ေရနံ႕သာ

မတ္လ တလလံုးကေတာ့ ရံုးအလုပ္နဲ႕ သာေရးနာေရး  ႏွစ္ခုေပါင္းျပီး နားရက္တရက္မွ မရိွခဲ့ပါဘူး။  စေနတနဂၤေႏြ မွာေတာင္ ခရီးသြားေနရတယ္။ ဧျပီတရက္ေန႕မွ ရခိုင္ကေန ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။  အဲဒီေန႕ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္ေတာ့ ကိုယ္လဲအတူတူေပ်ာ္ခဲ့ရတာေပါ့့..။ ဧျပီ ႏွစ္ရက္ေန႕မွ ခ်စ္ေသာအညာကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။  ခရီးသြားရတာ ႏွစ္သက္ျပီး  ၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနရတာမို႕ ပင္ပန္းတယ္ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။  ဒါေပမဲ့ ၾကာၾကာ၀ါးမဲ့သြား အရိုးၾကည့္ေရွာင္ ဆိုသလို  အသက္လတ္ပိုင္း ေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အနားယူမွဳတခုခုေတာ့ ရိွသင့္တယ္ လို႕့ ေတာင့္ေတာင့္တတ ေတြးေနမိတယ္..။  သၾကၤန္ရက္က်ရင္ေတာ့ ......အင္း....  နားရမယ္ထင္ပါရဲ့ေလ...။  အဲဒီ သၾကၤန္ မတိုင္ခင္ေလးမွာဘဲ ရုတ္တရက္ေကာက္ခါငင္ခါ တညအိပ္ ခရီးထြက္ဖို႕ၾကံဳလာရျပန္တယ္။

ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနားက 

 အလ်ားရွည္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဆီသို႕......

ဆည္းဆာရဲ့အလွမွာ

က  ေနတဲ့ နတ္သမီးလို

အတိတ္ရဲ့ ေရႊေရာင္ေတြ တစြန္းတစ ထင္က်န္ေနဆဲ ...

ႏို႕မ်က္ေနတဲ့ မိခင္လို

ေရနံစင္ၾကီးေတြ ရင္မွာ တေပြ႕တပိုက္နဲ႕

ေရနံ မထြက္ခ်င္ေတာ့တဲ့ ျမိဳ႕ ....

ေမာင္သိန္းဆိုင္ လွလွပပခ်ယ္သခဲ့တဲ့

ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီးတို႕ရဲ့ျမိဳ႕ ....

ရင္ခုန္သံ ေခတ္သစ္စကားနဲ႕

စာအေရးအေကာင္းတဲ့ ဆရာ၀န္မေလးရဲ့ဇာတိျမိဳ႕ ...

ေတာင္ကုန္းကေလးေတြ ေကြ႕ကာ၀ိုက္ကာနဲ႕

ဖူးစာေရးကုန္း ဆိုတဲ့ လြမ္းေမာစရာ ကုန္းကမူကေလးနဲ႕ျမိဳ႕ .....

အ၀တ္ႏြမ္းႏြမ္းေတြ ဆင္ထားတာေအာင္

အလွတရားမျပယ္တဲ့ သူငယ္မေလးလို  ျမိဳ႕ .....

အားလပ္ရက္မွာ  အလည္အပတ္ ထြက္ရေအာင္

ျမိဳ႕အႏွ႔ံ  ျမင္းလွည္းကေလး တို႕- အတူတူစီးဖို႕ 

လာေလ သြားၾကပါစို႕ ....

ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနားက 

 အလ်ားရွည္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဆီသို႕.....။

ေရာက္ဖူးခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေလးေတြထဲမွာ ျပင္ဦးလြင္နဲ႕ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို သေဘာအက်ဆံုးပဲ.... လို႕ ခရီးသြားေဖၚမိတ္ေဆြ ကိုေျပာျပမိေတာ့ သူက နားမလည္ႏိုင္စြာ ျပန္ၾကည့္တယ္။  ဒီျမိဳ႕ေတြမွာ အတိတ္က အေငြ႕အသက္ ေတြကို ခံစားရလို႕၊ မခမ္းနားေပမဲ့ ထည္၀ါတဲ့ ေရွးလက္ရာေလးေတြနဲ႕၊   စိတ္ကူး ေကာင္းေကာင္း ေလးေတြကို ပံုေဖၚထားတဲ့ ဗိသုကာ အေငြ႕အသက္ကေလးေတြ ေတြ႕ရလို႕၊  ျမစ္နဲ႕ေခ်ာင္းနဲ႕ ေတာင္နဲ႕ အပင္လွလွေလးေတြရိွလို႕..။  ဘယ္လိုရွင္းျပေပမဲ့ သူကေတာ့ သိပ္လက္ခံခ်င္ပံုမရ။  ရိွပါေစေလ။  အလွဆိုတာ ၾကည့္သူရဲ့အၾကိဳက္နဲ႕ဘဲ ဆိုင္သည္မဟုတ္လား။  ္

