသီးနံွေတြ မေကြး ျမသလြန္ကို ေရာက္ဖူးတယ္ ဒူးကို နာေနတာဘဲ း-)

    အေျကာ္ေတြ ျကြပ္ျကြေနတဲ့ပံု.. ငမ္းသြားတယ္။
    ဒီမွာေတာ့ ကမ္းစပ္အနားမေျပာနဲ ့၅မုိင္ အကြာေတာင္ မကပ္ရဲဘူး ေတာ္ျကာ ဆူနာမိက နွတ္ဆက္ ရင္ အခက္။

    လာလည္ခ်င္လုိက္တာ ... း-)
    ေဆာင္း

    ReplyDelete

ပဲ့တင္သံေလးေတြ .......