တကၠစီသမားမ်ားႏွင့္ စကားစျမည္

" ျမိဳ႕ထဲလမ္းမေပၚ  xxx ကားေရာင္စံုမ်ားစြာ xxxx တစီးမွကိုယ္ပိုင္မပါ xxxxx" ဆိုတဲ့ ကိုေဇာ္၀င္းရိွန္ရဲ့ “ပိုင္ရွင္“ သီခ်င္းခ်ိဴခ်ိဴေလး တပိုင္းတစ လိုပါဘဲ။  က်မမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရိွပါ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္မပ်က္ပါဘူး။  ကိုယ္ပိုင္ကားမရိွျခင္းရဲ့ အားသာခ်က္ ေတြထဲက  ဒရိုင္ဘာအတြက္ေခါင္းေျခာက္စရာမလိုျခင္း၊ ကားပါကင္ ရွာစရာမလိုျခင္း၊ သူမ်ား ကား ကိုယ့္ကားကို လာတိုက္မွာ ပူမေနရျခင္း၊ ဓါတ္ဆီတန္းစီရလို႕ အိပ္ေရးပ်က္ျခင္း ေတြအျပင္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ ေလ်ာ့တယ္လို႕ ယူဆပါတယ္ ။  (မစားရတဲ့ စပ်စ္သီးခ်ဥ္သလိုေပါ့)။  က်မ ေျပာေလ့ ရိွတာက “အို- ကားမရိွေတာ့ ပိုေတာင္ေကာင္းေသး၊ လမ္းမေပၚ တက္လိုက္တာနဲ႕ တကၠစီ အ၀ါေရာင္ အတံုးေလးေတြ တင္ထားတဲ့ကားဆို ကိုယ့္ကားခ်ည္းဘဲ၊ စီးခ်င္တဲ့အခ်ိန္ လက္တားစီးလို႕ရတယ္“  ဆိုတာမ်ိဴးေပါ့။ တကယ္ပါ။ တကၠစီစီးရတာကို က်မ ႏွစ္သက္ပါသည္။

တကၠစီ စီးရတာမ်ား ဘာၾကိဳက္တာတုန္းလို႕ ႏွာေခါင္းရံွဳ႕မယ္ဆိုရင္ က်မမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရိွပါတယ္။  က်မက တပါတ္မွာ ၇ရက္နီးနီးေလာက္ ရံုးတက္ျဖစ္ေနတာမို႕ တခါတရံ ျပင္ပေလာကၾကီးနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသလိုျဖစ္ေနေတာ့ တကၠစီစီးရင္းနဲ႕ လူေတြရဲ့အေၾကာင္း လူေတြရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို  အင္တာဗ်ဴးေလ့ရိွပါတယ္။  နာရီ၀က္ တနာရီေလာက္ ကိုယ္မသိဘူး မျမင္ဘူးတဲ့ လူတေယာက္ရဲ့ အတြင္း အစၹ်တၱကို ေလ့လာတီးေခါက္ခြင့္ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဴးက က်မအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္လို႕ေနသည္။

က်မ တကၠစီစီးရင္ တတ္ႏိုင္သမ်ွ ေနာက္ခန္းကဘဲ စီးေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါကလည္း သူငယ္ခ်င္းေလး တေယာက္ရဲ့ အၾကံေပးခ်က္အရ ပိုျပီး လံုျခံဳတယ္လို႕ ၾကားဖူးလို႕ပါ။  ကိုယ္က ေနာက္ကလူဆိုေတာ့  သူတခုခု လွဳပ္ရွားရင္ ကိုယ္ကအသာစီးက ရိွေနမယ္တဲ့။  မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ ကိုယ္စီးတဲ့ တကၠစီနံပါတ္ကို အျမဲေရးမွတ္ထားဖို႕ တေယာက္က အၾကံေပးဖူးပါတယ္။  ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့အၾကံေပမဲ့ စာအုပ္ေတြ ေဘာပင္ေတြ ထုတ္ရမွာပ်င္းတာနဲ႕ မ်ားအားျဖင့္ အားျဖင့္ မလိုက္နာမိပါ။ ဖုန္းေတြထဲမွာ အဲလိုမွတ္လို႕ရတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲရိွရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ျပည္ပက တခ်ိဳ႕ဟိုတယ္ bellboy မ်ားကေတာ့ ေလဆိပ္ဆင္းတဲ့အခါ ကိုယ္စီးသြားတဲ့ တကၠစီနံပါတ္ကို ေရးမွတ္ျပီး ခရီးသည္ လက္ထဲထည့္ေပးျခင္းျဖင့္ ၀န္ေဆာင္မွဳ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ 

