ေရနံသာခင္ခင္ၾကီး သို႕မဟုတ္ ဆြတ္ပ်ံ႕ေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္

ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕ကေလးမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးကို ေမးတင္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ခံလူေတြကေတာ့ “ေရနံသာ ခင္ခင္ၾကီး” အိမ္လို႕ေခၚၾကတဲ့ အိမ္အၾကီးၾကီး တလံုးရိွပါတယ္။  အိမ္က စေနနံဘုရားနဲ႕ လမ္းသြယ္သြယ္ ကေလးတခုပဲျခားပါတယ္။ တရက္မွာ အဲဒီအိမ္ၾကီးကို က်မ ၾကားဖူးနား၀နဲ႕ စပ္စပ္စုစု အလည္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ စေနနံဘုရားအေျခမွာထိုင္ေနတဲ့  အဖိုးအိုကို “ေရနံ႕သာ ခင္ခင္ၾကီး အိမ္ၾကည့္ခ်င္လို႕  အဘ  ဆိုေတာ့ အိမ္ၾကီးဆီကို လမ္းညႊန္ျပေပးပါတယ္။

အိမ္ရဲ့ ျခံစည္းရိုးေတြက လံုး၀နီးပါး ျပိဳပ်က္ေနပါတယ္။ တခ်ိန္တခါက အကာအရံျဖစ္ခဲ့ပံုရတဲ့ အုတ္ရိုးထူထူေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။  ျမစ္ကမ္းနားမွာမို႕ ေရတိုက္စားမွဳကို အုတ္ရိုးေတြနဲ႕ ကာကြယ္ ထားခဲ့ပံုပါဘဲ။  အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ျမတ္ေလးပန္းရံုကေလးကို ခပ္ပါးပါးေတြ႕ရတယ္။  အိမ္ကို ေဘးကေန လွည့္ပတ္ၾကည့္ေတာ့ အႏုစိတ္လက္ရာ အလွအပေတြကို ေတြ႕ရပါေသးတယ္။  တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သိပ္ကို လွပခံ့ညားခဲ့မွာပါ။

အိမ္ထဲကို အသံျပဳၾကည့္ေတာ့ အသက္ ၄၅ေလာက္ ခပ္ပိန္ပိန္အမ်ိဴးသားတေယာက္ ထြက္လာပါတယ္။  ေက်ာင္းဆရာတဲ့ ။ ဒီအိမ္ၾကီးရဲ့ အမ်ိဴးေတာ္စပ္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ အိမ္ၾကီးက ႏွစ္၁၀၀ ေက်ာ္ျပီမို႕ တခ်ိဴ႕ေနရာေတြ ဘိလပ္ေျမနဲ႕ မံျပီးျပင္ထားရတယ္ လို႕လည္း ေျပာျပပါတယ္။  “အိမ္အျပင္ကိုေတာ့ ၾကည့္ပါ၊ အိမ္ထဲကေတာ့ ရွဳပ္ပြေနတာမို႕ မၾကည့္ပါနဲ႕”လို႕ ေျပာပါတယ္။ စိတ္ရင္းအတိုင္းေျပာတာ သိသာတာမို႕ က်မတို႕လည္း အတင္းမေတာင္းဆိုပါ။  မသိမသာေလးခိုးၾကည့္ေတာ့လည္း သူေျပာသလိုဘဲ အေဟာင္းအျမင္းးေတြနဲ႕  ရွဳပ္ပြေနတာပဲ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။  အဲဒီလို အိမ္အို အိမ္ေဟာင္း လွလွၾကီးေတြျမင္တိုင္း ၀မ္းသာသလိုလို၊ ၀မ္းနည္းသလိုလို၊ ပ်က္စီးသြားမွာ စိုးရိမ္သလိုလို အျမဲခံစားမိပါတယ္။  အားနာတာေရာ အခ်ိန္နည္းေနတာေၾကာင့္ေရာ က်မတို႕ ဒီထက္ပိုျပီး မစပ္စုခဲ့မိၾကပါဘူး။ ၀တၱဳကို မဖတ္ရေသးတာလည္း ပါပါတယ္။

