အိႏၵိယက ေရာ္ဘင္ဟုဒ္ ( Movie Retold )

 ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ တီဗီခ်န္နယ္ေတြ ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္း ေျပာင္းရင္း မေန႕ညက မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ေဘာလီး၀ုဒ္က ဟင္ဒီ ရုပ္ရွင္ပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္တုန္းကေတာ့   ေဘာလီး၀ုဒ္ ဆို အေသၾကိဳက္၊  မင္းသမီး၀တ္တဲ့ ဆာရီ အေရာင္လြင္လြင္ လွလွေတြေရာ၊  ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ကၾကတာေတြကိုေရာေပါ့။  ဇာတ္ရံတခ်ိဴ႕က မလိုအပ္ဘဲ ကလိထိုး အရႊန္းေဖါက္ ၾကတာကလြဲလို႕  သရုပ္ေဆာင္အမ်ားစုက ပီပီျပင္ျပင္ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္လို႕ပါ။  ”ဆီသာ နဲ႕ ဂီသာ” ဆိုတဲ့ အျမႊာညီမ ဇာတ္လမ္းဆို အသည္းစြဲေပါ့။ အဲဒီတုန္းက  ျမန္မာေတြလည္း ဆင္တူဇာတ္လမ္းေတြ ကက္ဆက္ေခြေတြ ထြက္လိုက္ေသးတယ္ ထင္ပါ့။

Knock Out ဆိုေတာ့  ( အလဲထိုး အႏိုင္ယူ ) လိုက္တယ္ လို႕ ဘာသာျပန္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအစအဆံုးက   အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြရိွေနတဲ့  လမ္းမက်ယ္ၾကီးႏွစ္ခုဆံုတဲ့အလည္က တယ္လီဖံုးရံု ကေလးကိုပဲ  ဗဟိုျပဳျပီးရိုက္ထားတာပါ။  စစခ်င္း ဘာခ်ဴး ( မင္းသား  Irrfan Khan )   က သူ႕ကို ရွစ္ထပ္ တိုက္အျမင့္ေပၚကေန စႏိုက္ပါနဲ႕ ခ်ိန္ထားတဲ့  ( မင္းသား - ဆန္ေဂ်းဒတ္)  နဲ႕ ဖုန္းေျပာေနရပါတယ္။  ဖုန္းက ဘာခ်ဴး ဖုံးရံုထဲ ၀င္လာလာခ်င္းျမည္တာပါ။  အျပင္ကိုထြက္သြားရင္ ပစ္မယ္လို႕ ေျပာထားတဲ့အတြက္ ဆက္ေျပာေနရတာပါ။  ဘယ္သူလဲလို႕ ေမးေတာ့ မေျဖပါဘူး။  ေနာက္ေတာ့  ဘာခ်ဴး တခါက အိပ္ေဆးခတ္ျပီး ေစာ္ကားခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးရဲ့ ရည္းစားေဟာင္းလို႕ ေျပာပါတယ္။  ဘာခ်ဴးက ေတာင္းပန္ျပီး ေငြေပးဖို႕ ကမ္းလွမ္းေပမဲ့ စႏိုက္ပါသမားက လက္မခံပါဘူး။   ဘာခ်ဴးအၾကပ္ရိုက္ေနပါတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဆးသမားတေယာက္က ဘာခ်ဴးရဲ့ အိတ္ကို လာလုပါတယ္။  စႏိုက္ပါသမားက သူ႕ကိုရွင္းလိုက္တယ္။  အဲဒီမွာဘဲ လူသတ္မွဳနဲ႕ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ျပီး ရဲေတြေရာ သတင္းေထာက္ေတြေရာ ေရာက္လာၾကပါတယ္။   အိႏၵိယရုပ္သံက  သတင္းေထာက္မေလး နီရွား ( မင္းသမီး ကန္ဂါနာ)  လည္းပါတယ္။