တေလာက ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ကားထဲကတီဗြီအေသးစားေလးမွာ မေတာ္တေရာ္ ႏိုင္ငံျခားကားေတြ ဖြင့္ၾကည့္ျပီး ခရီးသည္မိန္းကေလးကို ညစ္ညမ္းတဲ့ စကားေျပာတဲ့ တကၠစီသမားေတြအေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရသည္။  အင္း တကၠစီ အစီးေရ သိန္းေက်ာ္ ေနတာမို႕ ဒီလုိ စုန္းျပဳးေတြ၊ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဴးေတြ ရိွမွာပါဘဲ။  တကၠစီသမားက ခရီးသည္ကို အႏၱရာယ္ျပဳတာ၊ ခရီးသည္က တကၠစီသမားကို အႏၱရာယ္ျပဳတာ စတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဴး ဆန္ဆန္ေတြလည္း ၾကားဖူးပါရဲ့။ ဒါေပမဲ့ က်မ ၾကံဳဖူးသေလာက္ကို အေျခခံေျပာရရင္ ရန္ကုန္က တကၠစီဒရိုင္ဘာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပညာတတ္သူ၊ ရည္မြန္သူ၊ ဗဟုသုတၾကြယ္သူ၊ ဘ၀နာသူ စသျဖင့္ ေရခံေျမခံေကာင္းသူေတြ ျဖစ္ေနတတ္ ပါတယ္။

တကၠစီကားစီးတဲ့အခါ အဓိကကေတာ့  common sense ကိုပဲ သံုးပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ျပီး ငါးမိနစ္အတြင္းမွာ၊ စကားႏွစ္ခြန္းသံုးခြန္း ေျပာအျပီးမွာ သူ႕စိတ္ဓါတ္  ၈၀%ေလာက္ကို ခန္႕မွန္းလို႕ရေနပါျပီ။ သူဟာ စိတ္တိုျပီး အလ်င္စလို ေမာင္းတတ္သူလား၊ သတိရိွျပီး ေအးေဆးတည္ျငိမ္သူလား၊ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို တရစပ္ စကားေျပာေတာ့မဲ့ သူလား၊  မထံုတက္ေတး လူစားမ်ိဴးလား ဆိုတာကိုပါ။  ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္ဆန္ စပ္စုတတ္ေတြ ဆိုလာရင္ေတာ့ စကားနည္းႏိုင္သမ််ွနည္းေအာင္ေျပာျပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ေနရတဲ့ အခါမ်ိဴးေတြလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။  ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္မိ်ဴးရိွသူ၊ ေဖၚေရြျပီး ဗဟုသုတရိွသူလို႕ ထင္ရင္ေတာ့ စကား ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာပါတယ္။ ဒီရက္ထဲမွာ မိုးရြာေသးလား (နယ္ကျပန္ လာတဲ့အခါ)၊ ဓါတ္ဆီေစ်း ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီလဲ ၊ ကားေမာင္းရတာ အဆင္ေျပရဲ့လား   စသျဖင့္  ေျပာရင္းနဲ႕ လူမွဳေရး၊ စီးပြားေရး၊ တိုင္းေရးျပည္ေရးမွသည္ ေဘာလံုး အားကစားေတြအထိ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ တခါတေလလဲ သူတို႕ကစျပီး မီးပိြဳင့္အေၾကာင္း၊ လူကူးမ်ဥ္းၾကားအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႕ အေၾကာင္းအရာ တဆံုးတစ က်ယ္ျပန္႕သြားတတ္ပါတယ္။  ခုမွေတြ႕တဲ့သူတေယာက္ကို ေျပာသမ်ွ အစစ မ်က္ေစ့မွိတ္ ယံုလို႕ေတာ့ မရဘူးေပါ့။  စကားေတြထဲမွာ မွားတာလဲပါမယ္၊ ၾကြားတာလဲပါမယ္၊ မွန္တာလဲပါမယ္၊ ဖန္တာလဲပါမယ္၊ တကယ့္ ဗဟုသုတ ျမင္ကြင္းက်ယ္ပါဘဲ။