စာေရးဆရာ ေမာင္သိန္းဆိုင္ရဲ့  “ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီး” ၀တၱဳက စာေပေလာကမွာ လူသိမ်ားလွလို စာေရးသူ အသက္သံုးဆယ္အရြယ္မွာ ေရးခဲ့တဲ့  သူ႕ရဲ့ စာေရးသက္တေလ်ွာက္မွာ အေကာင္းဆံုးလက္ရာ လို႕ ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။  အိမ္ၾကီးကိုေရာက္ျပီး ႏွစ္လေလာက္ၾကာေတာ့မွ စာအုပ္စုတဲ့ ညီမေလးတေယာက္ဆီက က်မရွာေနတဲ့ “ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီး” ၀တၱဳကို ဖတ္ရေတာ့တာပါ။  ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲ က်သလိုပါဘဲ။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္ေႏွာင္းပိုင္း၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလကို ေနာက္ခံျပဳေရးဖြဲ႕ထားတဲ့  ေရနံတြင္းရိုး တြင္းစားသူေဌးမိသားစုႏွစ္စုရဲ့ အခ်စ္နဲ႕ရန္ျငိဳး ျမင္ကြင္းက်ယ္ ၀တၱဳရွည္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။  လက္ကမခ်ခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မွဳရိွပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း အက်ဥ္းခ်ဴပ္ကေလးကို ဒီေနရာကေန မ်ွေ၀ခ်င္မိပါတယ္။

၀တၱဳထဲမွာ ေရန႕ံသာ ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕အမည္ျဖစ္ေပၚလာပံုကိုလည္း ဇာတ္လမ္းအစမွာ မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ ေရွးဘုရင္ေခတ္က ေရနံကို စတင္ေတြ႕ရိွခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ့ အနံ႕ကသင္းပ်ံ႕တဲ့အတြက္  ေတြ႕တဲ့အရပ္ကို “ေရနံ႕သာ”လို႕ ေခၚခဲ့ပါတဲ့။ ေနာင္အခါမွာ ဘုရင္မင္းက ဧရာ၀တီျမစ္ဆိပ္မွာ ေရခ်ိဴးဆင္းတဲ့ မိဘုရား ခုႏွစ္ေဖၚကို အခ်ိန္မီျပန္မေရာက္လို႕ အမ်က္ရွျပီး ကြပ္မ်က္တဲ့အခါ ေျမေအာင္သယံဇာတျဖစ္တဲ့ ေရနံဟာလည္း အေမႊးနံ႕ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္လို႕ နံလာတဲ့အတြက္ “ေရနံ”အမည္တြင္လာရသလို   ျမိဳ႕ရဲ့အမည္ကလည္း “ေရနံေခ်ာင္း” ျဖစ္လာရပါသတဲ့။

အဲဒီ ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕က ဦးေကာင္းမိုး နဲ႕ ဦးေအာင္ခန္႕ဆိုတဲ့ ေရနံတြင္းသူေဌး ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အမုန္းအားျပိဳင္မွဳကေန  ဦးေကာင္းမိုးရဲ့သား “ေမာင္ေမာင္ဦး” နဲ႕  ဦးေအာင္ခန္႕ရဲ့သမီး  “ခင္ခင္ၾကီး” တို႕ရဲ့ အခ်စ္လြန္ဆြဲမွဳကို စာေရးဆရာက ကေလာင္စြမ္းနဲ႕ သရုပ္ေဖၚထားပါတယ္။ မ်ိဴးနဲ႕ရိုးနဲ႕ ေရနံတြင္းပိုင္တဲ့ “တြင္းရိုး” ဦးေကာင္းမိုးက  သူနဲ႕ အခ်စ္လုဖက္ျဖစ္တဲ့ “ေတာင္ပံနီတြင္းစား” ဦးေအာင္ခန္႕ကို အမုန္းၾကီးမုန္းပါတယ္။  ေဒသအေခၚအရ ေတာင္ပံနီ ဆိုတာက သူခိုးဂ်ပိုးလို႕ အဓိပၼါယ္ရေပမဲ့ “ေတာင္ပံနီတြင္းစား” ဆိုတာက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ၾကိဳးစားျပီး ေရနံတြင္းပိုင္ျဖစ္လာတာကို ေျပာတာပါ။  “တြင္းရိုး”ေတြက ေယာက်္ားမ်ိဴး၊ မိန္းမမ်ိဴး ဆိုျပီးကြဲျပားၾကပါတယ္။  ေယာက်္ားမ်ိဴးက သားေတြကိုသာ အေမြေပးျပီး၊ မိန္းမမ်ိဴးကေတာ့ သမီးေတြကသာ ေရနံတြင္းရိုးအစဥ္ကို ဆက္ခံရပါတယ္။  ဦးေအာင္ခန္႕ရဲ့ဇနီး ေဒၚျမေလးက တြင္းရိုးျဖစ္တဲ့အတြက္ သမီးခင္ခင္ၾကီးက အေမြခံပါ။   ဦးေအာင္ခန္႕ စီးပြားတက္ေလေလ၊  ဦးေကာင္းမိုးက မနာလိုစိတ္ၾကီးေလေလပါ။  သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ လက္ေၾကာမတင္းတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ေတြ ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့ေနသူတေယာက္ပါ။ ဦးေအာင္ခန္႕ကို လူလႊတ္ျပီး မီးရိွဳ႕တဲ့အထိ ၾကံစည္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