စႏိုက္ပါသမားက ဘာခ်ဴးကို တိမ္းေရွာင္ခြင့္မေပးဘူး။  ရဲေတြကို ဘာခ်ဴးအနားကပ္လို႕ မရေအာင္  ဖုန္းရံုရဲ့ အံဆြဲထဲမွာ အဆင္သင့္သိမ္းထားတဲ့ စတီးခ်ိဴင့္တလံုးကို ထုတ္ခိုင္းလိုက္ျပီး ” ဒါ ဗံုးပဲ”  လို႕ ျပခိုင္းလိုက္တယ္။  လူေတြ အလန္႕တၾကားနဲ႕ ေနာက္ကို နည္းနည္းရွဲသြားတယ္။  စႏိုက္ပါသမားက ေနာက္တမ်ိဴးခိုင္းျပန္တယ္။ လူအမ်ားေရွ႕မွာ က  ရမယ္တဲ့။  ႏိုက္ကလပ္မွာ သူနဲ႕ တြဲတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အရွက္ခြဲျပီး က ခိုင္း သလိုမ်ိဴး တဲ့။   ဘာခ်ဴးက ျငင္းတဲ့အခါ  သူ႕မိန္းမနဲ႕ ကေလးကို အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္တယ္လို႕  စႏိုက္ပါသမားက ျခိမ္းေျခာက္တဲ့အတြက္ သူ က ရျပန္တယ္။  ဖုန္းေျပာေနတာကိုျမင္ေနရတဲ့  ရဲေတြက အျခားတဖက္မွာ တေယာက္ေယာက္ရိွေနမွန္း  မရိ္ပ္မိဘဲ  စိတ္မမွန္လို႕ တေယာက္တည္းေျပာေနတယ္ ထင္ေအာင္ အကြက္ဆင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။  ေမာျပီး စိတ္တိုေနတဲ့ ဘာခ်ဴးက မင္းခိုင္းတာ ငါလုပ္ျပီးျပီ၊ သြားလို႕ရျပီလား ဆိုေတာ့ မျပီးေသးဘူးတဲ့။  သူ ေပြခဲ့ရွဳပ္ခဲ့တာေတြ မိန္းမကို လူသိရွင္ၾကား ၀န္ခံရမယ္တဲ့။  ဆန္ေဂ်းဒတ္ရဲ့ ထိမ္းခ်ဴပ္မွဳေအာက္မွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ားေရာက္ေနတဲ့ ဘာခ်ဴးက ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလုပ္ခဲ့သမ်ွ ဆိုးခဲ့သမ်ွအျပစ္ေတြကို  အိႏၵိယတီဗြီမွာ မခ်ြင္းမခ်န္၀န္ခံလိုက္ရတယ္။  ျပီးေတာ့ တီဗြီၾကည့္ေနမဲ့ (အျပင္မွာ တကယ္လဲ ရွက္ရြံ႕ငိုေၾကြးေနတဲ့)  သူ႕မိန္းမနဲ႕ သမီးကို ေတာင္းပန္တယ္။  မင္းတို႕ႏွစ္ဦးလံုးကို ငါတကယ္ ခ်စ္ပါ တယ္၊ ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ၊  ေနာက္ဒီလိုမမွားေတာ့ပါဘူး တဲ့။

ထက္ျမက္တဲ့ သတင္းေထာက္မေလး နီရွားက ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း ဖံုးရံုကာထားတဲ့ မွန္သားေပၚက က်ည္ဆံအေပါက္ေတြရဲ့ ထူးျခားခ်က္ကို သတိျပဳမိျပီး ရဲမွဴး ဗီခရမ္ကို ေသနတ္သမား တေယာက္ေယာက္  အျပင္မွာရိွရမယ္လို႕  မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္တယ္။   ဗီခရမ္က လက္ခံျပီး က်ည္ဆံလားရာေဒါင့္ကို တြက္လို႕   ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွတဲ့ အေဆာက္အဦကို အဖြဲ႕နဲ႕ ၀င္ရွင္းတယ္။  ဆန္ေဂ်းဒတ္က အတက္အဆင္းမွာ ကင္မရာတပ္ထားတာမို႕  လက္ဦးမွဳရျပီး ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့အတိုင္း လက္နက္ေတြသယ္လို႕ ခိုးထြက္ေပါက္ကေနတဆင့္ ေနာက္တေနရာကို ကူးသြားတယ္။ စကားေျပာေနရင္း  ဖုန္းအဆက္အသြယ္ အၾကာၾကီးျပတ္သြားတဲ့အတြက္  ဘာခ်ဴးက ပြဲျပီးသြားျပီ၊ သူသြားလို႕ရျပီလို႕ ထင္လိုက္တယ္။  ထြက္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖံုးထဲကေန “ ဘာခ်ဴး” ဆိုျပီး သူ႕နာမည္ကို ေနာက္တေခါက္ ေခၚလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့တယ္။

