Minimalist ျဖစ္ခ်င္တယ္

ရုပ္၀တၱဳေတြ အလ်ံပယ္ေပါမ်ားေနတဲ့ ဒီေန႕ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ဆရာၾကီးေကြးရဲ့ ဖြတ္ကလိဒဂၤါးသာ အရွာခက္ေပမဲ့ လူ႕အသံုးအေဆာင္ ေတြကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္က ဒီေရလိွဳင္းလံုးၾကီးေတြအလား ။  မီနီ မားကက္ထဲ တပါတ္ေလာက္ေလ်ွာက္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕  ပစၥည္းအဖံုဖံုက အေရာင္စံု အေသြးစံု ဒီဇိုင္းစံုနဲ႕  ျမင္သူတကာကို လိုခ်င္စိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လာေအာင္ မ်က္စပစ္ ဆြဲေဆာင္ ေနၾကပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ေတြ႕ရပါဦမယ္။ သြားရည္ယိုစရာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္ေတြ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က လူတိုင္းကိုေတာ့ မဖမ္းစားႏိုင္ၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ေတာ့  Minimalist ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဴးေတြကိုပါ။

 photo here

Minimalist ဆိုတာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္သူ၊ မရိွမျဖစ္အရာေတြကိုပဲ ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြ လို႕ အဓိပၼါယ္ ဖြင့္ရမယ္ ထင္ပါရဲ့ ။ ' I am a minimalist'  လို႕ေၾကျငာလာတဲ့  မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ့အခန္းကို ျမင္ဘူးပါတယ္။ တကယ့္ မရိွမျဖစ္အသံုးအေဆာင္ကလြဲလို႕  ဘာမွအပိုဆာဒါး ရိွမေနတဲ့ အခန္းရွင္းရွင္း ကေလးပါဘဲ။ အက်ီၤအ၀တ္အစားကိုလည္း ျမင္ေနက် ရွပ္အကြက္နဲ႕ တီရွပ္ နဲ႕ ပါတ္၀န္းက်င္ကလူေတြ အလြတ္ရေအာင္ ၀တ္တတ္ပါတယ္။

ခရီးသြားရင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလး၀တ္၊ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးလြယ္ျပီး သြားေနတဲ့ ေယာက်္ားေလး၊ မိန္းမေလးေတြကို ေတြ႕တိုင္းသိပ္သေဘာက်တာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဟာ ပစၥည္းအမ်ားၾကီး၊ ခဏခဏ ၀ယ္ေလ့မရိွဘူး။ သူ၀ယ္ရင္လည္း ေရရွည္ခံတဲ့ အေကာင္းစားေလးေလးေတြဘဲ၀ယ္တယ္။  သူ႕ကိုျမင္ရတာ သိတ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆိုရင္လည္း သူ႕ရဲ့ အိမ္ေရွ႕ခန္း အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ ဆိုဖာခံုေလးတစံုနဲ႕  ကြယ္လြန္ျပီးတဲ့ သူ႕အေဖအမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေလးရယ္ ၊ သူတို႕ မိသားစုပံုေလးရယ္၊ သူတီးေနက် ေအာ္ဂင္ခံုေလးတခုရယ္ဘဲ ခ်ထားတာ သိပ္မ်က္ေစ့ေအးတာဘဲ။

VOA အသံလႊင့္အစီအစဥ္တခုမွာ အ၀တ္အစားေျခာက္စံုနဲ႕ အခ်ိန္ကာလတခုအထိ စမ္းသပ္ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အမ်ိဴးသမီးေတြရဲ့ ပေရာဂ်က္တခု အေၾကာင္း ၾကားလိုက္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြရဲ့ ေတြ႕ရိွခ်က္ကေတာ့ အဲဒီလိုေနထိုင္တဲ့အတြက္ စိတ္ညစ္ရ၊ ေခါင္းရွဳပ္ရတာေတြ အရမ္းသက္သာျပီး အခ်ိန္ေတြလည္း ပိုထြက္လာပါတယ္ တဲ့။ အဲဒါက ေတာ္ေတာ္ မွန္ပါလိမ့္မယ္။ (ဒါေပမဲ့ ပေရာဂ်က္ ျပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႕အထဲက ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အဲဒီလိုမ်ိဴး lifestyle နဲ႕ ဆက္ျပီး ေနေနၾက ေသးသလဲဆိုတာေတာ့ စပ္စပ္စုစု သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းတခုပါ)