ျမိဳ႕စြန္မွာေတာ့ သူေဌးကုန္း၊ တြင္းကုန္း စသျဖင့္ အတိတ္ရဲ့ ပံုရိပ္ကိုထင္ဟပ္တဲ့ အမည္ေလးေတြနဲ႕ ရပ္ကြက္ကေလးေတြရိွပါတယ္။  တြင္းကုန္းလမ္းခြဲကေန ညာဖက္ကိုခ်ိဴးလို႕ သြားလိုတဲ့ ေက်းရြာေလးဆီ ဆက္ျပီး ဦးတည္လာၾကပါတယ္။  လမ္းမွာ ဆိုင္းအဖြဲ႕ေတြပါတဲ့ ကားနဲ႕ ဆုံခဲ့ပါေသးတယ္။ အလွဴပြဲ ေဖ်ာ္ေျဖၾကမလို႕ ထင္ပါရဲ့။ အညာေက်းလက္မွာ ဆိုင္းတို႕ အျငိမ္႕တို႕ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္။

တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ျပီး ညဖက္ အနားယူဖို႕အတြက္ ျမိဳ႕ကေလးဆီ ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။  ညစာစားျပီးေတာ့ ကိုးနာရီထိုးေနပါျပီ။  ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေနရာက  “ေလသာကုန္း” လို႕ေခၚတဲ့ ကမ္းနားက ဧည့္ရိပ္သာကေလး။ ကမ္းပါး္ေတာင္ကုန္းက  ၀င္းျခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ  ဘန္ဂလိုပံုစံ ႏွစ္ခန္းတြဲကေလးေတြ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ေဆာက္ထားတာမို႕  ႏွစ္သက္ သေဘာက်မိပါတယ္။

 အခန္းကေလးေတြကေတာ့ ဟိုတယ္လိုမ်ိဴး သိပ္မက်ယ္၀န္းေပမဲ့ ေနသာရံု အေလာေတာ္ပါ။ က်မ အႏွစ္သက္ဆံုးက မ်က္ႏွာက်က္အမိုးပါ။  ေရျပင္ညီမဟုတ္ဘဲ အမိုးနဲ႕ မ်ဥ္းျပိဳင္ကပ္ထားတာမို႕  အခန္းက ပိုျမင့္ပိုက်ယ္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။

ျမစ္ျပင္ဆီက တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလကို ခံစားရင္း သက္ေတာင့္သက္သာလဲေလ်ာင္းေနမိတာမို႕ သယ္လာတဲ့စာအုပ္ေတြကို အားနာစြာနဲ႕၊  စာဖတ္ဖို႕စိတ္ကူးကို ဖ်က္လိုက္ပါတယ္။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္ သြားျပီး တေရးႏိုးခ်ိန္မွာေတာ့ မိုးနည္းနည္းရြာျပီး  ေလခပ္ျပင္းျပင္းတိုက္ေနပါတယ္။  ေခါင္မိုးဆီက တဂ်ြတ္ဂ်ြတ္ ၾကားရတာမို႕  စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနမိပါတယ္။  တေယာက္တည္းမို႕ နည္းနည္း အားငယ္မိေပမဲ့  နာရီ၀က္ တနာရီၾကာေတာ့ ရိုးသလိုျဖစ္သြားျပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။

မနက္ခင္းႏိုးလာခ်ိန္မွာေတာ့  ရာသီဥတုက သူမဟုတ္သလို သာသာယာယာ။    ေျခာက္နာရီသာသာဘဲ ရိွေသးတာမို႕ ကိုယ္လင္သန္႕စင္ျပီး ရွဳခင္းၾကည့္ဖို႕ လမ္းေလ်ာက္ထြက္ပါတယ္။ အလွအပျမင္တိုင္း ခံုမင္ ႏွစ္သက္ တတ္သူမို႕ ေက်ာက္စရစ္ စီထားတဲ့ ေလ်ာက္လမ္းကေလးေတြ၊ ထန္းပင္စည္ နဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ထိုင္ခံုကေလးေတြကအစ ခ်စ္ေနမိပါတယ္။