တဖက္မွာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ဦးနဲ႕ ခင္ခင္ၾကီးအကို ခင္ေမာင္ညြန္႕က ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းေနဖက္ေတြပါ။ လူၾကီးေတြ ကြယ္ရာမို႕ သူတို႕ခ်င္း ခင္ခင္မင္မင္ ရိွၾကပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕တကၠသိုလ္ကျပန္လာခ်ိန္မွာ အိမ္ကလူေတြ သေဘာၤဆိပ္ကိုဆင္းျပီး တခမ္းတနားၾကိဳၾကပါတယ္။   အဲဒီမွာ ဆဲ့ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ လွေသြးၾကြယ္စ ခင္ခင္ၾကီးကို ေမာင္ေမာင္ဦးက သတိထားမိျပီး စိတ္၀င္စားမိသြားပါတယ္။   သိပ္မၾကာခင္ ဘုရားပြဲတခုမွာ အိမ္နဲ႕လူအုပ္ကြဲသြားတဲ့ ခင္ခင္ၾကီး ထပ္ေတြ႕ျပီး  ခ်စ္ဇာတ္လမ္းစခဲ့ၾကပါတယ္။  တစစနဲ႕ အိမ္ေနာက္မွာ ညဖက္ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့အထိ ျဖစ္ျပီး နယ္က်ြံစည္းက်ြံ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။  

တဖက္မွာလည္း  ခင္ေမာင္ညြန္႕နဲ႕ အလုပ္သမားတန္းလ်ားက မိန္းကေလး မ၀င္းရီနဲ႕ကလည္း ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကပါတယ္။  အဲဒီမွာတင္ ဦးေအာင္ခန္႕က သားကို အိမ္က ႏွင္ခ်ပါတယ္။ ခင္ခင္ၾကီး  ကိုယ္၀န္ရိွတာ သိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးေအာင္ခန္႕ရဲ႕ ေဒါသေတြ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေတာ့တာပါဘဲ။  သမီးကိုလည္း အိမ္ကေန ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။   ခင္ခင္ၾကီးက ေမာင္ေမာင္ဦးကို ရန္ကုန္ဆင္းရွာေပမဲ့  လူခ်င္းလြဲသြားခဲ့ပါတယ္။  ျမိဳ႕ကိုျပန္လာေတာ့ ျမိဳ႕အ၀င္မွာ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရစီးလို႕ ေရထဲေျမာျပီး ေသမလိုျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။  အဲဒီမွာ ေရနံေျမအလုပ္သမား ကိုညိဳထြန္းက ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားခဲ့လို႕ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာ ဇာတ္ျမွဳပ္ျပီး သမီးကေလး ေမြးခဲ့ရပါတယ္။  

သတင္းအစအနမရေတာ့တဲ့ ခင္ခင္ၾကီးကို အလြန္ခ်စ္တဲ့ ဖြားေအၾကီး အိပ္ယာထဲလဲျပီး ေသခါနီးျဖစ္ေနခ်ိန္မွ ခင္ခင္ၾကီးကို  ေရနံ႕သာအိမ္ေတာ္က လူယံုၾကီးက ျပန္ေတြ႕သြားခဲ့ပါတယ္။  ဖြားေအၾကီးကို ျပန္ေတြ႕ဖို႕  သြားရာမွာ အေဖျဖစ္သူက “တေယာက္တည္းလာခဲ့ရမယ္” ဆိုလို႕ ကေလးကို ခဏအပ္ထားခဲ့ရပါတယ္။ ခင္ခင္ၾကီး လက္ေပၚမွာ ဘြားေအၾကီးဆံုးသြားတယ္။  မၾကာခင္ဘဲ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးျဖစ္လာလို႕ ေျပးၾကလႊားၾကနဲ႕  ကေလးကိုခဏေမြးေပးထားတဲ့ မိသားစုလည္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ 