စႏိုက္ပါသမားက ဘာခ်ဴးအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းရဲ့ မသမာမွဳေတြကို ေျပာျပတယ္။  မိဘမဲ့ မိန္းကေလးေတြအမ်ားၾကီးကို လူကုန္ကူးျပီး ရတဲ့ေငြေတြအပါအ၀င္ အျခားေသာ ဆင္းရဲသားေတြအေပၚ ဂုပ္ေသြးစုပ္ေငြေတြ ဆြစ္ဇာလန္ဘဏ္မွာ ကဲ့၀ွက္ထားတာေတြပါ ေဖၚထုတ္တယ္။  တျခားဖံုးတလံုးနဲ႕ သူကယ္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ကို ဆက္သြယ္ျပီး သူမခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ဘာခ်ဴးကို နားေထာင္ေစတယ္။  ဘာခ်ဴး ၀မ္းနည္းသြားတယ္။  သူ ဒီလုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္းမသိဘဲ  ေငြေပးေငြယူ ပြဲစားလုပ္ရင္း ေကာ္မရွင္ယူေနတဲ့သူပါလို႕ ျပန္ေျပာတယ္။  ဆန္ေဂ်းဒတ္က ဒါဆိုရင္  အခု ဖံုးရံုအျပင္က ကားထဲမွာပါလာတဲ့ ေငြသန္း၅၀၀ကို ျပည္သူကို ျပန္ေပးလိုက္ပါ  တဲ့။  ေသာ့ကို ရဲအပ္လိုက္ လို႕ ေျပာတယ္။  ဘာခ်ဴးက သူေဌးခိုင္းထားတဲ့ ေငြေတြမို႕ မလုပ္ရဲဘူး။ ျငင္းဆန္တယ္။  အဲဒါနဲ႕   ဆန္ေဂ်းဒတ္က  အခု မင္းသူေဌးက မင္းမိန္းမနဲ႕ သမီးကို ဓါးစာခံသြားဖမ္းေနျပီ၊  သူတို႕ကို လြတ္ေအာင္  ေျပးဖို႕ ငါအခ်ိန္မီ အေၾကာင္းၾကားေပးမယ္လို႕  ဆိုေတာ့  ဘာခ်ဴး ကား ေသာ့ကိုရဲကို မေပးခ်င္ဘဲ ပစ္ေပးလို္က္ရပါတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘာခ်ဴး သတင္းကိုသိသြားတဲ့ သူေဌးက သူ႕လူယံုေတြကို လႊတ္ျပီး ကားကိုျပန္ယူဖို႕ လုပ္ပါတယ္။  မီဒီယာေတြေရာ မ်က္ျမင္သက္ေသလူေတြ အမ်ားၾကီးရိွေနတာေၾကာင့္ ထူလို႕မရပါဘူး။ 