 Minimalism ဟာ ဂီတ၊ ကဗ်ာ၊ စာေပ၊ ပန္းခ်ီ စသျဖင့္ အႏုပညာရပ္၀န္း မွာလည္း ရိွပါတယ္။ တိုတိုကေလးနဲ႕ အေတြးပြားေစတဲ့ ဂ်ပန္ဟိုကၠဴ ကဗ်ာကေလးေတြကလည္း  minimalism ရဲ့ အလွတပါးပါဘဲ။ ရိုးရွင္းတဲ့ ဗိသုကာဒီဇိုင္းေတြကို ဖန္တီးခဲ့တဲ့ Ludwig Mies van der Rohe ကလည္း “ Less is more ” လို႕  ဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။

photo here

************************

က်မလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တဆိတ္ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။

က်မဟာ Minimalist ေတြကို ႏွစ္သက္အားက်ပင္က်ေပမဲ့လည္း လက္ေတြ႕မက်င့္သံုးႏိုင္တာကို  ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး က်မရဲ့ဘ၀မွာ မလိုအပ္တာေတြ သိပ္မ်ားေနပါလား ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အဓိက ႏိွပ္စက္ေနတာကေတာ့ “အသစ္အဆန္းကေလးမ်ားကို ႏွစ္သက္ ခံုမင္တဲ့ စိတ္” ပါဘဲ။  ေစ်းသြားလို႕ တခုခုကို မ်က္ေစ့က်လိုက္ရင္ ( ခဏခဏလည္း မ်က္ေစ့က်မိပါတယ္) “ဟယ္- ခ်စ္စရာေလး” ဆိုျပီး ေကာက္ကိုင္ မိတာပါဘဲ။  အဲဒါဆိုရင္ ၅၀ ရာႏွဳန္း နီးစပ္ေနျပီလို႕ ေျပာရေတာ့မွာပါပဲ။ လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ျခေသၤ့ေလးေတြ ဆင္ကေလးေတြ လွဳပ္လာသလိုဘဲ။ ေစ်းကလည္း သင့္ေတာ္တယ္ ကိုယ္လည္း တတ္ႏို္င္တယ္လို႕ ထင္လို႕ကေတာ့ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ဟုတ္မဟုတ္ မစဥ္းစား မိေတာ့ဘဲ ၀ယ္မိခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မ ပုဂၢိဳလ္က “မင္းႏွယ္ ခ်စ္ပဲခ်စ္ႏိုင္လြန္းတယ္” လို႕  မွတ္ခ်က္ ခ်တာပါဘဲ (မွတ္ခ်က္- ပစၥည္းမ်ားကိုသာ ခဏခဏခ်စ္္မိပါသည္) ။ သူနဲ႕ေစ်းသြားရင္ က်မကို ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္ဖို႕ သူက အျမဲ ေလာေဆာ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ပစၥည္းတခုခုကို မ“ခ်စ္” ေတာ့မွာေလ။ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းတခုကို “ေမ်ာက္” တေကာင္နဲ႕ တင္စားရမယ္ဆိုရင္ က်မဟာ ေမ်ာက္ခ်စ္တတ္သူ၊ ေမ်ာက္စုသူ မို႕  ေမ်ာက္ေတြနဲ႕ အျမဲ လံုးေထြး ယွက္တင္ ေနရပါေတာ့တယ္။