ခင္ခင္ၾကီးရဲ့ ေသာကေတြက ဒီမွာတင္ မရပ္ေသးပါဘူး။  ဂ်ပန္ေတြ၀င္လာခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ အလိုေတာ္ရိ ျဖစ္လာတဲ့ ဦးေကာင္းမိုးက ဦးေအာင္ခန္႕ကို အကြက္ဆင္ျပီး အဖမ္းခံရေအာင္လုပ္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဦးက ဖခင္ကိုေတာင္းပန္ျပီး ဦးေအာင္ခန္႕လြတ္လာေအာင္၊ ဒါမွလည္း သူနဲ႕ ခင္ခင္ၾကီး ျပန္ျပီးနီးစပ္လာေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ ဦးေအာင္ခန္႕က ဦးေကာင္းမိုးရဲ့ မေထမဲ့ျမင္စကားေတြကို သည္းမခံႏိုင္လို႕ အခ်ဴပ္ထဲမွာ သတ္ပုတ္လံုးေထြးရာကေန ဂ်ပန္စစ္သားက ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။  သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ေရးက ေ၀းသထက္ေ၀းခဲ့ၾကပါျပီ။

စစ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္ခင္ၾကီးလည္း ေရနံေခ်ာင္းကို စြန္႕ခြာျပီး ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။  “ေရနံ႕သာ ကုမၼဏီ” ကို ေထာင္ျပီး စီးပြားရွာပါတယ္။ ရုပ္ရည္ေရာ၊ ဥစၥာဓနပါျပည့္စံုတဲ့ ခင္ခင္ၾကီးကို  ခ်စ္လိုခင္လိုသူေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေပမဲ့ သူမကေတာ့ လံုး၀စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။ အသည္းႏွလံုး ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႕ မာေၾကာ ေနခဲ့ျပီထင့္။  သူမကို အမ်ားက “ေဒၚေရနံ႕သာ ခင္ခင္ၾကီး”  လို႕ ေခၚၾကသလို သူမကလည္း အဲသလိုေခၚမွ ၾကိဳက္သည္ တဲ့။

ဦးေကာင္းမိုးကေတာ့ ဇနီးသည္လည္းဆံုး၊ စီးပြားလည္းပ်က္တဲ့ျပင္၊ မေကာင္းတဲ့ မိန္းမကို အိမ္ေပၚတင္ထားတဲ့အထိ ပ်က္စီးခဲ့ျပီး၊  ေနာက္ဆံုး သူ႕ရဲ့ အကုသိုလ္ေတြ ေျခာက္လွန္႕ခံရကာ ရူးသြပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျမို႕ေပၚကေန ေျခရာေဖ်ာက္သြားတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဦးကလည္း တခါတရံ ရန္ကုန္က ခင္ခင္ၾကီးအိမ္ေရွ႕ကို မေယာင္မလည္ လာၾကည့္တတ္ပါတယ္။  ေမာင္ေမာင္ဦးကိုယ္တိုင္ကေတာ့ က်မ္းမာေရး အလြန္ခ်ိဴ႕တဲ့ေနပါျပီ။  ကံမေကာင္းစြာနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း သိခဲ့ဖူးတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းက ေမာင္ေမာင္ဦးအမည္ကို အလြဲသံုးစားလုပ္ျပီး ခင္ခင္ၾကီးကို ေငြညွစ္ခဲ့တာ၊  သမီးေလးနဲ႕ရုပ္ခ်င္းဆင္လို႕ ခင္ခင္ၾကီးေမြးစားထားတဲ့ မိန္းကေလးကို ေမာင္ေမာင္ဦးက ဒုကၡေပးတယ္လို႕ အထင္လြဲတာ ေရာျပီး၊ ေနာက္ဆံုး ခင္ခင္ၾကီးက ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ဖို႕လုပ္ပါတယ္။  “အစ္ကို ရွင္းျပပါရေစ ညီမရယ္” လို႕ အတန္တန္ေတာင္းပန္ေပမဲ့ ခင္ခင္ၾကီးရဲ့ နားမွာမခ်ိဴ မၾကားလိုေတာ့ျပီ။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမုန္းေၾကြးေတြကို အသက္နဲ႕သာ ေပးဆပ္ေတာ့မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီး ေသနတ္နဲ႕အပစ္ခံလိုက္သည္။  က်ည္ဆံတခ်က္အထြက္မွာ “ ညီမ- ေျပး၊ ေျပး” လို႕ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ သတိေပးခဲ့ျပန္သည္။