မွတ္မိတာေလးတခ်ဴိ႕ ျပန္ေျပာျပပါဦးမယ္။
(၁)  အသက္ေျခာက္ဆယ္ခန္႕ ဦးေလးၾကီး။ ညိဳညိဳ၀၀ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း။  အမည္မသိ (ေမးေလ့လည္းမရိွ)။ ေျပာရင္းနဲ႕သိလာတာက သူက မာေဒးကားလက္ေရြးစင္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္က အင္ဒိုနီးရွားကို သြားကစားခဲ့သူတဲ့။  ျပိဳင္ပြဲကအျပန္ အဖြြဲတဖြဲ႕က(က်မ မမွတ္မိ) ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေရႊႏွစ္က်ပ္သား တစ္တံုးစီ ဂုဏ္ျပဳဆုခ်ခံရေတာ့ ေပ်ာ္မဆံုး ပါတဲ့။ အဲဒါကို အဖြဲ႕ဦးေဆာင္သူ တာ၀န္ရိွသူက အသင္းႏွင့္ဆိုင္သည္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္သည္ဆိုျပီး သိမ္းသြားလိုက္ေတာ့ ဆို႕နင့္ေၾကကြဲ ခဲ့ရတာကို ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္။ အူမ မေတာင့္တဲ့အတြက္ ခ်စ္ေသာအားကစားကို ဆက္ျပီး မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ပါ။  အခုေတာ့ တကၠစီေမာင္းျပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနခဲ့ပါတယ္ တဲ့။
(၂) အသက္ေလးဆယ့္ငါး ၀န္းက်င္ တကၠစီဆရာ။  ေပ်ာ္တတ္ပံုရတယ္။ သူ႕မိသားစု အေၾကာင္းေျပာျပတယ္။  သမီးကေလးက ဆယ္တန္း။  အိမ္မွာ သားသမီးလိုေမြးထားတဲ့  ေၾကာင္ကေလး တေကာင္ ရိွပါသတဲ့။ ေၾကာင္ကေလးနဲ႕ သူတို႕မိသားစုၾကားက သံေယာဇဥ္ေတြအေၾကာင္း နားေထာင္ရျပန္တယ္။ ဆြတ္ပ့်ံဖြယ္ ဇာတ္လမ္းကေလး တပုဒ္ပါဘဲ။
(၃)  အသက္ အစိတ္ခန္႕လူငယ္ကေလး။ အိ္မ္က ဇနီးသည္က လမ္းေဘးအသုပ္စားျပီး အူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါနဲ႕ အေရးေပၚ ပုဂၢလိက ေဆးခန္းတင္လိုက္ရသတဲ့။  ၾကီးမားလွတဲ့ ကုန္က်စရိတ္နဲ႕ ညံ့ဖ်င္းလွတဲ့ ၀န္ေဆာင္မွဳအေၾကာင္း ေလ့လာခဲ့ရျပန္သည္။
(၄)   လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က တနသၤာရီေဒသက ဆီအုန္းစိုက္ခင္းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ရင္း အၾကီးအက်ယ္ဖ်ားရာကေန ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ ျပန္လာခဲ့တဲ့ လူတစ္ဦး။ ခုေတာ့ တကၠစီေမာင္းေနတယ္။  က်မ္းမာေရးဆရာမက ေရာဂါအမည္တပ္မွားျပီး ေဆးမွားထိုးလို႕ ေသလုေျမာပါးခံလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပတယ္။  ဦးေႏွာက္ေတာင္ နည္းနည္း ထိသြားပါသတဲ့။ “တခါတခါ ကို္ယ္ေမာင္းမဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ျဗဳန္းကနဲ စဥ္းစားလို႕ မရဘူး ၊ ေမ့ေမ့ေနတာ“ လို႕ ေျပာျပတယ္။  “အခုေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလာပါျပီ”  လမ္းေပ်ာက္မွာ စိတ္ပူေနတဲ့ က်မကို အားေပးခဲ့တယ္။

ဇာတ္လမ္းေတြအစံုစံု၊ လူေတြ အစံုစံု။  ေပ်ာ္စရာ၊ ေမာစရာ၊ လြမ္းစရာေတြမွ စံုလို႕။ ၀တၱဳေရးသူ သူငယ္ခ်င္းသာ ရိွခဲ့ရင္ တေနကုန္ တကၠစီစီးျပီး ကုန္ၾကမ္းရွာဖို႕ အၾကံေပးမိလိမ့္မယ္။

 ျပည္ပ တကၠစီဆရာတိုင္း က်မကို တသံတည္း ေမးေလ့ရိွတာက “ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ” တဲ့။  တခ်ိဴ႕က်ေတာ့ သူတို႕ဖာသာ ခန္႕မွန္းလိုက္တယ္။ အင္ဒိုနီးရွားကလား၊ ဖိလစ္ပိုင္ကလား၊ ထိုင္၀မ္ကလား တဲ့ ( ႏွာေခါင္းျပားလို႕ ထင္ပါရဲ့ အိႏၵိယကလားလို႕ေတာ့ တခါမွ အေမးမခံရဖူးဘူး :D  က်မက “ျမန္မာ” လို႕ အျမဲေျဖမိတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံကလူေတြက လြဲလို႕  မသိတဲ့သူ မ်ားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕  အိႏၵိယနဲ႕ တရုတ္ၾကားက လို႕ ေျပာတဲ့အခါေျပာ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းပါလို႕ ဆိုတဲ့အခါဆို၊ အဲဒီေတာ့မွ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ေခါင္းျငိမ္႕ၾကေလရဲ့။ တခ်ိဴ႕ကေတာ့ ေခါင္းမာမာနဲ႕  “You Philippine” “You Philippine” လို႕ ဆက္ေျပာေနလို႕ ေဒါသ ထြက္မိပါရဲ့။ အထူးသျဖင့္ စကၤာပူမွာ တကၠစီဆရာက Philipino လားလို႕ ေမးလိုက္တိုင္း တီေကာင္ဆားနဲ႕တို႕သလို တြန္႕ကနဲ ျဖစ္သြားျပီး ျမန္ျမန္ ေျဖရွင္းခ်က္ထုတ္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ သိတယ္ဟုတ္။

 က်မကေတာ့ (တေန႕ ကိုယ္ပိုင္ကား ရိွလာမယ္ ဆိုရင္ေတာင္) တကၠစီေလးေတြကို ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို စီးရင္း  Snapshot Interview ေလးေတြ ႏွစ္သက္စြာ ဆက္လုပ္မိေနဦးမွာပါ။

သူငယ္ခ်င္းတို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

မိုးစက္ပြင့္