ေႏြရာသီမို႕  ဧရာျမစ္ျပင္က ကမ္းနဲ႕ အလွမ္းေ၀းေနခဲ့ျပီ။  ဒါေပမဲ့ ေသာင္ေပၚက သစ္ပင္အုပ္စုေလးေတြက ခ်စ္စရာ။

၀င္းျခံထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ဘန္ဂလိုအသစ္ႏွစ္လံုး ထပ္ေဆာက္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ပန္းပင္ကေလးေတြကို ေျမအိုးကေလးေတြနဲ႕  လွလွပပ စိုက္ထားတာ ဓါတ္ပံုတဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုက္ေနမိပါတယ္။  

တေနရာမွာေတာ့ သိပ္လွတဲ့ ငု၀ါပန္းပင္ပ်ိဴကေလး။  အရြက္စိမ္းေတြ မရိွသေလာက္ေပမဲ့ သူ႕ရဲ့ ပြင့္၀ါ၀ါအခိုင္ေတြက တစက္ကေလးမွ မညိွဳးႏြမ္းဘဲ  ပူျပင္းတဲ့ ေႏြကို အံတု အလွဆင္ေနေလရဲ့။  “အင္း- ပိေတာက္က ေႏြရဲ့အလွ ဆိုရင္ ငုက ေႏြရဲ့ အားမာန္ဘဲ”  လို႕ ဘာသာ ေရရြတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။

လမ္းေလ်ာက္ရင္း ပန္းပင္ေတြကို ျပဳစုေနတဲ့ အေစာင့္ဦးေလးၾကီးနဲ႕ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့ပါတယ္။  ပိုင္ရွင္က အေနာက္တိုင္းကျပားေသြးစပ္တဲ့  အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ျမန္မာတဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊  သူက မူလက အပန္းေျဖအိမ္ ေဆာက္ဖို႕ရည္ရြယ္ခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတည္ေထာင္ထားတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္းရဲ့ ရံပံုေငြရေအာင္ တည္းခိုရိပ္သာ အသြင္ေျပာင္းခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာေလာဆယ္ ဘန္ဂလိုသံုးလံုး အခန္းေျခာက္ခန္းရိွေၾကာင္း၊ ေနာင္မွာ ဆယ္ခန္း ျဖစ္လာမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတာမို႕ ပီတိျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။  ဒီေျမကြက္ ၀ယ္ယူစဥ္ကလည္း ေရာင္းသူရဲ့ ဆိုေစ်းကို နားလည္မွဳလြဲျပီး ဆယ္ဆတိတိ ေပးေခ်မိေပမဲ့  ေရာင္းသူက ပိုေငြကို ျပန္ေပးလိုက္ေၾကာင္း၊ ဦးေလးၾကီးက ေဖာက္သည္ခ်ပါတယ္။  ေၾသာ္- ေလာကမွာ ဒီလို ရိုးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူေကာင္း သူေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေသးပါလား လို႕   အေကာင္းျမင္စိတ္ကေလး ဖ်တ္ကနဲ ၀င္လာမိပါတယ္။

လမ္းေလ်ာက္လို႕ ၀ေတာ့မွ ပန္းျခံအငယ္စားေလးထဲက ၀ါးဆက္တီကေလးေပၚမွာ အသာအယာထိုင္ျပီး  မိန္းကေလးေတြ လာခ်ေပးတဲ့ ေပါင္မုန္႕မီးကင္၊  ေထာပတ္၊ ယို၊ ပန္းသီး စတာေတြနဲ႕ မနက္စာ စားပါတယ္။   ပန္းျခံထဲမွာ လမ္းေလ်ာက္စဥ္ကတည္းက ခင္မင္ခဲ့တဲ့ ေခြးကေလးေတြ သံုးေလးေကာင္က အနားမွာ အျမီးတႏွံ႕ႏွံ႕နဲ႕ လာေတာင္းေနတာမို႕ လူအလစ္မွာ ေပါင္မုန္တခ်ိဴ႕ မ်ွေက်ြးရင္း  မိသားစုေတြနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္တေခါက္ေတာ့ လာဦးမွဘဲ - လို႕ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

အဲဒီတေခါက္က လုပ္လဲျပီးေျမာက္၊  ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အနားရခဲ့တာမို႕ လန္းဆန္းတက္ၾကြစြာ ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း ၾကံဳရင္ သြား အပန္းေျဖလိုက္ဦးေနာ္....... ။ မဂၤလာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ပါ  လို႕ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္။  ပိေတာက္ေမႊးေမႊးေလးလဲ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္.....   :D

မိုးစက္ပြင့္

ူ