အညာဓါတ္ပံုမ်ား (၂)

ပခုကၠဴကေန မနက္ ဆယ္နာရီေလာက္ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ ပခုကၠဴ- က်ြန္းေခ်ာင္း- ဆိပ္ျဖဴ-ေခ်ာက္ လမ္းအတိုင္း သြားပါတယ္။  သဲေခ်ာင္းေတြကို ျဖတ္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ ေမာင္းျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ “ျမစ္ေျခ”ကို ေရာက္ပါတယ္။  ျမစ္ေျခက အိမ္ေျခ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ရိွတဲ့ ရြာၾကီးပါ။  တိုက္နယ္ေဆးရံုလည္း ရိွတာမို႕ ျမိဳ႕အငယ္စားေလး တခုပါပဲ။  စိုက္ပ်ိဴးေရးလည္း ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ ဗာဂ်ီးနီးယား ေဆးရြက္ၾကီး စိုက္ခင္းေတြက စိမ္းစိုလို႕။  ပခုကၠဴ ေဆးေပါင္း စက္ရံုအတြက္ ကုန္ၾကမ္းေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။

ေနာက္တေနရာမွာေတာ့ ငရုပ္သီးေတြ ေနပူလွန္းေနတာ ျမင္ၾကရပါတယ္။  နီနီရဲရဲ အေရာင္ေတြရဲ့ ဆြဲေဆာင္မွဳေၾကာင့္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဓါတ္ပံုဆင္းရိုက္မိပါေတာ့တယ္။  သူတို႕လည္းေပ်ာ္ေအာင္ (ခ်က္မစားေပမဲ့) ငရုပ္သီး တေယာက္ တပိသာစီ၀ယ္လာခဲ့ေသးတယ္။ တပိသာကို ၃၀၀၀ ပါတဲ့။ ဒီႏွစ္ ငရုပ္ အထြက္ေရာ ေစ်းေရာ ေကာင္းတယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။

က်ြန္းေခ်ာင္း ဓါတ္ေျမၾသဇာစက္ရံုက ၀န္ထမ္းအိမ္ယာေတြအမ်ားအျပားကို လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။  က်ြန္းေခ်ာင္းမွာ လွလွပပ ေဆးျပာေရာင္ေလးသုတ္ထားတဲ့ အမ်ားသံုးအိမ္သာကေလးေတြ ေတြ႕လို႕ က်မတို႕အဖြဲ႕ ၀င္ေရာက္ အားေပးလိုက္ၾကပါေသးတယ္။  အတြင္းပိုင္းကေတာ့ သန္႕ရွင္းေရး သိပ္မေကာင္း လွပါဘူး။ ေရရိွလို႕သာ ေတာ္ေသးရဲ့ ဆိုရပါမယ္။  က်မ ေရာက္ဖူးသမ်ွထဲမွာ  မႏၱေလး-လားရိွဳး လမ္းတ၀ိုက္က အမ်ားသံုးအိမ္သာေတြက အသန္႕ရွင္းဆံုးလို႕ ထင္မိတယ္။

မၾကာခင္ေတြ႕ရတာက မီးရထားလမ္းအသစ္နဲ႕ လိုဏ္ေခါင္းၾကီးတခု။ ပခုကၠဴ- မံုရြာ မီးရထားလမ္းလို႕ေတာ့ ထင္တာပါပဲ။ ( ပခုကၠဴ-ၾကံခင္း မီးရထားလမ္း ပါ......တဲ့)

က်ြန္းေခ်ာင္းေက်ာ္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေတာင္ေပၚလမ္းကေလးကို ေရာက္သြားပါတယ္။  

စြယ္ေတာ္ေလးဆူထဲက “တန္႕ၾကည့္ေတာင္” ပါ။ တန္႔ၾကည့္ေတာင္ စြယ္ေတာ္ေစတီကို ခပ္ျပျပ ျမင္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္မရလို႕ မ၀င္ခဲ့ရပါ။  ျမတ္စြာဘုရား ေဒသစာရီၾကြတံုးက ဒီေတာင္ေပၚကေန ပုဂံအရပ္ကို ၾကည္ေ့တာ္မူခဲ့ျပီး သာသနာထြန္းကားမဲ့အရပ္ေဒသရယ္လို႕ လက္ညိွဴးညႊန္ျပခဲ့တာလို႕ မွတ္သားဖူးပါတယ္။  ေတာင္ေပၚကေန ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျမင္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