သူေဌးမွာ သန္း၅၀၀ဆံုးရံွဳးရတဲ့အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဆံုးရံွဳးစရာ အမ်ားၾကီးရိွေနပါေသးတယ္။  ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ့ ဘဏ္အေကာင့္အခ်က္အလက္အားလံုးကို ေငြလႊဲေနက် သူ႕လူယံု ဘာခ်ဴးက သိေနလို႕ပါ။   ဘာခ်ဴးကို ႏွဳတ္ပိတ္ဖို႕ လိုလာပါျပီ။  သူ႕မိန္းမနဲ႕ကေလးကို ျပန္ေပးဆြဲခိုင္းလိုက္ေပမဲ့ စႏိုက္ပါသမားက ဖံုးနဲ႕ဆက္သြယ္ျပီး ေျပးဖို႕ (အိမ္ေရွ႕မွာ နဂိုထည္းက ကားတစီးရပ္ထားေပးခဲ့တယ္)  စီစဥ္ေပးလိုက္ပါတယ္။  လက္ေျဖာင့္တပ္ဖြဲ႕ေတြက ပုန္းျပီး  ရဲမွဴး ၀ိုက္ခရမ္ ဘာခ်ဴးကို ပစ္ေပမဲ့  စႏိုက္ပါသမား ဆန္ေဂ်းဒတ္က ဘာခ်ဴးကို ဖံုးရံုေအာက္ေျခက က်ည္ကာမွန္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပီး အျမန္၀ပ္ခိုင္းလိုက္လို႕ မေသဘူး။  ရဲကိုပစ္တဲ့သူကိုလည္း သူက ရွင္းပစ္လို္က္တယ္။  စနိုက္ပါသမားက သူ႕ကို ကယ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ၀ိုက္ခရမ္ သိလိုက္တယ္။  ဒီအေၾကာင္းကို နီရွားကို ေျပာျပလိုက္တယ္။

ဘဏ္သူေဌးၾကီးမွာ ေနာက္ထပ္ အသံုး၀င္တဲ့ ၀ွက္ဖဲတခ်ပ္ ရိွပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ျပည္နယ္ရဲခ်ဴပ္ကို အပိုင္ကိုင္ထားႏိုင္ျခင္းပါဘဲ။  ရဲခ်ဴပ္က ၀ိုက္ခရမ္ကို ဆက္သြယ္ျပီး မေတာ္တဆပံုစံနဲ႕ ဘာခ်ဴးကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းပါတယ္။ ဗိုက္ခရမ္အတြက္ ေငြ သန္း ၁၀၀ကိုလည္း ေပးမယ္လို႕ ဆြဲေဆာင္လိုက္တယ္။  အထက္လူၾကီးရဲ့ မသမာမွဳကို ရိပ္မိသြားတဲ့ ၀ိုက္ခရမ္က အရမ္း တုန္လွဳပ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူမလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ျငင္းလို္က္ပါတယ္။  သတင္းေထာက္ နီရွားက ၀ိုက္ခရမ္တေယာက္ သူ႕ရံုးနဲ႕ ဖုန္းေျပာျပီးမွ မ်က္ႏွာအၾကီးအက်ယ္ပ်က္ေနတာကို သတိျပဳမိလို႕  ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ  ေမးေပမဲ့ သူက ဒီအေၾကာင္းကို ပာျပဖို႕ ျငင္းခဲ့ပါတယ္။  ဘာခ်ဴးကိုေတာ့ ၀ိုက္ခရမ္က လက္နက္ခ်ျပီးထြက္လာခဲ့ဖို႕ အခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ ေပးထားပါတယ္။  ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ရဲခ်ဴပ္က  ၀ိုက္ခရမ္ကို ေနာက္ရဲမွဴးတေယာက္နဲ႕ လဲလွယ္ခိုင္းပါတယ္။    ရုတ္တရက္ တာ၀န္ရုပ္သိမ္းျပီး ဌာနခ်ဴပ္ကို ျပန္ေရာက္သြားတဲ့ ၀ိုက္ခရမ္ကို ရဲခ်ဴပ္က ႏွဳတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႕ ပစ္သတ္လိုက္ပါတယ္။  

