လတ္တေလာ အေတြးရူးမ်ား

ကြန္ျပဴတာဖန္သားျပင္ေပၚက အနိဌာရံု ပံုရိပ္ေတြ၊  မီးေတာက္မီးလ်ံေတြ၊ ေသာကေတြ၊ ေဒါသ ေတြ .......  ရင္ထဲကို တိုး၀င္ကူးစက္ လာသည္။  ရင္ေတြ ပူလို္က္တာ။  ေရ ထေသာက္ေတာ့လည္း လည္ေခ်ာင္း၀မွာေတြ ေရေအးေအးေတြ ေႏြးလာသလိုလို။

ဒီေဒသမွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဒီေလာက္ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ သြားျပီလား ....
မေ၀းလွေသးေသာ ႏွစ္မ်ားတုန္းက ကိုယ္ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ က်င္လည္လာခဲ့တဲ့ အရပ္ေပဘဲ...

အဲဒီတုန္းကေတာ့ ျပႆနာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မရိွခဲ့။ မၾကာခဏေတာ့  ပူညံပူညံကေလးေတြ ရိွေပသေပါ့။  ကိုယ္တိုင္က အတူလက္တြဲအလုပ္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အုပ္စု ႏွစ္ခုလံုးနဲ႕ ဘယ္ဖက္မွ မ်က္ႏွာမလိုက္ဘဲ မ်ွတစြာ ေနလာႏိုင္ခဲ့သည္လို႕ ထင္သည္။

အခုေတာ့ ျပာဖံုးေနတဲ့ မီးခဲတစကို ေလျပင္းတိုက္လိုက္သလို။ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ကူးစက္  ေလာင္က်ြမ္းစရာ အမိွဳက္ေတြကလည္း မ်ားလြန္းလွသည္။  မီးသတ္ျခင္း သင္ခန္းစာထဲမွာေတာ့   ေလာင္စာရယ္၊ အပူ ရယ္၊  ေအာက္စီဂ်င္ရယ္ တခုခု ျဖတ္မွ မီးျငိမ္းမယ္တဲ့။  ကဲ- ဘာကို စလုပ္ၾကမလဲ။ ဒီအခ်ိန္ဆို ေတာေၾကာင္ေတြမ်ား လက္ခေမာင္း ခတ္ေနၾကမလား။

ကိုယ္ အျမဲ စားေနက် လမ္းေဘး ထမင္းဆိုင္ကေလးေရာ ဘယ္လိုေနမလဲ....
လူမ်ိဴးမေရြး ဘာသာမေရြး ခင္မင္တတ္တဲ့၊ လူတိုင္းရဲ့ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဟို အစ္ကိုၾကီးေတြရဲ့ မိသားစုေရာ ဘယ္လိုရိွေနမလဲ.....
ပိေတာက္ပင္ရိပ္က ခံုပုကေလးေတြခင္းထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ အတူထိုင္ေနက် ေရာင္းရင္းေတြေရာ ဘယ္ေတြ ေရာက္ေနၾကမလဲ...
သိခဲ့ က်ြမ္းခဲ့ ခင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေတြ  အေတြးထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္.....

ဆိုဒ္ဘားမွာ တင္ထားတဲ့ ဦးသန္႕ရဲ့ (စစ္ပြဲမွာ ပထမဦးဆံုး ထိခိုက္က်ဆံုးတာက အမွန္တရား) ဆိုတဲ့ စကားကေလး လိုပါဘဲ။  အမွန္တရားက တိမ္ဖံုးတဲ့လလို ေပၚခ်ည္တခါ ေပ်ာက္ခ်ည္တလွည့္။  စစ္တုရင္ေပၚမွာ ျပိဳလဲသြားတဲ့ နယ္ရုပ္ကေလးေတြ မ်ားလွေပါ့။  ဒီျဖစ္ရပ္မွာ အျပစ္မရိွတဲ့သူေတြရဲ့ ေသြးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပးဆပ္ခဲ့ရျပီလဲ....
ဒီလို ျမံဳေနတဲ့အနာ၊ ယင္းေနတဲ့ အနာၾကီးကို ဘယ္လို ကုၾကမလဲ....
ဥာဏ္မီေလာက္တဲ့အေျဖ မရိွေပမဲ့၊ ေစတနာမွန္နဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းေျဖရွင္းၾကရင္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ရိွပါေသးသည္။ စီမံခန္႕ခြဲသူတို႕အေနႏွင့္လည္း ပညာျပည့္၀ ႏွလံုးလွဖို႕ လိုလိမ့္မည္။ လတ္္တေလာမွာ မီးျငိမ္းေရး အဓိက ဆိုသည္ကို မျငင္းပါ။  သို႕ေပမဲ့ ေရရွည္မွာ ဒဏ္ရာေတြကို ကုစားဖို႕လိုသလို  ဒီနာတာရွည္ေရာဂါရဲ့ အေၾကာင္းရင္း ဇစ္ျမစ္ႏွင့္ ေဆးခ်က္ကို ပိုင္ပိုင္မိမိ ေဖြရွာၾကည့္တတ္ဖို႕လည္းလိုမည္။ နားလည္ ႏွံ႕စပ္သူ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ ပြင့္လင္းစြာ ညိွႏိွဳင္းတိုင္ပင္ဖို႕လိုလိမ့္မည္။

မရိွမဲ့ ရိွမဲ့ ဖံုးနံပါတ္ေတြကို ကေယာင္တတမ္းႏိွပ္ၾကည့္ေပမဲ့ မ၀င္တာက မ်ားေနေတာ့သည္.. ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ ဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ခြဲျခား မသိေတာ့ေခ်.... ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ တႏိုင္တပိုင္ ကူညီရံု၊ ေသဆံုးသြားသူေတြရဲ့ ၀ိဥာဥ္ေတြ ေအးခ်မ္းႏိုင္ဖို႕၊  ေနာက္ထပ္ေလာင္ဖို႕ရာ အဆင္သင့္ ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ မီးခိုးျပာမွဳန္ေတြ စဲသြားဖို႕ ဆုေတာင္းရံုကလြဲျပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္လက္ရိွ အေျခအေနကို မႏွစ္ျမိဳ႕မိတာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ...


မိုးစက္ပြင့္