 ေတာင္ပူစာမို႕မို႕နဲ႕  စိမ္းလဲ့လဲ့ ကႏၱာရပင္ကေလးေတြ။ တစံုတေယာက္က ေျပာျပဖူးတာကေတာ့ ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ဦးႏုလက္ထက္က ဘာပင္မွ မေပါက္ေရာက္တဲ့ ဒီေတာင္ေတြေပၚကို အစၥေရးက ကႏၱာရ ပင္မ်ိဴးေစ့ေတြ ေလယာဥ္နဲ႕ ၾကဲခ်ခဲ့တာတဲ့။ မယံုရင္ ပံုျပင္မွတ္ေနာ္။ ဒီအပင္ေတြက ဆိတ္ေလာက္ပဲ စားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေတာင္ကတံုးၾကီး ျဖစ္ေနတာထက္ေတာ့ သာေသးတာေပါ့ေလ။

ေအာက္ကရွဳခင္းကိုၾကည့္ျပီး က်မေဘးနားက ညီမေလးက ေျပာပါတယ္။ US က Grand Canyon နဲ႕ တူတယ္ေနာ္ တဲ့။ ( ပံုက ရိုက္တုန္းက potrait ပံုမို႕ photo editor ထဲမွာ အတည့္ျပန္ျပင္ထားျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ပို႕စ္ထဲ ထည့္တဲ့အခါ တံုးလံုးျပန္လဲသြားပါတယ္္၊ ညာဖက္ကို ဇက္ေလးေစာင္းျပီး ၾကည့္လိုက္ေပါ့ေနာ္၊ နည္းသိရင္လဲ အၾကံေပးပါဦးေနာ္ :-))

ဘယ္ဖက္က `ဧရာ၀တီ၊ ေဟာဒီ ညာဖက္ျခမ္း မွာေတာ့ ေယာေခ်ာင္း။ သဲေျမႏုက ၾကက္သြန္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြကို ျမင္ႏိုင္ပါရဲ့။

ေနာက္တခါ လမ္းနေဘးက ျမက္ေျခာက္၀ါ၀ါကေလးေတြကိုလည္း အမွတ္တရ ရိုက္ခဲ့ေသးတယ္။

တေနရာမွာေတာ့ ေက်ာက္သားနံရံေတြက စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ။  ေက်ာက္မ်ိဴးႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ မမိုးခ်ဴိ၊ မေက နဲ႕ ဘေက်ာက္တို႕မ်ား လာသြားခဲ့ဖူးေသးလားေတာ့ မသိပါ။

ဓါတ္ပံုရိုက္လြန္းလို႕  ခရီးမတြင္ျဖစ္ေနရပါတယ္။  ပံုမွန္ တနာရီေလာက္သြားရတဲ့ ဒီေတာင္ေပၚခရီးကို က်မတို႕အဖြဲ႕ တနာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ပံုကေလးေတြေၾကာင့္  ၾကာရက်ိဴးလည္း နပ္ခဲ့ပါတယ္။

ေတာင္ေပၚကေန ေျမျပန္႕ကိုေရာက္လာပါျပီ။ ဧရာ၀တီတံတား (ဆိပ္ျဖဴ) ေယာေခ်ာင္းတံတား (ကံတြင္း) က ဂီရိဆိုင္ကလုန္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေျမခ ေၾကမြေနဆဲ။  လမ္းလႊဲကေန ခရီးဆက္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီကေန ဆိပ္ျဖဴကို ေရာက္ဖို႕ တနာရီခြဲေလာက္ ထင္ပါရဲ့။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကေလး ေမာင္းရပါတယ္။ ျမိဳ႕အ၀င္မွာ ျဖတ္ခဲ့ရတာက “ေဂၚဇီလာ ေတာင္ကုန္း” လို႕ က်မတို႕ နာမည္ေပးထားတဲ့ ေတာင္ကမူကေလးေတြရယ္ ၊ ေနာက္ျပီး “ခ်စ္ ေခ်ာင္း” ဆိုတဲ့ သဲေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ကေလးရယ္။

ဆိပ္ျဖဴျမိဳ႕အ၀င္လမ္းတေနရာ။

ဆိပ္ျဖဴကိုေက်ာ္ျပီးေတာ့ ေခ်ာက္ျမိဳ႕အ၀င္မွာ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ေနာက္တၾကိမ္ေက်ာ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ေခ်ာက္ကို ေရာက္ေတာ့ မြန္းလြဲ တနာရီေလာက္ရိွေနပါျပီ။  ဗိုက္ဆာဆာနဲ႕ နာမည္ေရးမထားတဲ့ လမ္းေဘး ဆိုင္ကေလးမွာ အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။  ဆိုင္ကေလးက ရိုးရွင္းေပမဲ့ သန္႕ျပန္႕တယ္။ အရသာလည္း ေကာင္းတယ္။  ေစ်းႏွဳန္းကေတာ့ ခ်ိဴသလားမေမးနဲ႕ တေယာက္ကိုမွ ၁၀၀၀ ဘဲ က်ပါတယ္။ တမင္းစားျပီးေတာ့ လက္ဘက္သုပ္နဲ႕ ထန္းလ်က္ခဲ လာခ်ေပးေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စားပြဲ ဆယ္၀ိုင္းေလာက္ စားသံုးသူေတြက အျပည့္ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ။