သူေဌးကလည္း ဘာခ်ဴးကို ထိမ္းခ်ဴပ္ေနတဲ့သူတေယာက္ေယာက္ အထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦထဲမွာ ရိွေနတာကို ရိပ္မိတဲ့အတြက္ ဟယ္လီေကာ္ပတာ၀ဲျပီးရွာပါတယ္။  ေနာက္ အထဲကို၀င္စီးျပီး သတ္ၾကပုတ္ၾကရာမွာ ဆန္ေဂ်းဒတ္ အႏိုင္ရေပမဲ့ လက္ေမာင္းမွာ ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းရသြားပါတယ္။  သူ႕ရဲ့ စႏိုက္ပါလည္း မရိွေတာ့ပါဘူး။  ဘာခ်ဴးနဲ႕ ဆက္သြယ္ေနတဲ့ နားၾကပ္ဖုန္းေလးဘဲ က်န္တယ္။   သတင္းေထာာက္မေလး နီရွားက ၀ိုက္ခရမ္ ရုတ္တရက္ တာ၀န္ေျပာင္းခံရတာကို အေတာ္ေလး သံသယရိွတယ္။  ေနာက္ေတာ့ တကိုယ္ေတာ္စြန္႕စြန္႕စားစား  အေဆာက္အဦထဲကို သြားၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေအာက္ထပ္က ေကာ္ဖီခန္းထဲမွာ လူတေယာက္ေယာက္ရိွေနတာ သိသြားတယ္။  အဲဒီအခန္းထဲမွာ ဆန္ေဂ်းဒတ္က အနာကို ေသြးတိတ္ေအာင္ ပါတ္တီးစည္းရင္း  ဘာခ်ဴးနဲ႕ စကားေျပာေနတာ ျဖစ္ျပီး နီရွားက (လူမျမင္ရေပမဲ့) ေျပာတာေတြ ၾကားသြားတယ္။  သတင္းဦးရျပီဆိုျပီး အခန္းတ၀္ုက္ကို ဓါတ္ပံုတခ်ိဴ႕ တိတ္တဆိတ္ ရိုက္လိုက္တယ္။  သူနားေထာင္ရင္း   ဆန္ေဂ်းဒတ္ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အမွန္ကို သိျပီး ေလးစားသြားတယ္။  နားပါးတဲ့ ဆန္ေဂ်းဒတ္က နီရွားေရာက္ေနတာကို သိသြားတယ္။  ” မင္းေတာ္တယ္ နီရွား” တဲ့။  ” ရွင္က ပိုေတာ္ပါတယ္” လို႕ နီရွားက ျပန္ေျပာတယ္။  ”က်မ ၀င္လာခဲ့ရမလား”  တဲ့ ။ ” ဟင့္အင္း၊  မၾကာခင္ သူေဌးရဲ့ လူေတြ ျပန္လာၾကဦးမွာ၊  မင္းျပန္ပါ၊  ျပီးေတာ့ တခုစဥ္းစားပါ   အလုပ္နဲ႕ ႏိုင္ငံ ဘယ္ဟာ အေရးၾကီးသလဲ ဆိုတာ”  လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။  နီရွားက အခင္းျဖစ္တဲ့ ဖုန္းရံုနားကိုျပန္သြားတယ္။  သူမရဲ့ သတင္းေထာက္အေဖၚအမ်ိဴးသမီးကိုေမးတယ္။  နင္သာဆို အလုပ္နဲ႕ ႏိုင္ငံဘယ္ဟာ ေရြးမလဲ- ဟင္ တဲ့။  အေဖၚက  ” ႏိုင္ငံေပါ့ဟ၊  ဒါနဲ႕ နင္ဟိုဖက္အေဆာက္အဦမွာ ဘာေတြ႕ခဲ့လဲဟင္”  တဲ့။  နီရွားက ” ဘာမွ မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး”  လို႕ေျပာျပီး ကင္မရာထဲက သူရိုက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို အကုန္ဖ်က္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။