က်မအၾကိဳက္ဆံုး အ၀ယ္မိဆံုးက ဖိနပ္နဲ႕ ရင္ထိုးေတြပါ။ ေစ်းၾကီးၾကီး သံုးေလးငါးေသာင္းတန္ေတာ့ မဟုတ္ပါေပ။  မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျခႏိုင္လက္ႏိုင္ တေသာင္း ၀န္းက်င္ ေလာက္ပဲ ၀ယ္ေလ့ ရိွတာပါ။  (က်မဟာ တခ်ိန္က ဖိနပ္အရံေပါင္း ၃၀၀၀ေက်ာ္ပိုင္တဲ့ အီမယ္လ္ဒါ မားကို႕စ္ ကို ရံွဳ႕ခ်ခဲ့ဖူးေပမဲ့ မႏွစ္ကေတာ့ ခရီးၾကံဳလို႕  ၂၉၉ဘတ္တန္ ေဒါက္ဖိနပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ယ္ခဲ့ပါေသးတယ္)။ အိမ္မွာ ရွဳပ္ပြေနရင္လည္း မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ အိမ္ကို ရွင္းလင္းရင္း က်မ မၾကာမၾကာ ေမာပန္း ႏြမ္းနယ္ ေနတတ္ပါတယ္။ ပိုရွင္းသြားေအာင္ ပစၥည္းသိမ္းဖို႕ စင္ကေလး၊ ဘီရိုကေလး ၊ သားေရအိတ္ကေလး၊ ၀ယ္လို္က္ျပန္ေတာ့ ခဏတာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သြားတာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ အိမ္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ “ေမ်ာက္” တေကာင္ပိုသြားခဲ့ျပန္ပါျပီ။

က်မ ခရီးသြားတိုင္း ေဒသထြက္ လက္မွဳပစၥည္းေတြ သိပ္၀ယ္ခ်င္တယ္။  ႏွီးဦးထုပ္ကေလး၊ ျခင္းကေလး၊ ဖာကေလးပါမက်န္ အမွတ္တရ ျဖစ္ခ်င္တာေရာ၊ မျမင္ဖူးတာေရာ၊ ပါပါတယ္။ အေမက ပိုပိုသာသာေလး ေျပာပါတယ္။ ”အိမ္ကသမိုင္း  ျပတိုက္ျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီပစၥည္း ေတြသာ စုေပါင္းလိုက္ရင္ ေရႊတံုးၾကီးၾကီး တတံုးေလာက္ ရေနျပီ” တဲ့။  စိတ္ထဲက ေတာ့ “အေမေျပာတဲ့ အဲဒီ ေရႊတံုးၾကီးက အခုပစၥည္းေလးေတြလို အၾကိမ္ၾကိမ္  စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ မေပးႏိုင္ပါဘူး အေမရဲ့၊ သမီးမွာ ေရႊမရိွလို႕ ၀မ္းမနည္းေပါင္” လို႕။ အျပင္မွာေတာ့ အေမ့ကို အဲဒီလို ဘယ္ေျပာရဲပါ့မလဲ။ 