စားျပီးျပီးခ်င္း ခရီးဆက္ပါတယ္။  ေခ်ာက္၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း လမ္းသံုးခြဆံုတဲ့ ေဂြးခ်ိဴလမ္းဆံုကို ေရာက္ပါတယ္။  အဲဒီမွာ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေတြ ငရုပ္ဆံုေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။  မ်ားရမယ္ေလ။  ကုန္ၾကမ္းေတြရတဲ့ “မင္းဂန္ေတာင္တန္းၾကီး” က ထီးထီးမားမားရိွေနတာ မဟုတ္လား။ မဖတ္ရေသးရင္ “မင္းဂန္ရြာသူေလးရဲ့ ပံုျပင္” ကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

နာရီ၀က္ေလာက္ ခရီးဆက္လာေတာ့ ေရနံေခ်ာင္းဆိုတဲ့ ခါးလ်ားရွည္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။  ဗဟုသုတစံုတဲ့ ကားဆရာက ရွင္းျပပါတယ္။ ဒီနားက ဆရာမ ဂ်ဴးရဲ့အိမ္ တဲ့၊ ေဟာဟိုဟာက သမိုင္း၀င္ ေက်ာက္စာတိုက္၊ ဒီဖက္က အရွင္ဆႏၵာဓိက လွဴထားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္၊ အထက (၁)ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္း တဲ့။ နာရီ၀က္ေလာက္ ထပ္ေမာင္းေတာ့ ေဒါင္းေနေခ်ာင္း တျဖစ္လဲ ေဒါင္းေသေခ်ာင္းရဲ့ တံတားအသစ္ၾကီးေပၚကို ျဖတ္ေမာင္းခဲ့ၾကတယ္။  

က်မတို႕  မေကြးျမိဳ႕ကို ၀င္လာခဲ့ ၾကပါျပီ။  ကန္သာၾကီးဆိုတဲ့ ဆင္ေျခဖံုးရြာကေလးမွာ ဇီးသီးပြဲရံုနဲ႕ ဇီးခြဲစက္ေတြရိွတာမို႕  ဇီးသီးပံု ေတြကို လွလွပပ ဒီလိုျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ အမွတ္တမဲ့ဆိုရင္  အႏုပညာဆန္ဆန္ ဖန္တီး ထားသလား လို႕ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။

 

မေကြးျမိဳ႕ ျမစ္ကမ္းနဖူးမွာတည္ထားတဲ့ ဆင္ေတာင္ေတာရက ျမတ္စြာဘုရားဗ်ာဒိတ္ေပး ပံုေတာ္။

 

မေကြးတံတားၾကီး။ အရွည္ေပ ၆၉၆၉ေပ။ အရင္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဒုတိယ အရွည္ဆံုးတံတား။  ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ေတာ့ တတိယေနရာ ဆင္းေပးရေတာ့မွာ။ သခါၤရလို႕ဘဲ ဆိုရေပမည္။

မေကြးျမစ္ဆိပ္ရဲ့ ျမင္ကြင္း။ ေပ်ာ္ပြဲစားသူေလးေတြနဲ႕ စည္စည္ကားကား။ ေရက်သြားေတာ့ ေသာင္ျပင္မွာ လိွဳင္းရဲ့ ေျခရာေလးေတြ က်န္ခဲ့တယ္။

က်မတို႕ဟာ ဒီခရီးတေလ််ာက္လံုး ဧရာ၀တီကို ေနရာမ်ိဴးစံုမွာ တံတားအသြယ္သြယ္နဲ႕ ျဖတ္ကူးခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့လည္း ဧရာ၀တီရဲ့ နံေဘးနားကိုဘဲ တစ္ၾကိမ္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ျပန္ပါျပီ။ ေျမႏုက်ြန္းစိုက္ခင္းေလးေတြ၊ ကုန္သေဘၤာေတြ၊ ေရခ်ိဴးဆင္းသူေတြက အမိဧရာ၀တီကို မွီခိုေနၾကတယ္။  အမိဧရာ၀တီ ေနေကာင္းပါေစ..။

ရန္ကုန္မျပန္ခင္ မေကြးျမိဳ႕မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေနရဦးမွာမို႕ က်မရဲ့ ခရီးသြား ဓါတ္ပံု ပို႕စ္ေလးကို ဒီမွာပဲ ရပ္နားလိုက္ပါတယ္ရွင္..။

သူငယ္ခ်င္းတို႕ ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..။

မိုးစက္ပြင့္