ဆန္ေဂ်းဒတ္က ဘာခ်ဴးကိုေျပာတယ္။  “ ဘာခ်ဴး- အခုဆို မင္းမွာ အခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္မရိွတရိွပဲ က်န္ေတာ့တယ္။  သူေဌးက မင္းကို ရတဲ့နည္းနဲ႕ အေပ်ာက္ရွင္းေတာ့မယ္။  မင္းစဥ္းစားပါ။  ဒီေငြေတြဟာ ငါတို႕တိုင္းျပည္က ကေလးေလးေတြ ေကာင္းစားဖို႕  ပညာသင္ဖိုႈအတြက္ပါ။  သူတို႕က မတရားယူသြားတာမို႕ ဆႏၵရိွရင္ မင္းျပန္ေပးလို႕ရတယ္။   အခုငါေျပာေနတာ အလြတ္သေလာပါ။ မင္းကို စႏိုက္ပါ ခ်ိန္ထားတာလည္း မရိွေတာ့ဘူး။  စတီးခ်ိဴင့္ထဲမွာလည္း တကယ္ဗံုးမရိွဘူး။ မင္းဖာသာမင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စဥ္းစားျပီး ဦးေႏွာက္နဲက ဆံုးျဖတ္ပါ”  လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။  ဘာခ်ဴး ေတြေ၀သြားတယ္။  ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာစဥ္းစားျပီးမွ   တစံုတခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။  ဒီလူအုပ္ထဲမွာ ျပည္တြင္းအခြန္ကလူ ရိွလား လို႕ ေအာ္ေမးတယ္။  နီရွားက သူ႕အနားက တြန္႕ဆုတ္ေနတဲ့ အခြန္အရာရိွကို သူေမးေနတာပာလိုက္ပါ ဆိုျပီး တိုက္တြန္းလိုက္တယ္။    ေငြမည္းေတြ ျပန္ေပးခ်င္လို႕  အခြန္ရံုးရဲ့ ဘဏ္နံပါတ္ေပးပါ လို႕ဘာခ်ဴးက ေတာင္းတယ္။  အရာရိွက စကၠဴတရြက္မွာ ေရးျပီး ဖံုးရံုထဲ လံုးျပီးပစ္ေပးလိုက္တယ္။  ဘာခ်ဴးက လက္ဆြဲေသတၱာထဲက လက္ပ္ေတာ့ကိုထုတ္ျပီး  ေငြလႊဲလုပ္ငန္းကို စလုပ္ပါတယ္။    အရာရိွကလည္း တဖက္က လက္ပ္ေတာ့ကိုဖြင့္ျပီး သူ႕စာရင္းကိုဖြင့္တယ္။ ခဏေနေတာ့  ” ငါတို႕ စာရင္းထဲကို ဘီလ်ံ ၂၈၀၀ ၀င္လာျပီ”  လို႕ ေအာ္တယ္။  လူအုပ္ၾကီးက” ေဟး” ကနဲ အားေပးတယ္။  ေနာက္ထပ္ ဘီလ်ံ ၅၀၀၀ လား၊ ၇၀၀၀ လားလို႕ ဘာခ်ဴးက ေအာ္ေမးေတာ့ လူအုပ္ၾကီးက ”ဘီလ်ံ ၇၀၀၀”  လို႕ေအာ္တယ္။  ေငြလႊဲလုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးစီးသြားပါျပီ။  ဖံုးရံုထဲမွာ ဘာခ်ဴးက ေမာပန္းစြာ ေက်နပ္စြာ လွဲေလ်ာင္းေနတယ္။ သူ လူသား တာ၀န္ေက်ခဲ့ျပီ။

လူေတြလည္း ေအာင္ပြဲခံၾကတယ္။  ေပ်ာ္ေနတယ္။  နီရွားလဲ လူတကာကို အင္တာဗ်ဴးျပီး အိႏၵိယရဲ့ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕တေန႕အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေနတယ္။ တခ်ိန္မွာ သူ႕အနားမွာျဖတ္သြားတဲ့ ကုတ္အက်ီၤအနက္၊ ဦးထုပ္အနက္နဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ကို သူမ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိတယ္။ ” လူၾကီးမင္းက ျပည္နယ္ ပညာေရးဌာနရဲ့ အၾကီးအကဲ မဟုတ္လားရွင္၊ ဒီေန႕ကို ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ”  တဲ့။ အဲဒီလူက   ” ဟုတ္ပါတယ္၊ အခုလိုျဖစ္တာ သိတ္ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ဴပ္ကားလမ္းပိတ္ေနလို႕ ဒီကို အခုမွေရာက္တယ္၊ အစအဆံုး မျမင္လိုက္ရဘူးတဲ့”  ေျပာျပီး ထြက္သြားတယ္။  အဲဒီလူကေတာ့ စႏိုက္ပါသမား ဆန္ေဂ်းဒတ္ ပါဘဲ။