က်မ ခရီးထြက္တိုင္း မရိွမျဖစ္လို႕ (ကိုယ္ဘာသာ ထင္တဲ့) ပစၥည္းေတြ တနင့္တပိုး နဲ႕။  ေလ်ွာ့ခဲ့ခ်န္ခဲ့ရင္ လိုအပ္တာ အဆင္မေျပတာ တခုခု ၾကံဳရမယ္လို႕ ကိုယ့္ဖာသာ ထင္ေနတတ္တယ္။ ဘယ္သူ႕အတြက္ လက္ေဆာင္၊ စားစရာ စသျဖင့္ ရည္ရြယ္ျပီး သယ္ရပိုးရတာလည္း အပိုေဆာင္းဒုကၡတခု ျဖစ္ေနပါေပါ့။  ဘယ္သူကမွ ေတာင္းဆို တာလည္းမဟုတ္။ အေဖအေမဆီ ဖုန္းဆက္ေလတိုင္း “အျပန္က်ရင္ ဘာမွာဦးမလဲ၊ ဘာယူခဲ့ရမလဲ” ဆိုတာက အက်င့္ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ “ရပါတယ္” ဆိုတာက ၾကားေနက် တံု႕ျပန္စကား။ တဖက္က မေတာင္းဆို သည့္တိုင္ “ဒါေလးေတာ့ ေကာင္းမွာဘဲ” ဆိုျပီး ကုန္ေတြကို အသြားအျပန္သယ္လို႕ ”ကုန္သယ္ၾကီးမ်ား အသင္း” ဖြဲ႕ရင္ ရာထူးတေနရာေလာက္ ရမွာေသခ်ာပါတယ္။ အေ၀းေျပးကားဂိတ္မွာ အိတ္ၾကီးၾကီး အထုပ္ၾကီးၾကီးကို မႏိုင္မနင္းဆြဲျပီး ပုရြက္ဆိတ္တေကာင္ ထမင္းလံုးခ်ီသလို လမ္းေလ်ွာက္ေနတဲ့ လူေကာင္ခပ္ေသးေသး အသက္လတ္ပိုင္း အမ်ိဴးသမီး တေယာက္ေယာက္ကို ေတြ႕ရင္ က်မ မိုးစက္ပြင့္လို႕ ခန္႕မွန္း လိုက္ပါေနာ္။ ၅၀% ေတာ့ မွန္ႏိုင္တယ္။

အိမ္ရွင္းတိုင္း “အမိွဳက္ေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ ေနာက္မ၀ယ္ေတာ့ဘူး” လို႕ က်မ ေရရြတ္ျမဲ။

ဒါေတာင္ စိတ္ထဲမွာ လိုခ်င္ေနတဲ့ အရာေတြ မကုန္ႏိုင္ေသး......

ေကာ္ေဇာ လွလွေလး တခု ......

အ၀တ္ေလ်ွာ္စက္ေလးတလံုး....

ပန္းသီးတံဆိပ္ အျဖဴေရာင္လက္ပ္ေတာ့ေလးတလံုး....

ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ကင္မရာေလးတလံုး.....

အိုင္ဖုန္းကေလးတလံုး........

စသျဖင့္ စသျဖင့္.... မ်ားစြာ။ 

က်မဟာ consumerism ရဲ့ သားေကာင္တေကာင္ျဖစ္ေနဆဲ။

ပါတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့၊ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ မလိုအပ္ဘဲ ျဖဳန္းတီးတာကို မၾကိဳက္တဲ့ စိတ္အခံရိွေပမဲ့ shopaholic ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကေတာ့ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ စြဲလမ္းမွဳ တခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားေနဆဲပါဘဲ။ ေဆးလိပ္ အၾကိမ္ ၂၀၀ေက်ာ္ ျဖတ္တဲ့လူလိုဘဲ အခုထိေတာ့ ေအာင္ျမင္မွဳမရေသးပါဘူး။ အခုလည္း ”၂၀၁၁ မွာ Minimalist  ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ့အံ့ ”ဟု ေၾကြးေၾကာ္ျပီး သကာလ.... ေကာင္းေသးေသာ ပစၥည္းအခ်ိဴ႕ကို ကိုယ့္ထက္လိုအပ္သူမ်ားကို ေပးလွဴျခင္း၊ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းေတာ့ရင္ စြန္႕ပစ္ျခင္း၊ စသည္တို႕ကို အၾကိမ္အနည္းငယ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားသလိုလည္း ခံစားရပါတယ္။ အသစ္မ၀ယ္ ျဖစ္ေအာင္လည္း ဇန္န၀ါရီတလလံုး ၾကိတ္မွိတ္ ေအာင့္အည္း မ်ိဴသိပ္ ထားပါတယ္။  ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵရိွရင္ ေအာင္ျမင္ရမွာဘဲေပါ့။

တကယ္ပါ၊ က်မ Minimalist ျဖစ္ခ်င္တယ္။

မိုးစက္ပြင့္