ခင္ခင္ၾကီးကေတာ့ ရဲစခန္းကိုသာ တန္းသြားျပီး အဖမ္းခံခဲ့ေတာ့သည္။  ၀တၱဳေလးရဲ့ အဖြင့္က အခ်ဴပ္ခန္းထဲမွာ သံုးႏွစ္တိတိေနေနရတဲ့ ေဒၚေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီးက သူမရဲ့ ၄၅ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕မွာ  ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ စဥ္းစားပံုကေလးေတြကို စီကာစဥ္ကာ ေရးဖြဲ႕ထားသည္။

ေနာက္ဆံုး တရားရံုးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့  နာက်င္ဖြယ္ အတိတ္၊  ေသသူရဲ့ ယိုယြင္းေနတဲ့က်န္းမာေရး၊ တေတာင့္တည္းေသာက်ည္ျဖစ္ျခင္း၊ အခ်ဴပ္သံုးႏွစ္ခံျပီးျဖစ္ျခင္း  စတာေတြေၾကာင့္ ေဒၚေရနံ႕သာ ခင္ခင္ၾကီးကို တရားေသ လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။  အခ်ဴပ္ကလႊတ္လာတဲ့ ခင္ခင္ၾကီးကို လာၾကိဳသူေတြက ေလဆိပ္ကို တန္းေခၚသြားသည္။  သူမရဲ့ သမီးရင္းကေလး “ႏြယ္ႏြယ္ထြန္း” က ေမြးစားမိဘေတြရဲ့ ပိ်ဴးေထာင္မွဳေအာက္မွာ   ႏိုင္ငံျခားကေနေတာင္ပညာသင္ျပီး ျပန္လာျပီတဲ့။

ဇာတ္လမ္းက အေပ်ာ္နဲ႕ ဇာတ္သိမ္းထားေပမဲ့ ရင္ထဲမွာ ေဆြးလို႕သာ က်န္ခဲ့သည္။ ခ်စ္ကံေခတဲ့ ခင္ခင္ၾကီးနဲ႕ ေမာင္ေမာင္ဦး၊ အဘိဇၥ်ာၾကီးတဲ့ ဦးေကာင္းမိုး နဲ႕ အတၱၾကီးတဲ့ ဦးေအာင္ခန္႕ တို႕ရဲ့ ပံုရိပ္ေတြက အေတြးထဲမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲ။   “ဓါတ္ပံုေကာင္းေတာ့ ပန္းခ်ီလို၊ ပန္းခ်ီေကာင္းေတာ့ ဓါတ္ပံုလို” ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ  “၀တၱဳဆန္ေသာဘ၀” ရိွရင္ “ဘ၀ဆန္ေသာ ၀တၱဳ” ေတြ ရိွေနတာပါဘဲ။  ဒီမိသားစုေတြ အျပင္မွာ တကယ္ရိွခဲ့သလားလို႕  ထင္မွတ္မွားစရာျဖစ္ေနသည္။

ခင္ခင္ၾကီး အျပင္မွာ တကယ္ရိွခဲ့သလား

၀တၱဳေရးသူကေတာ့ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ပါလို႕ ေရးမထား။

ေဒသခံတခ်ိဴ႕ကေတာ့ အခုအိမ္ၾကီးမွာ တကယ္ဘဲ စီးပြားပ်က္သြားတဲ့ သူေဌးၾကီးတေယာက္ ရိွခဲ့ဖူးသတဲ့။ သမီး ရိွမရိွေတာ့မသိ။  သူ ေဘးသင့္ရတာကလည္း (စေနနံ) ဘုရားရိ္ပ္မွာ အိမ္ေဆာက္ေနလို႕ ဆိုျပီး အယူရိွသူမ်ားက ေျပာၾကသည္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္သိန္းဆိုင္က ဒီအိမ္ၾကီးကို အေျခခံျပီး ေရးခဲ့တာေတာ့ အမွန္ဘဲ လို႕ဆိုသည္။ 

က်မအတြက္ေတာ့ “ေရနံ႕သာခင္ခင္ၾကီး” ဟာ  ဆြတ္ပ်ံ႕တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ပါဘဲ..

မိုးစက္ပြင့္