-------------------------------------------

ေဟာလီ၀ုဒ္ရုပ္ရွင္ Phone Booth ကို ကူးခ်ထားတယ္လို႕ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ဇာတ္လမ္းအႏွစ္မကူေပမဲ့ ဇာတ္ကြက္ အခင္း အက်င္းက တူညီေနပါတယ္။  ကူးခ်တယ္ဆိုတာ နားေထာင္ မေကာင္းလို႕  ေက်ာရိုး ယူထားတယ္ လို႕ပဲ ေျပာရေအာင္ေနာ္။  အမ်ားစုကေတာ့  ေကာ္ပီလုပ္တာကို  မႏွစ္သက္ဘဲ   ေတာ္ေတာ္ေလး ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြ ေတာ္တာရယ္၊ ဇာတ္လမ္းက အစအဆံုး ဆြဲေဆာင္မွဴရိွတာရယ္ကိုေတာ့ သေဘာတူၾကတာ မ်ားပါတယ္။

စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေပမဲ့ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး ေတြးစရာေလးေတြရတယ္။  ဥပမာ---  ရဲခ်ဴပ္က လူဆိုးေတြနဲ႕ ေပါင္းျပီး အဂတိလိုက္စားတဲ့အခါ၊   အဲဒါမ်ိဴးကို ကိုယ္တို႕ ဆီမွာ အဲလိုမ်ိဴး ရုပ္ရွင္ရိုက္ျပလို႕ ရမလား။  လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကေတာ့  အထူးရဲကြန္မန္ဒိုဆိုတဲ့ ေဟာင္ေကာင္ဇာတ္လမ္းတြဲ မွာ ေနာက္ဆံုးမွာ ရဲအၾကီးအကဲက လူဆိုးျဖစ္ေနလို႕ဆိုျပီး (ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မၾကည္ဘရလို႕ မသိပါ) အဆံုးအထိမျပဘဲ ရပ္ပစ္တာ ၾကံဳဖူးတယ္။ မီရွဲယိုးနဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ရဲေမအဖြဲ႕ကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ ၾက့ည့္ေနရင္း ဆံုးေအာင္မျပလို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။  ေနာက္တခုက ႏိုင္ငံနဲ႕ အလုပ္ ဘယ္ဟာကိုေရြးမလဲဆိုတဲ့ သတင္းေတာက္မေလး နီရွားရဲ့ စိတ္တြင္းက အတၱနဲ႕ပရ ၀ိေရာဓိလြန္ဆြဲပြဲ။  သူအေရြး မွန္ခဲ့ပါတယ္။   ဥပေဒနဲ႕ အမွန္တရားအတြက္ အထက္လူၾကီးကို ျငင္းဆန္ျပီး ကိုယ့္ အသက္ကို ေပးဆပ္သြားတဲ့ ရဲအရာရိွ၀ိုက္ခရမ္။  ဖံုးရံုနဲ႕  လူအုပ္ရဲ့ၾကားမွာ  လက္ပ္ေတာ့  နဲ႕ ေငြလႊဲေနၾကတာကိုေတာ့ က်မ တအံ့တၾသၾကီးကို ျဖစ္မိပါတယ္။  ဒီေန႕ေခတ္ေငြေၾကးရဲ့  fluidity  ျဖစ္မွဳနဲ႕   အိႏၵိယရဲ့ ဆက္သြယ္ေရးစံနစ္ အဆင့္အတန္း.........။  ဒါေတြက  Phone Booth မွာ မပါတဲ့  ဇာတ္ကြက္ေတြပါ။ (  Phone Booth ကို အႏွစ္ခ်ဴပ္ပဲ ဖတ္ဖူးပါတယ္)  ေ၀ဖန္သူေတြက Phone Booth ကို မဆလာ ထည့္တားတာလို႕   ေျပာၾကတယ္။  ဒါေပမဲ့ အဲဒီမဆလာေလးေတြကိုေတာ့ က်ြန္မ ႏွစ္သက္မိပါတယ္...လို႕ေျပာပါရေစ။  ၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခါ အားေပးလိုက္ၾကပါဦး။

မိုးစက္ပြင့္

PS-  ေရးမိတဲ့ ဇာတ္လမ္းက အစအဆံုးဆိုေတာ့ review   မဟုတ္ဘဲ retold   ျဖစ္သြားတယ္။  ဟုတ္ကဲ့- ဒီပြဲမွာ အလဲထိုးခံရသူကေတာ့ ေငြမည္းေတြဆံုးရံွဴးသြားတဲ့ ဘဏ္သူေဌးၾကီးပဲျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။